Apothekers in het nauw door generieke medicijnen

Apothekers worden gedwongen om goedkope, generieke medicijnen mee te geven. Dat is minder onschuldig dan het lijkt. Apothekers moeten meer weerstand bieden tegen de zorgverzekeraars. Een gastbijdrage van Sargasso-lezer Inca. De jaarlijkse zorgverzekeringendans komt eraan. Nadat Radar eerder berichtte over de chaos in prijzen en vergoeding, stelt ook Zembla de gevolgen van het preferentiebeleid van de zorgverzekeraars aan de orde. Het preferentiebeleid houdt in dat de apotheker van een medicijn de versie moet afleveren die door de zorgverzekeraars wordt bepaald, anders worden de kosten niet of niet volledig vergoed door de zorgverzekeraar. Het gaat meestal (maar zoals Radar aantoonde niet altijd) om de goedkoopste generieke (merkloze) variant. In essentie is de gedachte niet verkeerd: huismerk-medicijnen kunnen ook prima voldoen voor een fractie van de prijs. En dus worden merkmedicijnen vervangen door merkloze middelen. Mochten er toch zwaarwegende bezwaren zijn, dan konden artsen op het recept ‘medische noodzaak’ vermelden, en dan zou alsnog het merkmiddel afgeleverd worden. Tot zover is alles nog wel redelijk. Maar het is ingewikkelder.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.