Auto ramt terminal vliegveld Glasgow

Weet je nog, de woede van Vladimir Poetin over het gewenste Amerikaanse raketschild in Oost-Europa? De Koude Oorlog-retoriek was niet van de lucht. Toen zijn Amerikaanse collega George W. Bush de werking van het raketschild demonstreerde, keek de Russische president anders helemaal niet zo boos (zie foto).

Hoe dan ook verdient Poetin een Oscar voor de wijze waarop hij zichzelf aan tafel kreeg in een kwestie die hem in feite niet aanging. Door een probleem te creëren en op het juiste moment zelf met een oplossing te komen.

Samenwerken in Gabala? Azerbeidzjan? Waar zegt u? Bush moet met zijn mond vol tanden hebben gestaan.

(Zie ook Remco’s Rusland)

De Washington Post begint een serie over het vice-presidentschap van Cheney.

Cheney hangt al sinds de regering-Nixon het idee aan dat de uitvoerende macht, de president, niet gebonden is aan de wet of gecontroleerd mag worden door andere staatsorganen bij zijn werk als ?commander in chief?.

Dit leidde kort na 9-11 tot het volgende:

Just past the Oval Office, in the private dining room overlooking the South Lawn, Vice President Cheney joined President Bush at a round parquet table they shared once a week. Cheney brought a four-page text, written in strict secrecy by his lawyer. He carried it back out with him after lunch.

In less than an hour, the document traversed a West Wing circuit that gave its words the power of command. It changed hands four times, according to witnesses, with emphatic instructions to bypass staff review. When it returned to the Oval Office, in a blue portfolio embossed with the presidential seal, Bush pulled a felt-tip pen from his pocket and signed without sitting down. Almost no one else had seen the text.

Cheney’s proposal had become a military order from the commander in chief. Foreign terrorism suspects held by the United States were stripped of access to any court — civilian or military, domestic or foreign. They could be confined indefinitely without charges and would be tried, if at all, in closed “military commissions.”

Eergisteren trok de burgemeester van New York zich opeens terug uit de Republikeinse partij. De steenrijke Bloomberg (vermogen geschat op 5-10 miljard dollar) schijnt een buitengewone interesse te hebben voor het ambt dat G.W. Bush nu bekleedt, en hij maakt zich op voor een poging als onafhankelijke kandidaat.

Volgens geruchten is hij bereid een half tot 1 miljard dollar te besteden aan zijn campagne, het tienvoudige van wat Ross Perot in 1992 uitgaf. Die behaalde toen 19% van de stemmen.

De vraag blijft of dit goed of slecht is voor de Republikeinse partij. Bloomberg werd altijd al gezien als een nep-Republikein. Voor de burgermeestersverkiezing van 2001 was hij namelijk nog een Democraat. Hij snoepte dan ook vooral kiezers weg bij de democraten, kiezers die je over het algemeen wel nodig hebt als je wilt winnen in een stad als New York.

Je zou verwachten dat een onafhankelijke ex-Republikeinse kandidaat problemen zou betekenen voor de partij, maar in dit geval zou het wel een zo kunnen zijn dat de Democratische kandidaat straks het meest te duchten heeft.

Wordt hij een tweede Ralph Nader die ervan werd beschuldigd Al Gore in 2000 het presidentschap gekost te hebben? Of zullen de Republikeinen dit keer het haasje zijn?