EO: een omroep zoals het bedoeld is

Afgelopen week kwamen de EO en Arie Boomsma weer in opspraak. De EO besloot, na druk uit de achterban, toch niet door te gaan met het programma "Er loopt een man over het water". Heel Nederland, van Geenstijl tot RTL Boulevard viel over de EO heen. Hoe belachelijk het allemaal is, de EO deed haar plicht als omroep: een weerspiegeling zijn van een deel van de maatschappij. Volgens de omroepwet zijn alle omroepen nou eenmaal verenigingen, aan leden gebonden organisaties die een enkele maatschappelijk stroming vertegenwoordigen. De EO luisterde naar haar leden en liet het programma niet doorgaan. Leden van de KRO, de TROS, de VARA of elke andere omroep boeit het totaal niet welke programma's hun omroep maken. De ledenraden zijn enkel wassen neuzen, de maatschappelijk vertegenwoordiging is alleen maar gebaseerd op de vaste abonnementhouders van de omroepbladen. De EO is dus de enige omroep die voldoet aan hoe de wet is bedoeld. Natuurlijk is het voor de rest van Nederland tenenkrommend om te zien dat een sympathiek bedoeld programma geschrapt wordt door het geklaag van christen-fundamentalisten. De meeste mensen snappen in het geheel niet hoe het kan dat de EO-achterban over geen greintje humor beschikt. Arie Boomsma moet daar dan ook snel wegwezen. Hij bedoelt het én christelijk én aantrekkelijk, maar de EO wil hem blijkbaar niet. En luisteren ze naar de achterban. Dat moet Boomsma dan ook maar doen. Dit toont, behalve het zeer vervelende, zeurende en humorloze bestaan van de EO-leden, natuurlijk ook het failliet van het huidige omroepsysteem aan. Een systeem gebaseerd op zuilen die al lang niet meer bestaan. Als de zuil dan opeens nog wel werkt, is iedereen in rep en roer. De openheid van systeem is prachtig, maar het is geen 1930 meer.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.