Obama’s high risk strategie

Vanmiddag heeft President Obama van de Verenigde Staten 'zijn' strategie gepresenteerd, om de ongunstige ontwikkelingen in Afghanistan - en in Pakistan - te stoppen (http://www.nytimes.com/2009/03/26/washington/28prexy.html?hp). Aan deze strategie ligt een reeks analyses ten grondslag, die de afgelopen twee maanden zijn gemaakt. Op hoofdlijnen ziet Obama's strategie als volgt uit: Doelstelling is het "verstoren, ontmantelen en verslaan' van Al Qaeda en haar bondgenoten in Afghanistan en in Pakistan. Al Qaeda en haar bondgenoten bereiden volgens onderliggende analyses namelijk nog steeds aanvallen op de VS en op haar belangen en bondgenoten voor. De strategie voorziet onder andere in counter insurgency operaties (17.000 man extra), de training van Afghaanse veiligheidstroepen (4000 man extra), de wederopbouw van onder andere de infrastructuur, en de opbouw van effectieve politieke instituties. Ook worden concrete benchmarks - maatstaven - geïntroduceerd om de implementatie van deze strategie te kunnen 'meten. Overigens zullen ook maatstaven worden geïntroduceerd voor de Afghaanse en Pakistaanse regering; ook daar worden nu duidelijkere eisen aan gesteld: blanco checks, zijn vanaf nu niet meer zo blanco. "Nieuw" is ook dat getracht wordt om verzoening met gematigde Taliban-elementen te bewerkstelligen. Het vermoeden bestaat - naar aanleiding van ervaringen met Soennitisch verzet in west Irak - dat een aanzienlijk deel van de Taliban strijders met financiële middelen kan worden losgeweekt van de harde kern van deze opstand. Tot slot is nog een belangrijk nieuw element in deze strategie: Obama wil andere stakeholders bij de oorlog in Afghanistan betrekken, onder andere: India, Rusland, China, de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi Arabië en een aantal Centraal Aziatische staten. Een regionaal probleem, vraagt om een regionale oplossing, is de gedachte.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Osama had bijna gewonnen

eindevrijheidAls Osama er in geslaagd was nog één stevige aanslag in de VS te plegen ergens begin 2002, dan waren de Verenigde Staten echt hun vrijheid en grondwet kwijt geraakt.
Op deze en veel andere plekken is regelmatige afgegeven op het beleid van Bush in reactie op het terrorisme. Bush bashen kreeg het als label. In de reaguurders panelen waren er twee tegengeluiden te horen. Het eerste, begrijpelijke, is dat terrorisme nu eenmaal een andere aanpak vroeg. Het tweede tegengeluid was dat het toch allemaal niet zo slecht was als het werd voorgesteld.
Het eerste punt zal altijd wel discussies blijven opleveren. Het tweede punt is sinds vorige week ineens een stuk duidelijker geworden. Vanaf vlak na 11 september 2001 was de regering Bush heel hard bezig om allerlei grondrechten te omzeilen en van de president een dictator te maken in oorlogstijd. Militairen inzetten tegen de eigen burgers, massaal telefoons afluisteren, martelen en de pers het zwijgen opleggen waren toegestaan volgens de “juridische” memo’s van toen.
Dit blijkt nu president Obama besloten heeft om een aantal van die voorheen geheime memo’s vrij te geven.

Had Osama nog één keer een geintje uit kunnen halen, waren ze naadloos doorgeschakeld naar een totalitaire dictatuur onder het mom van “War on terror”. De machine was daarvoor al goed op gang gekomen.

Belangrijke vraag nu is, hoe kan het toch keer op keer gebeuren in de geschiedenis dat een machthebber de kans krijgt om met een leugen een land naar the dark side te leiden? Zijn er dan echt geen systemen te verzinnen waardoor dit onmogelijk wordt?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | To act or not to act

While the cost of action will be great, I can assure you that the cost of inaction will be far greater. (..) We will rebuild, we will recover, and the United States of America will emerge stronger than before.

President Obama sprak vannacht voor het eerst het Congres toe. Als politicus, en zeker als democraat, ‘kon’ hij niet alleen verzekeren dat niet ingrijpen geen optie is, maar hij ‘moest’ dit signaal natuurlijk laten uitgaan. In de huidige crisistijd wordt van onze leiders actie gevraagd. En sinds de financiele crisis is omgeslagen in een economische, vragen niet alleen de banken steun, maar willen ook diverse bedrijfstakken van de overheden de middelen om de recessie te overleven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende