Nu The Pirate Bay verboten is maar dat verbod vooralsnog op geen enkele wijze inhoud krijgt via de Nederlandse rechter moet de copyright industrie en hun lobbbyorganisaties een lastige keuze maken; gaan we onze klanten voor de rechter slepen of niet? Voor het voortbestaan van de lobbyclubs is dit een cruciale vraag.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De bijdrage van Prof. Hugenholz op Het Grote Downloaddebat van vorige week was glashelder; wetten en verdragen die niet op korte termijn gewijzigd kunnen worden bepalen de juridische kaders van het download debat. De hoogleraar noemde het zelf een ‘juridische realitycheck’. Als ik het goed verstaan heb maakt het niet zo veel uit of iemand CDA of Piratenpartij stemt. De succesvolle lobby van de copyright industrie van de afgelopen 100 jaar heeft geleid tot een stelsel van wetten, verdragen en richtlijnen die het hele systeem internationaal volledig vastzetten. Behalve beweging de verkeerde kant op, want eindeloos verlening van auteursrecht en het verder privaat maken van opsporing lijken niet zo’n probleem te zijn leert ACTA.
Enerzijds staat onze democratie dus effectief buitenspel. Deze ontstane, kennelijk onveranderbare, situatie geeft de copyright industrie vrij spel om te proberen om heffing te innen iedere keer als u in de douche uw favoriete artiest eert met een imitatie.
Gelukkig maakt dat anderzijds allemaal niets meer uit want in de tweede helft van het debat bleek dat een overgrote meerderheid van de politieke partijen wel snapt dat serieuze handhaving van een downloadverbod helemaal niet haalbaar is. Zelfs crimefighter Fred Teeven wil niet langer met SWAT-teams achter meisjes van 14 aan die halsstarrig blijven torrenten. Zelfs al zou het dus technisch mogelijk zijn om alle Internet aansluitingen in Nederland te tappen dan mist men eenvoudigweg de politieke wil om dit te doen. De electorale consequenties zouden bijna net zo erg zijn als het promoten van rekeningrijden of afschaffing van de hypotheekrenteaftrek. Voor de meeste politici een no-win situatie waar je je vingers niet aan wil branden.
Een van de sectoren die niet zeurt over doorwerken na je 65e is de creatieve sector. Ik heb nog nooit een muzikant uitgeblust onderuit zien zakken en verzuchten: ‘zo, nu speel ik geen nóót meer!’ (deden sommige muzikanten dat maar). Het zelfde geldt voor schrijvers en journalisten. Wij gaan door tot ná onze dood. De uitgeverijen en de zoeklichtvereniging Stichting Brein beginnen hun ‘strijd tegen piraterij op e-books‘. Die ‘strijd’ is nogal overdreven, zeg ik als schrijver. Vanwege gratis versies van e-books (illegaal of niet) van Harry Mulisch of Dan Brown zijn die schrijvers heus niet van de een op de andere dag straatarm. Het zou de populariteit zelfs nog kunnen vergroten.
Er schijnt van mijn voorlaatste roman Coyote (2006) een illegale versie in omloop te zijn. Op een dubieuze boekenmarkt in België doken de exemplaren op, met alternatieve zwartwit-cover. Eerst was ik verontwaardigd. Er verdient toch iemand aan iets wat ik heb gemaakt, en ik zie er niets voor terug. In tweede instantie dacht ik: wat een eer, eigenlijk. Of een sjaggeraar nu sokken van Nike namaakt of mijn boeken; het wil lijken op het origineel. Maar iedereen weet dat het, net als bij de sigaretten- en horlogeverkoper op het strand, van mindere kwaliteit is. De lijmranden zullen loslaten en de letters vervagen. En de verkoper heeft zich ondertussen op een andere markt gestort en verkoopt nu tapijten van polyester. So be it.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De afgelopen weken werd door een aantal lekken van documenten glashelder dat het cluster van bedrijven die ik zal aanduiden als de ‘copyright-industrie’ geen enkel middel schuwt om haar commerciële belangen te verdedigen. De copyright-industrie zijn al die bedrijven die verdien-modellen baseren op de meest extreme neo-liberale interpretaties van auteursrecht. In deze interpretatie is het vermogen om geld te verdienen met het eindeloos opnieuw verkopen van het zelfde stukje intellectueel eigendom belangrijker dan democratische controle op het ontstaan van wetten of fundamentele burgerrechten, zoals bijvoorbeeld het principe van onschuld tot het tegendeel bewezen is.
Waar het auteursrecht ooit begon met een lengte van 14 jaar in de 18e eeuw is het in de 19e en 20ste eeuw opgerekt tot 70 jaar na de sterfdatum van de auteur. Hoe auteursrecht 70 jaar na het overlijden van een creatieveling die persoon kan aanzetten tot meer creativiteit (het oorspronkelijke doel van het auteursrecht) is niet helemaal duidelijk. Er is geen enkel bewijs dat er meer cultuur tot stand komt door eindeloze verlenging en aanscherping van het auteursrecht en veel indicaties dat het zowel nieuwe creatie als het bewaren van culturele werken enorm remt.
Enerzijds zijn er de inmiddels beruchte ACTA onderhandelingen. ACTA is een internationaal verdrag dat namaak van merkartikelen en andere vormen van auteursrechtinbreuk moet tegen gaan. Hoewel de burgers van de participerende landen straks op straffe van boetes of erger worden gehouden aan dit verdrag mogen zij op geen enkele wijze participeren of zelf meekijken met het creatie-proces er van. Bedrijven uit de copyright-industrie mogen dat wel en het lijkt erop alsof zij een zeer sturende rol spelen bij de inhoudelijke ontwikkeling van ACTA. Burgers en hun volksvertegenwoordigers staan buiten spel en niemand wil hardop zeggen waarom. Dat wekt geen vertrouwen.
“I would rather be raped by Pirate Bay than fucked up the ass by (Sony boss) Hasse Breitholtz and Sony Music and will remove all of my songs from Spotify pending an honest service.”
De Zweedse zanger Magnus Ugglla (contract bij Sony) windt zich op over het feit dat de muziekindustrie aandelen heeft in de (in Nederland nog niet te beluisteren) nieuwe muziekdienst Spotify, maar dat hij amper wat verdient aan het feit dat hij daar veel wordt beluisterd. De labels stellen hun eigen inkomsten veilig, maar verzaken nog altijd de artiesten te betalen voor wat uiteindelijk hun werk is.
Behind the music: The real reason why the major labels love Spotify
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.