Wees voorzichtig met nieuw prostitutiebeleid

Het huidige prostitutiebeleid rammelt aan alle kanten, maar een eenvoudige oplossing ligt niet voor het oprapen, daarvoor zijn er teveel onzekerheden. Ik kan me niet voorstellen dat een jonge vrouw uit pakweg de Filippijnen op een ochtend opstaat met het idee “Weet je wat? Ik verhuis naar Amsterdam, ik ga daar werken op De Wallen! Seks met dronken toeristen, dat is zeg maar echt mijn ding!” Doordat ik me dit zo slecht kan voorstellen, ben ik er vrij zeker van dat menige vrouw niet voor haar plezier achter de ramen staat. Ik ben er nog zekerder van dat er vrouwenhandel bestaat, want ik heb ooit een Aziatische vrouw gekend die door een bende aan het werk was gezet. Ik ken meer voorbeelden. Ik ben er echter óók zeker van dat er vrouwen zijn die bewust voor prostitutie kiezen. In een Duitse hotellobby heb ik wel eens gesproken met zo iemand, tot ze het gesprek afbrak omdat een bloedmooie man binnen kwam lopen in wie ze een potentiële klant zag. Ze had me niet veel verteld, maar het was me voldoende duidelijk dat ze haar werk bepaald niet met tegenzin deed. Ook hiervan ken ik meer voorbeelden. Onvrijwillig of vrijwillig, het kan allebei, en ik denk daarom dat het niet waar is wat ChristenUnie-Kamerlid Gert-Jan Segers in De Volkskrant schrijft, dat prostitutie zonder meer gelijkstaat aan slavernij. Niet dat ik het geheel oneens met hem ben, niet dat ik zijn zorgen niet deel, niet dat ik geen respect heb voor zijn verontwaardiging. Integendeel. Internationale vrouwenhandel bestáát, ook Nederlandse meisjes kunnen in handen vallen van loverboys en onvrijwillige seks heet – om het beest bij zijn naam te noemen – inderdaad verkrachting.

Kasper zoekt een kamer

In 2015 wordt de OV-studentenkaart afgeschaft. Dat betekent dat studenten die nu heen en weer reizen eerder op kamers zullen gaan. Helaas is het nieuwe kabinet ogenschijnlijk niet van plan ook maar iets aan studentenhuisvesting te doen. Dus krijgen we in de toekomst wellicht meer van dit soort creatieve acties om een kamer te vinden. Benieuwd hoeveel reacties Kasper krijgt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-11-2022

Schrappen woord allochtoon zinloos

OPINIE - De Amsterdamse PvdA wil dat het woord ‘allochtoon’ verdwijnt uit alle communicatie van de Amsterdamse gemeente. Onzin, vindt VVD-raadslid Stefan de Bruijn.

“Allochtone verdachten met een psychiatrische stoornis worden tot wel vier keer vaker gedwongen opgenomen dan vergelijkbare autochtone verdachten van een misdrijf,” aldus De Telegraaf op 22 oktober. Als het aan de Amsterdamse PvdA ligt, zijn dit soort berichten binnenkort verleden tijd. Niet omdat het probleem van onbewuste discriminatie wordt aangepakt, maar omdat we het woord ‘allochtoon’ niet meer mogen gebruiken in beleid en het dus ook niet meer is te onderzoeken.

Symboolpolitiek, die de problemen en kansen van en voor ‘onze’ allochtonen helemaal niet oplost, maar juist terzijde schuift.

Binnenkort spreekt de Amsterdamse gemeenteraad over een initiatiefvoorstel van PvdA-raadsleden Iman Akel en Ahmet Olgun. Zij willen dat er een einde komt aan het gebruik van het woord ‘allochtoon’. Volgens onze sociaaldemocratische vrienden leidt het woord ‘allochtoon’ tot ‘polarisatie’ en ‘schept het een kloof tussen groepen’, want je er zou er niet bij horen als je betiteld wordt als ‘allochtoon’.

Geen woordpolitie

De VVD gaat dit voorstel niet steunen. In de eerste plaats moet ‘de overheid’ geen woordpolitie willen zijn. Laat iedereen vooral zelf hun woorden kiezen, dat is goed voor het debat. Daarnaast is het ook om inhoudelijke redenen onwenselijk om het woord ‘te verbieden’. Uiteraard zijn wij tegenstander van het buitensluiten van groepen Amsterdammers en willen we ook niet aan een deel van hen (bewust) een negatieve connotatie verbinden. Juist de VVD kijkt liever naar iemands toekomst in plaats van naar iemands afkomst. Maar we zijn ook een groot tegenstander van het sluiten van de ogen voor de problemen waarmee met name ‘niet-westerse allochtonen’ kampen.

Foto: Bas Bogers (cc)

Politie moet z’n werk beter doen

INTERVIEW - Donkere mensen, Marokkanen en Oost-Europeanen worden op straat makkelijker staande gehouden door de politie dan blanke Hollanders. Dat bleek uit onderzoek van cultureel antropoloog Sinan Çankaya naar de interpretatie van willekeurige voorbijgangers door Amsterdamse agenten.

Eenderde tot tweederde van de interacties tussen burger en agent vindt plaats voordat er een overtreding of misdrijf is gepleegd. De agent heeft een bepaald vermoeden bij een willekeurige passant en spreekt hem/haar aan onder het mom ‘vragen staat vrij’. Dat heet proactief werken, en de politie zet er steeds meer op in.

Maar wie er op straat staande gehouden wordt, is veelal geen kwestie van objectieve politie-informatie. De onderbuikgevoelens van de agent bepalen vaak wie hij aanspreekt. En dat zijn meestal mensen met een bepaalde etnische achtergrond. Marokkanen, Turken, Oost-Europeanen: veel vaker dan blonde Hollanders worden ze door een agent staande gehouden voor een praatje. ‘Maar dat geldt ook voor mensen die donkere kleding met capuchons of bontkragen dragen,’ zegt Sinan Çankaya, die in  opdracht van de politie Amsterdam-Amstelland onderzoek deed naar de interpretaties van Amsterdamse agenten. Daarvoor hield hij 59 diepte-interviews en observeerde hij 25 diensten van de Amsterdamse noodhulp.

Afgaan op uiterlijk, maar geen discriminatie

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Boeiend fotoproject van Amsterdamse

VISUALISATIE - The Atlantic besteed op haar website aandacht aan het fotoproject van de Amsterdamse Jo Hedwig Teeuwisse. Zij nam foto’s genomen in de Tweede Wereldoorlog en legde die over foto’s van diezelfde plekken nu. Deze bijvoorbeeld.

Foto: Andrei Olariu (cc)

Amsterdam op nummer één

COLUMN - Waarin de auteur vreest voor nog meer toeristen die midden op het fietspad gaan lopen. En andere ergerlijke toeristen-in-Amsterdam-situaties.

Amsterdam is door de Lonely Planet uitgeroepen als de op één na beste stad om te bezoeken in 2013. Onze hoofdstad wordt alleen verslagen door San Francisco in de VS. (Waar ik geweest ben overigens, en wat inderdaad een heerlijke stad is. En goed ook voor de beenspieren, want die heuvels daar zijn vrij pittig.)

Nou snap ik natuurlijk heel goed wat de aantrekkingskracht van Amsterdam is. Prachtige architectuur en grachten, een rijk cultureel klimaat en een gezellig uitgaansleven: wat kun je je nog meer wensen? Maar al die toeristen verpesten het wel een beetje voor de mensen die er wonen.

Want: allemaal hartstikke leuk en aardig, maar de keren dat er een verdwaalde toerist zich zonder te kijken voor mijn snel naderende fiets wierp, zijn op tien handen niet eens te tellen. Tot nu toe is dat altijd goed gegaan, maar dat is vooral te danken aan mijn meesterlijke fietskwaliteiten. En we kennen allemaal het Lonely Planet-effect: zodra het grote blauwe boek iets aanraadt, vertienvoudigt het aantal toeristen dat er heen gaat. Goed voor de economie misschien, maar slecht voor mijn humeur terwijl ik door de stad fiets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende