Quote du Jour | Spectator Sport

Well, politics for me has become a spectator sport, it has become less and less entertaining for me over the years, so I’m less and less interested in it. I have not voted for perhaps 20 or 25 years. But even as a spectator sport, as I say, like other sports, it’s less and less interesting to me, and I feel it’s-I’ve come to a rather cynical belief that has been held by a large number of American conservatives, beginning with the Constitutional Convention, and philosophers in Victorian England and in Athens; that there are many illusions incorporated in democratic philosophy. They tend to be very pleasing and satisfying, but they are misleading and they are fantasies. And one of them is that the democratic ideal is even possible, that there is such a thing as participatory democracy. I think one of the illusions we have, and it’s very comforting, is that by voting we are participating in government. I maintain that is a delusion, it is a ritual routine. The right to vote, I feel, is indispensable to our contentment; in application it is absolutely useless. Joseph Heller, schrijver van de wereldvermaarde satire Catch-22, zag in 1988 al scherp wat de politiek was geworden.

Door: Foto: Padrinan/Pixabay

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

De opkomst van de Amerikaanse plutocratie

, door

INTERVIEW - Een interessante aflevering van Bill Moyers Journal over plutocratie in Amerika. Bill Moyers, heeft een lange carriere achter de rug als journalist en woordvoerder in het Witte Huis. Hij is ook onversneden liberal, maar tevens genuanceerd. Zijn praatprogramma’s zijn vaak erg diepgaand.

Dit keer heeft hij journalist Matt Taibi (Goldman Sachs is een vampire squid) en Chrystia Freeland, een Canadese journaliste (onder andere Financial Times), die veel over plunderende kapitalisten heeft geschreven.

Ga er even lekker voor zitten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.