Hoe Bouterse al in bijna in 1986 gepakt werd voor cocaïnehandel
, door
Desi Bouterse werd in 1986 al bijna gepakt voor cocaïnehandel.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Parlementaire journalistiek of consumentenjournalistiek?
, door
Zijn journalisten agressiever gaan ondervragen? Politici klagen nog wel eens over de assertieve manier die journalisten hebben om hun het vuur aan de schenen te leggen. Zo assertief dat ze, de politici dat is, hun verhaal niet eens fatsoenlijk meer kwijt kunnen. Nu zijn er hilarische beelden op internet te vinden waarop de Haagse redacteuren uit de jaren zestig mijnheer of mevrouw ‘excellentie’ geen strobreed in de weg legden. Net zoveel momenten overigens van confrontatie, waarbij alle betrokkenen met gekromde tenen hebben moeten toekijken. Andere Tijden wijdde aan toegenomen assertiviteit (van parlementaire verslaggeving voor televisie) een prachtige documentaire (zie hieronder).
En Amerikaanse onderzoekers geeft het programma ook gelijk. In een boeiend paper Historical Trends in Questioning Presidents, 1953-2000 van Clayman e.a. (December 2006) vonden zij een toegenomen agressiviteit onder journalisten die het Witte Huis versloegen. Mij gaat het niet om de ins en outs van het onderzoek, maar om de operationalisatie van die toegenomen ‘agressiviteit’ – hoe meten we het toegenomen zelfvertrouwen van journalisten? Clayman e.a. maken een onderscheid tussen
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Langere verjaring
, door
[qvdd]
Met een glimlach op zijn gezicht vertelde hij erover. Ik ben daar woedend over. Criminelen moeten worden gestraft en zouden zich nooit veilig mogen voelen.
VVD-kamerlid Ard van der Steur was boos op Rara-activist René Roemersma, die in het programma Andere Tijden toegaf betrokken te zijn bij diverse brandstichtingen. Hij kan niet meer gepakt worden omdat zijn misdaden zijn verjaard. Als reactie is er nu een wetsvoorstel dat de verjaring van misdaden waarop een gevangenisstraf van 12 jaar of meer opheft, en de verjaringstermijn op misdaden vanaf 8 jaar gevangenisstraf verhoogt naar 20 jaar.
Jammer voor Van der Steur is alleen dat op hetgeen Roemersma heeft gedaan een maximale straf van 12 jaar staat, dus dat het maar de vraag is of zijn misdaden onder de regeling vallen. Daarnaast zijn de daden ook al meer dan 20 jaar geleden gepleegd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Ome Joop-week
, door
Joop den Uyl (echte naam: Joop den Uijl) is volgende week weer even hot. Dan verschijnt namelijk Den Uyls biografie Dromer, Drammer, Dwarsligger van Anet Bleich, die op 21 februari ook op het boek promoveert aan de UvA. De komende week zult u wijlen “Ome Joop” daarom regelmatig gaan tegenkomen op radio, televisie, in kranten en tijdschriften en op internet. Met daarbij veel stokoude verhalen over de man die ons zinnetjes schonk als: “Het wordt nooit meer zoals het geweest is.” Andere Tijden komt zelfs met een extra lange aflevering over de meest linkse premier van Nederland ooit. Bleich heeft trouwens ook enkele onthullingen voor ons in petto. Onthuld wordt onder meer dat Den Uyl als (zeer) jonge man uiterst rechtse sympathieën koesterde!
Behalve de biografie komt er ook nog een speelfilm over Den Uyl en de Lockheed-affaire. “De 7 Dagen Van Den Uyl”, gemaakt door scenarist Ger Beukenkamp en regisseur Hans Hylkema, zo gaat de film heten. Releasedatum: nog onbekend. Op dit weblog leest u verder nog een mooi verhaal over hoe het kabinet Den Uyl in maart 1977 viel over een gecastreerde diepvrieshaan… Ja, echt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.