De nieuwe islamistische wave (1)

Een bijdrage van Republiek Allochtonië-redacteur Roemer van Oordt. Het is kommer en kwel voor secularisten in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Hoewel de blijvende gevolgen van de Arabische lente niet zijn te overzien, tekent zich zonder enige twijfel een doemscenario af voor iedereen die een broertje dood heeft aan uitbreiding van de invloed van religie in het sociale en politieke domein in de regio. De islamisten trekken, los van hun daadwerkelijke macht, als glansrijke winnaars van recente verkiezingen in Tunesië en Marokko inmiddels aan de touwtjes in coalitieregeringen met seculiere partijen. In Egypte is het leger voorlopig de baas, maar zitten de electoraal oppermachtige Moslimbroeders op het vinkentouw en is er ook veel steun voor de salafi’s van onder meer An-Nour.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Rusland zit er niet helemaal naast in Syrië

, door

Rusland ligt onder vuur wegens haar blijvende steun aan Syrië, maar is de opstelling van Rusland echt zo vreemd? De Russen opereren slimmer dan de Westerse landen, die met lege handen aan de zijlijn staan, betoogt Edward Burke, research fellow bij het Centre for European Reform.

Russia has been roundly criticised for vetoing a draft UN Security Council resolution aimed at stopping the violence in Syria and ousting President Bashar al-Assad. Moscow is reluctant to give up on the al-Assad regime for the moment: it has a direct interest in the survival of the regime, which buys its arms and provides a naval base; it is strongly opposed to Western-led interventions, on principle; it believes that Arab revolutions are likely to lead to takeovers by Islamic fundamentalists; and it is still fuming that, after it refrained from vetoing UN Security Council resolution 1973 on Libya – about the protection of civilians – the West abused the resolution by using it to justify regime change.

However, Russian diplomats concede that change is inevitable if the violence in Syria is to be contained. Russia wants a managed transition that preserves its influence. The draft UNSC resolution called for the confinement of the Syrian army to barracks and endorsed the Arab League plan for al-Assad to hand over power to his vice president prior to the holding of elections. Russian diplomats are right to say that such a resolution would have been unenforceable and, if implemented, would have led to the sudden collapse of the Syrian government without a credible alternative to take its place. Anarchy could have ensued. The Kremlin may be playing realpolitik and taking pride in blocking the West, but it has a point.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Samenhang

, door

Zonder nou meteen wazig of New-Age holistisch te worden: de afgelopen maanden voelde ik als nooit tevoren dat werkelijk alles met alles samenhangt. Geen land ter wereld staat nog op zichzelf of beslist autonoom. Er altijd buitenlandse partijen nodig – medestanders, of zo u wilt: medeplichtigen – om iets door te zetten. Zelfs dictators, van nature gewend zichzelf almachtig te wanen, weten tegenwoordig dat ze uiteindelijk alleen met steun van buitenaf overeind kunnen blijven.

De Syrische oorlog wordt niet door Assad alleen gevoerd. Ja, hij begon de slachtpartij: die verantwoordelijkheid behoort hem ten volle toe. Maar China en Rusland hebben zich met hun heftige verzet tegen internationale sancties medeplichtig aan het bloedbad gemaakt. Wie Assad voor een internationaal tribunaal weet te krijgen, moet dan ook Poetin en Jintao aanklagen. Ze verlenen Assad morele legitimiteit en helpen hem zijn oorlog vol te houden.

Ook Mubaraks regime was geen lokaal akkefietje waarbij het buitenland zich kies afzijdig hield. Natuurlijk komt afzijdigheid uiteindelijk altijd neer op instemming, maar het westen deed bepaald meer, het steunde Mubarak decennialang allerhartelijkst. Zelfs toen de Egyptenaren met doodsverachting hun vrijheid opeisten, bleven wij hier nog wekenlang uitleggen dat ze met een dictator toch heus beter af waren en hoe gevaarlijk democratie voor ze zou zijn.

Foto: Enric Borràs (cc)

Arabische Lente slaat Palestijnen niet over

, door

Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er waren tot nu toe geen massale protestbewegingen en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan ‘stemmen met hun voeten’. Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli’s werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.

Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

De economische agenda van de Moslimbroeders

, door

Vandaag “viert” Egypte de verjaardag van de revolutie die leidde tot de val van Mubarak. De meningen over wat dit jaar heeft gebracht zijn verdeeld. Voor veel Egyptenaren is de revolutie pas compleet als de militaire raad komende juni ook echt plaats maakt voor een gekozen president. (Voor wat het waard is, de raad hief gisteren de “noodtoestand” al op.) Vanuit het westen wordt de verdere democratisering van Egypte met argusogen bekeken. Bij de parlementsverkiezingen haalde de politieke tak van de Moslimbroederschap maar liefst 47% van de stemmen, en samen met de radicalere Nur-partij een zeer ruime “islamitische” meerderheid. De PVV-ers in ons midden houden hun hart vast. Maar de Moslimbroeders hebben wel iets anders aan hun hoofd dan de islam: de economie. Toch?

De Egyptische economie ligt in puin. De economische groei viel het afgelopen jaar van 5% naar 1%, de werkloosheid steeg naar 12%, de jeugdwerkloosheid naar 25% (de meerderheid van de Egyptenaren is onder de 30). Aandelen van Egyptische bedrijven verloren de helft van hun waarde. Het toerisme kakte in met 30%. Egypte staat op een schaamtevolle 12e plek qua corruptie, en op de 100e plaats qua economische vrijheid. En dan heeft de Egyptische overheid ook nog eens een begrotingstekort van bijna 9%, dat opgevuld moet worden met geld dat tegen “Griekse” rentes geleend moet worden. Enfin, ellende.

Vorige Volgende