De 'werkende armen', zoals ze goedkeurend worden genoemd, zijn in feite de grootste filantropen van onze samenleving. Ze negeren hun eigen kinderen zodat er gezorgd wordt voor de kinderen van anderen, ze wonen in ongeschikte woningen zodat andere woningen blinkend en perfect kunnen zijn, ze verdragen ontbering zodat de inflatie laag kan blijven en de aandelenkoersen hoog. Als werkende arme ben je als een anonieme donor, een naamloze weldoener, aan alle anderen.
-- Barbara Ehrenreich in Nickel and Dimed, 2001
Barbara Ehrenreich, journalist, is overleden. Haar bekendste boek, Nickel and Dimed, On (not) getting by in America, werd een klassieker in de 'social justice'-literatuur. Voor het boek ging ze drie keer een maand ‘undercover’ om te ervaren hoe het is om laagbetaald werk te doen: eerst als serveerster in Florida, dan als schoonmaakster in Maine, ten slotte als verkoopmedewerker bij een Wal-Mart in Minnesota. Toen ze in 2018 de Erasmusprijs ontving vertelde ze dat mensen het dapper vonden dat ze dit had gedaan, waarop ze dan antwoordde: "Millions of people do this kind of work every day for their entire lives — haven’t you noticed them?" Volgens het CBS waren er in 2020 in Nederland 147.000 werkende armen. Dat zullen er in rap tempo meer zijn geworden, maar het is maar de vraag of ze worden gezien.
