Only in America

I think that in retrospect I could have used a different tone, a different rhetoric. Bush baalt dat oneliners als "bring 'em on" en "dead or alive" hem hebben gebrandmerkt als "a guy really anxious for war". De uitspraken deed de president op zijn Europese afzwaaitournee nadat Air Force One in Slovenië was geland. Rome, Parijs en Londen staan ook nog op het programma. Bush gelooft echter niet dat zijn oorlogszucht het imago van de VS in de rest van de wereld heeft aangetast: "I don't buy into that theory. America is a force for good. America is a force for liberty. America is a force to fight disease. We've got the largest HIV/Aids initiative in the history of the world. We've got a malaria initiative that's saving babies." Typisch Bush met zijn bekende 'War on Aids' en 'Operation enduring malaria'. Richting het einde van de Dubya-termijn is het goede nieuws dat de wereld dus zelfs de 'heerschappij' van een nitwit als hij overleeft.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democraten beter af met Hillary

Bill en Hill in betere tijdenIn de race om het Amerikaans presidentschap is een ding zeker: de volgende president is geen kleurloos figuur. Dat is wel eens anders geweest. Maar bij de Democraten is de keus moeilijk. Wordt het de eerste zwarte kandidaat, of de eerste vrouw? Als het om gedelegeerden gaat, lijkt Obama het te winnen van Clinton.
Maar wat de als democraat geregistreerde kiezers ook vinden, de Democraten maken meer kans met Hillary. En dat is vanwege het simpele feit dat ze het in drie staten aanmerkelijk beter doet dan Obama. En juist die staten gaan in november het verschil maken.

Zoals we in 2000 hebben gezien, wordt de president in november niet gekozen door het aantal stemmen, maar door het aantal kiesmannen dat achter de kandidaat staat. Een kandidaat moet staten winnen om alle kiesmannen achter zich te krijgen. Ze worden niet, zoals bij de voorverkiezingen, verdeeld over de kandidaten. Het is winner takes all.
Uit alle peilingen blijkt dat de VS ook in november gaat stemmen volgens de vaste lijnen van “rode” en “blauwe” staten. De meeste staten zijn vaste waarden: Het zuiden, midwesten en texas zijn altijd “rood”, dus Republikeins. Californië, New York en het hele veld aan mini-staatjes in het Noord-oosten zijn blauw, dus Democraat. Het aantal kiesmannen in beide blokken is ongeveer in evenwicht. De rode staten stemmen in november voor McCain, de blauwe voor welke democraat dan ook.
Maar er zijn drie grote staten, met veel kiesmannen, waarbij de kleur beide kanten op kan gaan: Florida (27 kiesmannen), Ohio (20) en Pennsylvania (21). Om president te worden, moeten twee van deze drie staten worden gewonnen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote Du Jour – De omgedraaide wereld

De laatste non-rel in de VS: De voor Nederlandse normen lompe talkshow host met Republikeinse voorkeur, Billie “Willie” Cunningham, schopt naar Barack Obama. Onder het noemen van Barack’s 2de naam, Hussein, ook wel Barack genoemd, geboren uit de baarmoeder van tuig uit daley, Chicago en zelf dus ook niets meer dan tuig.

Tot zover geen nieuws, wat is een presidentsverkiezing zonder smeercampagne? Tot gisteren, de Republikeinse kandidaat John McCain belegde na de talkshow een speciale persconferentie om zich, jawel, te verontschuldigen voor de ruwe opmerkingen van Billie Willie. Nog veel erger, om de verantwoordelijkheid op te nemen voor deze tragische opmerking over de integriteit, karakter en de eerlijkheid van niet alleen Obama maar ook Clinton. “Whatever suggestion that was made that was any way disparaging to the integrity, character, honesty of either Senator Obama or Senator Clinton was wrong,” he said, “I condemn it, and if I have any responsibility, I will take the responsibility, and I apologize for it.”Aldus John McCain.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Who will bell the cat?”

Quote du Jour“Who will bell the cat?”

De Amerikaanse siblingstrijd in het democratische Camp Red Blue is ongemeen interessant. Het is een verzuchting vanuit de wonderjaren na WO II om ofwel een vrouw of een zwarte als presidentskandidaat te zien. Beiden zijn niet mis ook, en ze overtreffen ruimschoots de huidige president (hoe heet die ook alweer?) in kunde en kennis. Een hoogdag voor de democratie in het algemeen en de Amerikaanse variant in het bijzonder. Waar er een maandje of wat geleden nog geopperd werd dat Gore nodig zou zijn om te ontmijnen, wordt de ronduit hartverscheurende keuze voor een democratisch Amerikaan vandaag makkelijker. “Who will bell the cat?” was de frase die gebruikt werd om de man aan te duiden die Nixon moest gaan vertellen op te krassen.

Als de WP dat vraagt van Hillary, dan mag je ervan uitgaan dat het zover is.

Wij daarentegen vragen het de 10.000 wijzen!

Tijd voor Poll Haenen:[poll=124]

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige