Internet & datacenters: de grijze kant van duurzame banken?

De internet-sector is een van de snelst groeiende bedrijfstakken van Nederland. Tegelijkertijd is het een elektriciteit verslindende bedrijfstak. Reden om me afgelopen jaar te verdiepen in de vraag of bedrijven bij de keuze van hun datacenters en webhosting letten op het gebruik van duurzame energie. Met als startpunten banken, een sector die in toenemende mate via online gaat en die daarnaast van oudsher veel gebruik maakt van datacenters.

Foto: thesocialreporters (cc)

Dijkgraaf (SGP) wil dat ASN in Israëlische nederzetting investeert

OPINIE - Elbert Dijkgraaf (SGP) wil de nationalisatie van SNS Reaal gebruiken om ASN te dwingen projecten in Israëlische nederzettingen te steunen. 

Elbert Dijkgraaf, lid van de SGP-fractie,  heeft, volgens een bericht op de site van het CIDI een ‘lichtpuntje ontdekt’ in de affaire van de overname van de SNS Bank. Immers, de SNS die nu staatseigendom is geworden, is op haar beurt weer eigenaar van de ASN Bank. En die bank is – omdat het een bank is die strenge maatstaven aanlegt voor de sociale en milieu-aspecten van investeringen – een tegenstander van het investeren in en het zakendoen met ondernemingen die banden hebben met het Israëlische nederzettingenprogramma.

ASN verbrak bijvoorbeeld in 2006 de banden met het Franse Veolia, omdat dit bedrijf bezig was met de aanleg van de sneltram van West- naar Oost-Jeruzalem en omstreken. En dat is tegen de wens van de SGP. Want die partij is juist hardstikke vóór het nederzettingenbeleid  van Israel. ‘Judea en Samaria vormen,’ schrijft de SGP in haar programma,  ‘(..) de bakermat van de Joodse beschaving. Het is ongewenst dat vanuit Den Haag en Brussel wordt bepaald dat Joden zich niet in deze landstreken mogen vestigen. En wat doe je als SGP-er wanneer ASN ineens – indirect – staatseigendom is geworden? Dan dien je een motie in met de volgende inhoud.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.