Quote van de Dag: Super delegates

Most of the primary voters across the nation have now spoken. It is time to bring a graceful end to the primary campaign. We now need to unify the Democratic Party and focus on electing Senator Obama and a working majority in the United States Senate. That is how we can change the direction of the country. Aldus Tom Allen, lid van het Huis van Afgevaardigden voor de staat Maine en super delegate. Obama heeft - naast meer gewone delegates - nu ook meer super delegates aan zijn zijde. Hij heeft nog een kleine 200 (super) delegates nodig om de meerderheid te halen voor de nominatie. Onderschrijft u de stelling dat Hillary Clinton met doorgaan Barack Obama dusdanig beschadigt met haar aanvallen dat de Democraten de Amerikaanse presidentsverkiezingen uiteindelijk zullen verliezen?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour – ‘Waarom zou je?’

‘Waarom zou je een oorlog voeren op je eigen grondgebied, wanneer je dat ook kunt doen op het grondgebied van iemand anders?

Zo legde een Syriër mij in een notendop uit waarom Syrië haar ‘natuurlijke invloed’ in Libanon blijft houden. In de Daily Star van vandaag een aardige analyse van de politieke ‘deadlock’.
“Syria wants to use Lebanon as a hostage to be used like money to be traded for political, security and economic favors, particularly the dismissal of the international tribunal” charged with probing Hariri’s death, Atallah charged. But Damascus’ allies within Lebanon reject such claims. “Without a Syrian presence Lebanon will be transformed into an American or Israeli base because of Siniora and his allies,” pro-Syrian former Minister Wiam Wahhab said. “Some Lebanese people portray themselves as hostile to Damascus on Saudi-American orders, but most want good relations with Syria,” he added.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het zwartste presidentschap ooit

weekendlogo123.jpgWie het ook wordt, ik benijd de nieuwe president van de VS niet. Hij (of eventueel zij, maar daar geloof ik eerlijk gezegd niet in, een vrouw aan het roer van een cowboy-natie) ziet zich geconfronteerd met ongekende bergen problemen, waarvan de staatsschuld misschien wel de hoogste is, maar waarschijnlijk niet het moeilijkst om te beklmmen. In commentaren wereldwijd lees je vaak over een dreigend bankroet van de VS. Dat is zwaar overdreven en doet ook geen recht aan de economische situatie, het is eerder wishful thinking. Wel zijn er een aantal zaken structureel mis.

De kern van de Amerikaanse problemen zit in de teloorgang van de industrie. Net als in Europa is veel productie sinds de jaren 80 naar lage lonen landen verplaatst. De bedrijven in de VS konden daar echter veel voortvarender mee aan de slag. Met uitzondering van de auto-industrie was er weinig polderweerwerk van vakbonden en overheid. Een voorbeeld dat ik van nabij ken is de elektronische industrie. Werden bij de opkomst van de PC alle printplaten in de VS gesoldeerd, daar is nu nog hooguit een procentje van over en dan voornamelijk voor de militaire en ruimtevaart industrie. De machinebouwers volgden later. De uitholling van deze grotendeels onzichtbare industrie heeft tot veel banenverlies geleid. Omdat de winsten evenwel naar de VS bleven vloeien kon er een sterke dienstensector ontstaan waar veel mensen weer terecht konden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stemmen?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag voor ASH, die ook schrijft op haar eigen blog: Pastoor Poncke.

Amerikaanse vlag 2008 (Foto: Arnoud Boer)Waarom ben ik toch afgehaakt het afgelopen jaar? Toen Hillary Clinton zich kandidaat stelde was ik net als vele anderen enthousiast. Dat zou wat zijn, een vrouw in het Witte Huis. Zij zou de ellende van acht jaar Bush doen vergeten. En Bill moest ook mee terug. Stiekeme heimwee naar die relatief onschuldige jaren negentig. Geen weapons of mass destruction, geen neocons aan het roer, smullen van het Lewinsky-schandaal maar wel vinden dat Bill mocht blijven natuurlijk.

Toen er alleen nog peilingen waren en weinig tv-optredens en al helemaal geen massabijeenkomsten bleef mijn steun voor Hillary onverminderd. Naarmate ik meer van Obama zag raakte ik wel onder de indruk. Wat kon die man spreken, wat een charisma. Toch kon ik in het begin inhoudelijk weinig verschil ontdekken en bij kieswijzers kwam ik steevast bij Edwards terecht.

Toch begon mijn enthousiasme af te nemen en op een avond, tijdens een overwinningsspeech van Clinton, begreep ik het opeens: Het was haar stem! Ze had last van dat aloude probleem dat bijna alle vrouwen teistert. Onze stemmen zijn te hoog om hard en gedreven te praten. Als we enthousiast worden klinken we emotioneel, als we kwaad worden klinken we schel en hysterisch. Als we gevoelig zijn klinken we als meisjes en, de echte doodzonde, als we serieus willen zijn klinken we als halve kerels. Ik kon het niet aanhoren, dat geschreeuw in die overvolle zaal.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour – Lobbycratie

“I don’t think the way you advocate is to put everything online and say, ‘All right American people, weigh in on that,’ because then what’s next?” Miller asked. “Are we going to let the American people decide our defense policy, our trade policy, our immigration policy?”

Heerlijk Droste-effect artikeltje ivm de Lobbylobby in de Amerikaanse politieke wereld. Droste, omdat een organisatie, publicmarkup, via een niet-lobby manier probeert lobbyisten buitenspel te zetten door de lobbypolitiek wettelijk te verzwakken. “Maar lobbyen is helemaal niet lobbyen”, zegt de lobbyist steevast, wat de plicht is van elke lobbyist.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Torture

Amerikaanse vlag (Foto: Arnoud Boer)

“Torture is a black mark against the United States. It drives a wedge between us and our allies, making the war on terror harder to fight. And it makes it more likely our own troops will be abused by future captors.”

Aldus senator Dianne Feinstein (Democraat) uit Californië, nadat president Bush een wet van het Amerikaanse congres heeft tegengehouden die de mogelijkheden van de CIA om te martelen beperkt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laatste woorden

Onlangs vond ik dit in mijn mailbox.
De afzendster is jong, en was overstuur: ik moest dit eens checken.

Ik heb ‘dit’ gechekt, dagen geleden, en ben er nog steeds niet goed van.

Wat u vindt: een database met 405 terdoodveroordeelden hun laatste woorden, vaak een foto, hun ras (!), netjes op een rij, netjes op één pagina. Texas, the lone star.

afbeelding-1.png

en nog steeds schieten
mijn woorden
me te kort.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende