Blogstemmen: Noorse polemiek

Heftige polemieken op twitter en op de blogs over de betekenis van de aanslagen in Noorwegen. Daarom als service even de belangrijkste blogstemmen van vandaag en gisteren op een rij, met onderaan de wat meer doordachte blogs uit het buitenland (tips zijn welkom). Eentje wil ik u niet onthouden, die kwam als linktip binnen (bedankt Cor). Het is een oud stukje van De Dagelijkse Standaard. Onverwacht actueel op een manier die de redactie niet leuk zal vinden. Het stuk van Bas Heijne staat eindelijk in zijn geheel online. Volgens Aart Brouwer van de Groene is het oordeel over de link Breivink en rechts nu aan de kiezer. Edge of Europe vraagt zich af wat Ellian nog bij de Universiteit Leiden doet. Hij laat eerder de schuldvraag even rusten en benoemt een probleem dat aan het licht is gekomen, of liever gezegd, dat te weinig aandacht heeft gekregen: de continue haatcampagne tegen alles wat moslim of links is sinds de moord op Fortuyn. Rob Wijnberg ziet wel wat in een stropdassentax. Carel Brendel schrijft over het gevoel van urgentie dat types als Breivik blijkbaar hebben. Hassnae Bouazza verbaast zich op Frontaal Naakt erover dat Nederlandse politici ineens politiek correct zijn geworden. Het is echter wel selectieve correctheid. Op hetzelfde blog spreekt Peter Breedveld zijn angst uit dat er nog meer geweld volgt. En Breedveld is over het algemeen niet bepaald een bangepoeperd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Blog-journalistiek verdient erkenning

Mogen we af en toe ook eens wat zelfonderzoek plegen? Ik vind van wel. Zeker nu we een paar massieve VN-veren in onze reet hebben gestoken gekregen, mag de vraag worden gesteld: is dit een journalistiek weblog of maken we ons hier ‘schuldig’ aan een als infaam gekwalificeerde soort ‘burgerjournalistiek’ (whatever that may be)? Of is er wellicht zoiets ontstaan als ‘blog-journalistiek’?
Laatst merkte een van mijn mede-redactieleden op dat Sargasso geen journalistieke weblog is. Ik ben het hartgrondig met hem oneens: voor zeker 90 procent wordt hier journalistiek bedreven. Noem het new-journalism voor mijn part. Mijn stelling is een impliciete uitnodiging tot polemiek.
Journalistiek is een zaak van feiten vergaren, rangschikken en in leesbare vorm presenteren. Een zaak van checks and balances. Wat doen wij hier dagelijks? Toch niet anders dan dat? Er is uiteraard een verschil tussen de presentatie van hard nieuws en de beschrijving van achtergronden en opinies. Maar im grossen Ganzen tellen toch de feiten steeds als fundament, waarop men zich baseert. Checks and balances dus. Even los van de amuse en satire, die zich in de marge van deze processen bevinden. Maar dat is bij kranten en andere journalistieke media niet anders…

Checks and balances

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Blogpolemiek: Privacy

Logo blogpolemieken
In deze post gaan vertegenwoordigers van politieke jongeren met elkaar in debat over het onderwerp privacy. De stelling die ze kregen:
De overheid tast de privacy van haar burgers te veel aan in haar streven de veiligheid te garanderen

Na hun initiële bijdragen kunnen ze op elkaars argumenten ingaan. Deze bijdragen zullen dan aan deze post worden toegevoegd, voorzien van naam en het tijdstip. Zo ontstaat er een online “briefwisseling” met meerdere partijen.
Uiteraard kunnen ze ook ingaan op de reacties die u als reaguurder geeft.
Wij wensen iedereen een interessante discussie toe.
 
 

Mark Thiessen (JOVD):
Begin januari 2008 riep de JOVD D66-europarlementarier Sophie in ’t Veld uit tot Liberaal van het Jaar, een prijs die eerder gewonnen werd door Femke Halsema en Gerrit Zalm. In ’t Veld verdient volgens ons deze onderscheiding door haar niet aflatende inzet de toenemende schending van privacy in de moderne tijd een halt toe te roepen. Sophie in ’t Veld maakt zich over deze toename buitengewoon veel zorgen. Ook de JOVD luidt de noodklok.

Door de zich steeds verbeterende techniek zijn we tegenwoordig in staat vrijwel alles over een persoon te weten te komen, te bewaren en tegen deze persoon te gebruiken. Iedere dag weer leggen we vol vertrouwen, vaak zonder het te weten, onze gedragingen bloot. Vaak gebeurt dit in volstrekt routineuze situaties, als het bezoeken van een website of het gebruiken van je bonuskaart.
Met het moderne technologische kader is een overheid in staat volledige controle over haar burgers uit te oefenen. Het enige dat nog ontbreekt is het wettelijke kader dat dit toe kan staan, maar met de huidige ontwikkelingen lijkt dit niet meer ver weg. Minister Rouvoet wil van alle kinderen onder de 19 jaar een uitgebreid dossier bij laten houden, passagiersgegevens mogen door overheden onderling gebruikt worden, en binnenkort gaan we met zijn allen naar het gemeentehuis om een mooie vingerafdruk achter te laten. Daarnaast lijkt het erop dat veel mensen deze afdaling naar het rijk der privacyschending niet bewust meemaken of zelfs niet als iets negatiefs zien. Veiligheid gaat tegenwoordig boven het recht op privacy. Natuurlijk is het belangrijk in een veilige omgeving te leven, maar vaak wordt bij privacyschendende veiligheidsmaatregelen, zoals het EKD en bijvoorbeeld de groteske Amerikaanse Patriot Act, het doel volkomen voorbij geschoten. Dit soort maatregelen tasten de rechtstaat in haar kern aan, en vormen zodanig een groter gevaar dan waarvoor zij als oplossing bedoeld zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aankondiging: Blogpolemiek over privacy

Logo blogpolemiekenWe gaan weer eens wat nieuws proberen hier op Sargasso. Onder de noemer Blogpolemiek starten we een multi-dimensionale online discussie.
Normaal schrijft één auteur één weblogpost en kunt u daar vervolgens op reaguren.
Nu laten we meerdere auteurs tegelijk een post schrijven en die post vervolgens ook gebruiken om op elkaars argumenten in te gaan. Zo zal een rustige en weloverwogen online discussie kunnen ontstaan. We noemen het een blogpolemiek.
De uitgangsstelling voor de eerste blogpolemiek is
De overheid tast de privacy van haar burgers te veel aan in haar streven de veiligheid te garanderen“.

Drie vertegenwoordigers van politieke jongeren zullen de aftrap doen. De JOVD, Jonge Democraten en Perspectief zullen morgen op het scherp van de snede met elkaar en jullie het debat aangaan.
Wij hopen dat hiermee weer een nieuwe manier op de wereld gezet is om het politieke debat te voeren. We gaan het meemaken vanaf 15:00 uur woensdagmiddag.

Update (22:50 uur): Dwars doet ook mee.

Credits voor het oorspronkelijke idee gaan naar kruithoph.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.