Migranten bestaan niet echt

Pablo Noticias en La Ruta verzorgen geregeld gastbijdragen vanuit Latijns-Amerika. Vandaag bericht Marjolein van de Water vanuit Mexico over het lot van Hondurese migranten. De foto's zijn van  Nico Jankowski. "Ik hoorde alleen de vrouwen gillen. Ik sprong zo snel mogelijk van de trein af en vluchtte de bergen in.” Ignacio kijkt strak voor zich uit. Hij heeft een vuilniszak over zijn bovenlichaam getrokken en draagt daaronder een kapotgesneden spijkerbroek die weinig meer bedekt. “Ze hebben me alles afgenomen, tot mijn kleren aan toe. Ik heb helemaal niks meer”, zegt hij terwijl hij de rode striemen op zijn borst laat zien.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lachen om niet te huilen

Sargasso's week van het hardnekkig optimismeDit najaar heb ik in kort bestek drie boeken van Barbara Ehrenreich gelezen en samen vormen ze een mooi drieluik over ‘waar het toch naartoe gaat met Amerika’. Vrolijk word je er niet van, terwijl één van de boeken toch over positief denken gaat.

In Nickel and Dimed: On (Not) Getting By in America duikt Ehrenreich onder in de onderklasse, die sinds de afschaffing van de bijstand onder Clinton is aangezwollen tot een leger van tientallen miljoenen Amerikanen. Ze probeert rond te komen van een minimumloon, dat rond de zeven dollar zweeft. Ze werkt ondermeer als serveerster, schoonmaakster en bij een Wal-Mart.

Het mag geen verbazing wekken dat ze ondanks twaalfurige werkdagen en zevendaagse werkweken het hoofd nog steeds niet boven water kan houden. In zo’n bestaan is een lekke band een ramp, maakt een slechte dag in het restaurant (en dus weinig fooi) het verschil uit tussen een enigszins normale maaltijd of aansluiten in de lange rij voor de voedselbank. Het meest schrijnende is misschien nog wel hoe slopend het bestaan van deze groeiende onderklasse is. Van de hand in de tand leven kost niet alleen relatief meer geld (ze kan bijvoorbeeld geen borg ophoesten voor een appartement en moet daardoor noodgedwongen in ranzige, maar duurdere motels slapen), maar is ook funest voor het lichaam. Ehrenreich, op dat moment in haar vijftiger jaren, houdt het fysiek niet vol.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alleen jij en de stier

Tweedelige documentaire over de rodeo als middel van bestaan voor Navajo-indianen. Let vooral op Cory Chee, een jonge vrouw die aan rodeo doet. Let ook op de mannen die in deel 2 over hun verwondingen vertellen.

Meer op videovolt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dreams for Sale

Lehigh Acres, Florida, staat model voor de zeepbel van de Amerikaanse huizenmarkt en de volledige ineenstorting sinds 2005. Duizenden Amerikanen kochten daar een stukje land, vaak gefinancierd met een verhoging van hun hypotheek en vaak in de veronderstelling dat ze het met winst zouden verkopen nog voor ze de eerste betaling moesten doen. Nu staan duizenden huizen leeg. De documentaire ‘Dreams For Sale’ vertelt het verhaal van degenen die erbij waren vanaf het begin, in de jaren 50. Ook (ex-)huiseigenaren komen aan het woord.

Meer bij Videovolt, @hmblank.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Don’t mess with the dominant classes

bodyscanner imageA good point (via), it’s funny how something gets outrageous only when it affects the white, middle/upper, professional classes:

“Airport security theater does deserve some pushback, and I think it would be great if passengers simply refused to comply with gross violations of their privacy that do nothing to make air travel safer.  I doubt too many people will resist, though, since not flying is usually not a realistic option for people who have places to be and have already packed and schlepped everything to the airport.  TSA has us, literally and figuratively, by the balls.

That said, this is not the great civil rights battle of our time.  Passengers are not being hauled out of their homes or tortured or placed in prison without access to legal counsel — things that actually have happened to American citizens in recent years in the name of security.  Nor are people being turned away from the polls or told they can’t unionize or being beaten by police officers — also things that have happened to real live Americans in recent years.  What’s going on in the airports is simply a form of government humiliation that has hit the professional class.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | Een rottende, roestende puinhoop

In heel Amerika worden asfaltwegen vervangen door grintwegen omdat deze goedkoper in onderhoud zijn. (BeursPlaza)

Bericht voor beleggers: Amerika wordt steeds goedkoper. Je koopt er tegenwoordig al een compleet huis voor 1 dollar. Het enige nadeel is dat dit huis waarschijnlijk in een vervallen wijk staat waar het wemelt van de drugsdealers en de laatste politieagent alweer drie jaar niet gezien is. Bovendien is de kans groot dat de wijk over enige tijd met de grond gelijk gebulldozerd wordt. Als er überhaupt nog geld is om de bulldozers te betalen? Want terwijl de Federal Reserve miljarden spendeerde om de grote banken te redden zijn complete steden aan de bedelstaf geraakt. “Met name in Amerika’s ‘roestgordel’ kun je door stad na stad rijden en vrijwel alleen maar verlaten en vervallen gebouwen zien. In veel van deze steden is de werkloosheid al 30% of hoger.. ..43 miljoen Amerikanen zijn afhankelijk van voedselbonnen.. ..veel politiebureaus zijn onderbemand en onderbewapend..” En als Amerikanen onderbewapend zijn dan weet zelfs een kind dat het einde nabij is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Taxing is not stealing from the rich

cartier in parijsVia WWNorton Sociology on Twitter, this item where Erik Olin Wright responds to a student arguing that taxation for public goods such as health care or education is stealing from the rich and a deprivation of their natural right to dispose of their income as they see fit. EOW destroys that argument in two steps:

1. the libertarian argument is that appropriation of income does not harm the poor (the student actually makes that argument). Not so says EOW.

“This condition never exists because the claims to property rights in nature – to the land and raw materials extracted from the land – have always and everywhere been originally established through violence and coercion. If a property right is initially established by force, then subsequent transfers of those rights are also illegitimate. This is not a minor wrinkle; it is fundamental to the nature of property rights.”

2. There is nothing “natural” about property rights.

“Production and wealth are the result of social interaction and interdependency, not isolated individual endeavors. A given person can become rich only because that person lives in a social world in which everyone benefits from the fruits of labor of people in the past and interactions in the present.”

File that alongside “there is no such thing as free market” and “it’s not your money.

EOW actually makes an argument close to that Neil Fligstein’s Architecture of Markets and the idea of conception of control, that is, that economic matters are embedded into a texture of social relations and rules that shape them. There is no such thing as a free homo economicus, working towards his self-interest and therefore deserving of keeping whatever he makes. There are categories of people who accumulated wealth over generations, initially through violent expropriation (think colonization and slavery) and then continued to have the rules set to protect such appropriation.

But such naturalization of what are social construct and ideological justifications is a neat trick to shut down discussion and treat every alternative as “unnatural” and therefore illegitimate and out of bounds for “serious” consideration, and not subject to democratic governance.”

“But individual self-governance or individual freedom is not the only value that is in play in economic production, and it does not have the character of some supreme value that “naturally” overrides all others. Other values that are relevant include social justice – being sure that the value of equal opportunity is not destroyed by the way we organize the rules of the game. Another value is human flourishing in its many forms. And of course, there is the value of robustly sustaining the process of social cooperation itself in order to maintain the level of social production and (perhaps) expand it. Many other values can also be specified as things which bear on the question, “what are the best rules of the game for organizing social production and distribution.” Once you see things this way it is not a violation of the freedom of the rich to tax them to provide health care for everyone or food for poor children or public schools. Rather, it is balancing the value of individual freedom with the value of social justice and human flourishing.

Emphasis mine.

Meer bij Global Sociology Blog, @socprof

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The culture of poverty and zombies

zombieSince apparently, the culture of poverty argument (AKA: let’s blame the poor for their poverty based on their “culture”, meaning, they’re lazy, promiscuous, violent and lack self-control in temper, food and sex), I think The Real Doctor Phil has a point when he analyzes the zombie movie genre as reflection of bourgeois fear of the working class (”classes laborieuses… classes dangereuses!”):

“Despite burying the Soviet Union and having things their own way for 30 years (at least in Britain and the US), the end of history has proven to be a period as uncertain as any other. Far from ushering in a von Hayekian utopia, capitalism has been rocked to its foundations by a financial crisis few of its apologists saw coming. Keynes has been dug up and reanimated to get things going again, but at the same time the spectre of Marx has been disturbed and has taken to haunting their imaginations. On the one hand there’s the geopolitical challenge represented by the Chinese (communists!). And on the other the declining salience of mainstream political parties, the retrenchment of irreverence, and the uncertainty around the character popular opposition to the cuts will eventually assume make the dangerous classes … well … dangerous again.

Quote du Jour | “Here’s a thought…”

“Here’s a thought to leave you with: By 2015, we could live in a world where no kids are born with HIV. The first born AIDS-free generation of our lifetime, by 2015. That’s a thought, right? Every day, 1,000 mothers give birth to a child with HIV. And it doesn’t have to be, so sign up to the ONE Campaign, choose RED, support your First Lady Carla Bruni-Sarkozy and the Global Fund. They’re here tonight. This is for them. Thank you, you’re our heroes.” (Bono, zanger van U2, ondernemer en medeoprichter van de One Campaign)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recessie, veiligheid en de verlepte kerstboom

De stad New York trekt jaarlijks 200 miljoen dollar uit voor een übermodern camerasysteem (wat het nog meer kan zie je in het clipje aan het einde van deze post). De kosten worden vooralsnog door het Department of Homeland Security vergoed. Maar als de stad zelf jaarlijks 200 miljoen moet ophoesten, dan moet dat maar, zei burgemeester Bloomberg op een persconferentie.

Het blijft een surrealistische paradox.

Er wordt overal op bezuinigd. De stationsmedewerkers, die een oogje in het zeil houden, zijn op veel New Yorkse stops wegbezuinigd. Leraren worden ontslagen. In enkele steden upstate gaat na twaalven het straatlicht uit, of helemaal niet meer aan. Ziekenhuizen bezwijken onder hun schuldenlast. Het aanzwellende leger van langdurig werklozen kijkt telkens angstig toe hoe het Congres op het nippertje de WW weer een paar maanden verlengt. De kerken in New York zuchten en steunen onder de toenemende druk om steeds meer monden te moeten voeden, ook die van gezinnen met werkende ouders die simpelweg niet meer rond kunnen komen. In vijftien jaar tijd is de armoede niet zo groot geweest als nu, zijn de verschillen tussen rijk en arm nog nooit zo omvangrijk. Onderwijl wordt de middenklasse uitgebeend.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende