KOZ | Outsiders gemarginaliseerd

Intro: "Als het (kunst) echt zo goed is, zou het dan niet minder subsidie moeten krijgen? Sociale werkplaatsen worden niet gesubsidieerd omdat ze zulke kwalitatief hoogstaande producten afleveren", zo reageerde onze abonnementhouder JSK op de KOZ van twee weken geleden. De relatie tussen kunst en sociale werkplaats kent vele interpretaties. “Zolang het Gemeentemuseum van Amsterdam een fortuin uitgeeft aan een schilderij dat ook uit een sociale werkplaats had kunnen komen (…) zolang zit er blijkbaar teveel geld in de kunstsector”, reageerde een lezer op een blogje van Thea Derks op Radio4. Sommigen hebben er werkelijk alle argumenten voor over om kunst te marginaliseren. 1. Waar zou de sociale werkplaats zijn zonder kunst? Waar zou kunst zijn zonder de sociale werkplaats? Sommige ondernemende kunstenaars verdienen het brood met behulp van de sociale werkplaats. Self-made kunstenaar Hergen van der Starre laat kunstzinnige bezems produceren door ‘Kunst om de hoek', een dagbestedingproject van Heliomare in Haarlem. Sasja Saptenno is wereldberoemd recyclingdesigner dankzij samenwerking met de sociale werkvoorziening in Nederland. Renée Reijnders laat Manumanu’s assembleren door een sociale werkplaats en Joan van den Hengel heeft de Haeghegroep (pdf) aan het werk gezet om tassen te kunnen verkopen. Allemaal erg toegepast en dus geschikt om uit te besteden aan de sociale werkvoorziening. De Wajonger als loonslaaf van de kunstenaar? De KOZ-lezersvraag na de break....

Door: Foto: Joan (cc)

Closing Time | I‘ll Be Your Mirror

Art Brut, heet dat in de kunstwereld, ongeschoolde, primitieve kunst. Kunst met ruwe randjes, beetje kinderlijk op het doek gebracht, gemaakt door outsiders, autodidacten die zich weinig aantrekken van de regels, de mode of de trends: ze doen precies wat ze zelf willen. En dat kunnen ze heel gedreven, volhardend en hartstochtelijk doen. En zo kunnen ze soms behoorlijk afwijken van wat gangbaar is. Soms wordt hun werk dan ook ‘gek’ gevonden. Niet zelden dat er een psychische stoornis is bij de maker. Of een sociale. Maar dan wel een die kunst oplevert. Even voor de duidelijkheid, voordat ik mensen kwets: ik hou er van, van Art Brut. Van die primaire kleuren, van die kinderlijke beelden, van die tot in de hoekjes volgekrabbelde tekeningen, fascinerend.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.