De commentatoren buitelen over elkaar heen over de vraag of Oranje kan winnen. En wat denkt u zelf? Wint ons elftal het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika? Nee, natuurlijk niet. Wint er een ander Europees elftal? Nee, dat ook niet. Een Latijnsamerikaans team misschien? Zou kunnen, als je de Brazilianen bedoelt. En een Afrikaans team? Wellicht. Het is niet zo moeilijk om de winnaar te voorspellen als je naar de geschiedenis van het WK-voetbal kijkt. Je kunt nog zo'n bewonderaar van de schaar van de Argentijn Leo Messi zijn, of het verwoestende afstandsschot van Portugees Ronaldo: het maakt voor de uitkomst niet uit. Er is nog nooit een Argentijns elftal Wereldkampioen voetbal geworden op een ander continent dan Latijns-Amerika. Europese elftallen zijn alleen winnaar geworden van de meest fel begeerde voetbaltrofee als het kampioenschap in Europa georganiseerd werd. Het is een langdurige WK voetbaltraditie: het continent waarop het toernooi gehouden wordt, levert de winnaar. Er is maar een uitzondering: Brazilie. Het Braziliaans elftal heeft in het verleden als enige weten te winnen op een ander continent: in Zweden (1958), de Verenigde Staten (1994) en Japan (2002). Dat deed niemand de swingende sambavoetballers na. Een voorspelling voor Zuid-Afrika 2010 op basis van het verleden is dus makkelijk. Een Afrikaans of Braziliaans team wint. Onthoud dat bij het bekijken van al die optimistische Nederlandse commentatoren.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op France24 Observers maakt men zich druk over Afrikaanse stereotypen in de internationale commercials voor het wereldkampioenschap voetbal. Ook de Nederlandse ING commercial krijgt ervan langs: “Masaï voetballen helegaar niet, laat staan leeuwen …en township kinderen zien trouwens nooit een wildpark van dichtbij”. Hoe schokkend… heeft het Fa-Meisje dan ook nooit bestaan?! Afijn: vier WK commercials ter verveelink ende vermaeck waarvan eigenlijk alleen de Australische kippenvangende krokodillen de moeite waard zijn.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“They also call it the neo-Ottoman foreign policy which is supposed to be much more proactive generally as a global player” (Deutsche Welle)
Senem Aydın Duezgit politicoloog aan de Bilgi Universiteit in Instanbul plakt een naamkaartje op het nieuwe Turkse buitenlandbeleid: “neo-ottomaans”. Een tweede Turkse wetenschapper haast zich om te zeggen dat men voorzichtig moet zijn met dat label want het kan de verkeerde associaties oproepen. Hij doelt ongetwijfeld op die van een groot expanderend rijk en de belegering van Wenen: koren op de molen van de Europese xenofoben. Het moderne Turkije is mondain en niet geïnteresseerd in landje-pik maar in handel.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
