Hoe Bouterse al in bijna in 1986 gepakt werd voor cocaïnehandel
Desi Bouterse werd in 1986 al bijna gepakt voor cocaïnehandel.
In plaats van terug te kijken op het jaar dat bijna achter ons ligt, zorgde de televisie en de literatuur ervoor dat ik deze week op reis ging naar mijn prille jeugd. Het begon met de uitzending van Andere Tijden op Tweede Kerstdag. De rauwe jaren ’80 in beeld. Beginnend bij de troonwisseling, eindigend met de neergang van de Berlijnse muur. Daartussen: veel ellende, werkloosheid, buitenlanders die de buurt overnemen, Janmaat die daar iets over zegt, stakingen, demonstraties tegen kruisraketten, heroïne godverdomme, de Baghwan, de hanenkammen, de schoudervullingen, het WK waar we niet bij waren, het EK dat we wonnen. Een dag later: Dit is alles, documentaire over Doe Maar. Op het hoogtepunt van hun succes was ik te jong om vol in de hysterie op te gaan. Maar De Bom maakte diepe indruk op me. ‘De Bom’ heeft mij de popmuziek ingesleurd, samen met When the rain begins to fall van Jermaine Jackson en Pia Zadora. Het was de dreigende sfeer die mij aan de buis gekluisterd hield. Van ‘De Bom’ was ik zelfs bang. Rechtse kennissen van mijn ouders hadden in hun tuin een bord staan waarop stond te lezen ‘liever een Bom in de tuin dan een Rus in de keuken’. Ikzelf had met mijn ouders meegedaan aan een Ban de Bom-demonstratie in Den Haag. Ik had er een tekening over gemaakt die twee liggende A-drietjes besloeg.
Desi Bouterse werd in 1986 al bijna gepakt voor cocaïnehandel.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Zijn journalisten agressiever gaan ondervragen? Politici klagen nog wel eens over de assertieve manier die journalisten hebben om hun het vuur aan de schenen te leggen. Zo assertief dat ze, de politici dat is, hun verhaal niet eens fatsoenlijk meer kwijt kunnen. Nu zijn er hilarische beelden op internet te vinden waarop de Haagse redacteuren uit de jaren zestig mijnheer of mevrouw ‘excellentie’ geen strobreed in de weg legden. Net zoveel momenten overigens van confrontatie, waarbij alle betrokkenen met gekromde tenen hebben moeten toekijken. Andere Tijden wijdde aan toegenomen assertiviteit (van parlementaire verslaggeving voor televisie) een prachtige documentaire (zie hieronder).
En Amerikaanse onderzoekers geeft het programma ook gelijk. In een boeiend paper Historical Trends in Questioning Presidents, 1953-2000 van Clayman e.a. (December 2006) vonden zij een toegenomen agressiviteit onder journalisten die het Witte Huis versloegen. Mij gaat het niet om de ins en outs van het onderzoek, maar om de operationalisatie van die toegenomen ‘agressiviteit’ – hoe meten we het toegenomen zelfvertrouwen van journalisten? Clayman e.a. maken een onderscheid tussen
[qvdd]
Met een glimlach op zijn gezicht vertelde hij erover. Ik ben daar woedend over. Criminelen moeten worden gestraft en zouden zich nooit veilig mogen voelen.
VVD-kamerlid Ard van der Steur was boos op Rara-activist René Roemersma, die in het programma Andere Tijden toegaf betrokken te zijn bij diverse brandstichtingen. Hij kan niet meer gepakt worden omdat zijn misdaden zijn verjaard. Als reactie is er nu een wetsvoorstel dat de verjaring van misdaden waarop een gevangenisstraf van 12 jaar of meer opheft, en de verjaringstermijn op misdaden vanaf 8 jaar gevangenisstraf verhoogt naar 20 jaar.
Jammer voor Van der Steur is alleen dat op hetgeen Roemersma heeft gedaan een maximale straf van 12 jaar staat, dus dat het maar de vraag is of zijn misdaden onder de regeling vallen. Daarnaast zijn de daden ook al meer dan 20 jaar geleden gepleegd.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Joop den Uyl (echte naam: Joop den Uijl) is volgende week weer even hot. Dan verschijnt namelijk Den Uyls biografie Dromer, Drammer, Dwarsligger van Anet Bleich, die op 21 februari ook op het boek promoveert aan de UvA. De komende week zult u wijlen “Ome Joop” daarom regelmatig gaan tegenkomen op radio, televisie, in kranten en tijdschriften en op internet. Met daarbij veel stokoude verhalen over de man die ons zinnetjes schonk als: “Het wordt nooit meer zoals het geweest is.” Andere Tijden komt zelfs met een extra lange aflevering over de meest linkse premier van Nederland ooit. Bleich heeft trouwens ook enkele onthullingen voor ons in petto. Onthuld wordt onder meer dat Den Uyl als (zeer) jonge man uiterst rechtse sympathieën koesterde!
Behalve de biografie komt er ook nog een speelfilm over Den Uyl en de Lockheed-affaire. “De 7 Dagen Van Den Uyl”, gemaakt door scenarist Ger Beukenkamp en regisseur Hans Hylkema, zo gaat de film heten. Releasedatum: nog onbekend. Op dit weblog leest u verder nog een mooi verhaal over hoe het kabinet Den Uyl in maart 1977 viel over een gecastreerde diepvrieshaan… Ja, echt.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.