Verbloemde vulva

De allereerste vagina staat op de cover van de Playboy! Word je daar niet nieuwsgierig van? Want hoe is die vagina dan in beeld gebracht? En waarom nu ineens wel een vagina en eerder blijkbaar niet? Ik heb geen weet van Playboy-covers, dus waarom er eerder geen vagina's op stonden, is me niet helemaal duidelijk. Al lijkt het me best een prestatie om een goede foto van een vagina te maken, omdat de vagina inwendig is. Zie daar maar een mooie cover van te maken. Of zullen ze toch gewoon een vulva bedoelen, zoals meestal? Jawel hoor, het is inderdaad een vulva die pronkt op de cover van de Duitse Playboy, zie ik in het artikel van RTL Nieuws. Een stukje biologieles: de vagina is de opening die eindigt in de baarmoedermond, dat stuk wat bekend is omdat er penissen in passen, je weet wel. De vulva daarentegen is het hele gebied van het geslachtsdeel, dus inclusief de schaamlippen, de hoed, de clitoris en de vagina. Deze vulva is van Marisa Papen, een Vlaams model dat graag het taboe rondom vulva's doorbreekt. Voor de cover is die van haar kundig gedecoreerd maar vooral gecensureerd met 'digitale' bloemen. Ze wilde eigenlijk helemaal naakt, maar dat mocht niet volgens de advocaten van het tijdschrift, schrijft RTL Nieuws. Deze elegante oplossing werd wel geaccepteerd. Terug naar de biologie. Volgens RTL Nieuws bedekken de bloemen de grote en kleine schaamlippen én de clitoris, en kan je een beetje de vagina in kijken. Ik wilde nu gaan uitleggen dat RTL Nieuws ernaast zit en de clitoris helemaal niet op de foto staat en je niet de vagina in kan kijken. Een kleine rondvraag leert echter dat de meningen hierover verdeeld zijn. Het zijn natuurlijk geen meningen, het is anatomie, maar interessant is het wel dat er geen universeel gedeeld begrip lijkt te zijn van hoe een vulva er uitziet. Dat kan komen door de grote variatie in vulvavormen. Wij zijn daar niet zo bekend mee, want biologieboeken tonen vrij abstracte en klinische afbeeldingen van hoe het er uit zou zien. In werkelijkheid kunnen vulvas er heel anders uitzien. Voorbeelden daarvan zijn te vinden in bijvoorbeeld boeken en documentaires. De vormen zijn wel enigszins te categoriseren. In ieder geval zijn vulva's net kunst, je kan er van alles in zien. Toch nog even mijn theorie: ik denk dat je onderaan de foto net twee stukjes van de hoed ziet, het flapje dat rondom en over het bekende puntje van de clitoris zit. Dat puntje zit dan buiten de foto. De rest van de clitoris is sowieso niet zichtbaar. En ik zou zeggen dat je niet in de vagina kan kijken, maar dat je via die intrigerende opening slechts tussen de schaamlippen door kijkt. Wat ik me wel bedacht is dat ik niet eerder een afbeelding van een vulva heb gezien met de clitoris aan de onderkant weergegeven. Als dat inderdaad het patroon is, kan ook dat nog verklaren dat mensen aannemen dat op de coverfoto de clitoris boven zit en die opening dus de vagina moet zijn. Het was overigens niet mijn bedoeling om de vulva van Marisa Papen uitgebreid te analyseren, maar je wil toch weten wat je wel en niet ziet. Je kan er bijna niet omheen. Zeker als RTL Nieuws poogt het uit te leggen en het nog fout lijkt te doen ook. Bovendien zou je verwachten dat er weinig analyse voor nodig is. Daar ging het mis. Er wordt aan gewerkt zullen we maar zeggen. En hoewel het wat vreemd voelt om hier zo uitgebreid over te schrijven, voel ik me gelukkig niet zo bezwaard. Het model wil graag het taboe rondom de vulva doorbreken en wat mij betreft draagt aandacht voor haar cover daar mooi aan bij. In ieder geval vind ik het een mooie foto. Ik zou bijna wensen dat iedere persoon met een vulva zo'n portret daarvan had. Of, waarom ook niet, dat iedere persoon zo'n portret van hun geslachtsdelen had! We hoeven niet allemaal op de Playboy of deze cover te waarderen, maar ik wens dat we allemaal onze eigen geslachtsdelen kunnen waarderen. Ook voor hoe ze er uitzien.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.