Vanmiddag heeft President Obama van de Verenigde Staten 'zijn' strategie gepresenteerd, om de ongunstige ontwikkelingen in Afghanistan - en in Pakistan - te stoppen (http://www.nytimes.com/2009/03/26/washington/28prexy.html?hp). Aan deze strategie ligt een reeks analyses ten grondslag, die de afgelopen twee maanden zijn gemaakt. Op hoofdlijnen ziet Obama's strategie als volgt uit: Doelstelling is het "verstoren, ontmantelen en verslaan' van Al Qaeda en haar bondgenoten in Afghanistan en in Pakistan. Al Qaeda en haar bondgenoten bereiden volgens onderliggende analyses namelijk nog steeds aanvallen op de VS en op haar belangen en bondgenoten voor. De strategie voorziet onder andere in counter insurgency operaties (17.000 man extra), de training van Afghaanse veiligheidstroepen (4000 man extra), de wederopbouw van onder andere de infrastructuur, en de opbouw van effectieve politieke instituties. Ook worden concrete benchmarks - maatstaven - geïntroduceerd om de implementatie van deze strategie te kunnen 'meten. Overigens zullen ook maatstaven worden geïntroduceerd voor de Afghaanse en Pakistaanse regering; ook daar worden nu duidelijkere eisen aan gesteld: blanco checks, zijn vanaf nu niet meer zo blanco. "Nieuw" is ook dat getracht wordt om verzoening met gematigde Taliban-elementen te bewerkstelligen. Het vermoeden bestaat - naar aanleiding van ervaringen met Soennitisch verzet in west Irak - dat een aanzienlijk deel van de Taliban strijders met financiële middelen kan worden losgeweekt van de harde kern van deze opstand. Tot slot is nog een belangrijk nieuw element in deze strategie: Obama wil andere stakeholders bij de oorlog in Afghanistan betrekken, onder andere: India, Rusland, China, de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi Arabië en een aantal Centraal Aziatische staten. Een regionaal probleem, vraagt om een regionale oplossing, is de gedachte.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Als Osama er in geslaagd was nog één stevige aanslag in de VS te plegen ergens begin 2002, dan waren de Verenigde Staten echt hun vrijheid en grondwet kwijt geraakt.
Op deze en veel andere plekken is regelmatige afgegeven op het beleid van Bush in reactie op het terrorisme. Bush bashen kreeg het als label. In de reaguurders panelen waren er twee tegengeluiden te horen. Het eerste, begrijpelijke, is dat terrorisme nu eenmaal een andere aanpak vroeg. Het tweede tegengeluid was dat het toch allemaal niet zo slecht was als het werd voorgesteld.
Het eerste punt zal altijd wel discussies blijven opleveren. Het tweede punt is sinds vorige week ineens een stuk duidelijker geworden. Vanaf vlak na 11 september 2001 was de regering Bush heel hard bezig om allerlei grondrechten te omzeilen en van de president een dictator te maken in oorlogstijd. Militairen inzetten tegen de eigen burgers, massaal telefoons afluisteren, martelen en de pers het zwijgen opleggen waren toegestaan volgens de “juridische” memo’s van toen.
Dit blijkt nu president Obama besloten heeft om een aantal van die voorheen geheime memo’s vrij te geven.
Had Osama nog één keer een geintje uit kunnen halen, waren ze naadloos doorgeschakeld naar een totalitaire dictatuur onder het mom van “War on terror”. De machine was daarvoor al goed op gang gekomen.
Belangrijke vraag nu is, hoe kan het toch keer op keer gebeuren in de geschiedenis dat een machthebber de kans krijgt om met een leugen een land naar the dark side te leiden? Zijn er dan echt geen systemen te verzinnen waardoor dit onmogelijk wordt?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
While the cost of action will be great, I can assure you that the cost of inaction will be far greater. (..) We will rebuild, we will recover, and the United States of America will emerge stronger than before.
President Obama sprak vannacht voor het eerst het Congres toe. Als politicus, en zeker als democraat, ‘kon’ hij niet alleen verzekeren dat niet ingrijpen geen optie is, maar hij ‘moest’ dit signaal natuurlijk laten uitgaan. In de huidige crisistijd wordt van onze leiders actie gevraagd. En sinds de financiele crisis is omgeslagen in een economische, vragen niet alleen de banken steun, maar willen ook diverse bedrijfstakken van de overheden de middelen om de recessie te overleven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.