Nigeria verdiende aan een halve eeuw olieproductie al 315 miljard euro. Toch staat het land op de World Development Index ranglijst op de 159ste plaats tussen Rwanda en Guinea in. Austin Avuru, voorzitter van de Nigeriaanse Associatie van Petroleumonderzoekers (NAPR) kwam met harde constateringen tijdens de openingsspeech van de 24ste internationale conferentie van de NAPR. "We hebben gestreefd naar het verdelen eerder dan naar het creëren. Maar zelfs bij het verdelen zijn we in de fout gegaan. De hachelijke staat van onze economie toont enkel aan dat we tot dusver onze rijkdom verspild hebben", verklaarde Avuru tegenover de krant Dail Trust in Abuja. (IPS). Het overgrote deel van die 315 miljard ging naar de Nigeriaanse bestuurders en internationale oliebedrijven. De Wereldbank schat dat slechts één procent van de olieopbrengsten naar de bevolking is gegaan. Nigeria lijdt overduidelijk aan de resource curse, waarbij slecht beheer van natuurlijke rijkdommen een land juist alleen maar verder achterop helpen. Dat het wel goed kan gaan bewijst Noorwegen, dat stelde een Nationaal Petroleumfonds in dat inmiddels meer dan 150 miljard euro bevat. Het zou voor veel 'petrolistische landen' in Afrika en de daar actieve oliebedrijven al een hele verbetering zijn als ze zouden publiceren wie wat krijgt betaald en waarvoor. [eigenspam archieflink: Een Nigeriaan op de maan]
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Ik heb de laatste tien jaar ook gemerkt dat uw discussies steeds meer zijn gaan klinken als onze Afrikaner discussies – allemaal knarsend rond het thema uitsluiting. Ook merk ik steeds meer iets wat alleen is te omschrijven, en u moet me dit vergeven, als vastberaden hebzucht – een vasthouden aan wat van u is, een opstandig idee dat u voor wat u hebt, hard hebt gewerkt. Wat u hebt, komt u toe, wat er ook gebeurd is op de plaatsen waar Europa en Amerika van alles weghaalden terwijl ze opbloeiden tot Eerste Wereld. Al deze plaatsen zijn naar u toe gekomen.”
De Zuid-Afrikaanse schrijfster Antjie Korg houdt ons een spiegel voor in haar Van der Leeuwlezing (Versie Volkskrant, PDF, 400Kb).
“Ik heb ook gemerkt dat vreemdelingen hier wel mogen wonen, maar dan volgens uw voorwaarden, uw normen, uw codes, uw geschiedenis, uw Verlichting en uw ethiek. U, die eens zo ruimhartige besefte hoe betrekkelijk alles was, richt zich nu steeds zelfgenoegzamer op wat u hebt en wat u bent, in plaats van vreemdelingen op te nemen in een nieuwe, volkomen gemeenschap.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Growing up as a little boy in Rhodesia, Mike Condy had an unusual pet: a rhino named Rupert! Now, more than 40 years on, the Mail has tracked down the boy – and unearthed a fascinating insight into the hilarious trials and tribulations of keeping a mighty rhinoceros as a family pet.
(DailyMail + extra foto’s)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“A diamond mining ghost town in the Namib desert. This natural installation began 40 years ago when the German miners and their families abandoned this small cluster of homes struggling to remain above the sand”. (ElaineLing.com) [extragratis herinnerpotsje: Een aarde zonder mensen: het kan!]
„Met één harteloze, achteloze opmerking heeft hij de erfenis van Mandela verraden.”
In het door geweld geteisterde Zuid-Afrika gaat het van kwaad naar erger. Het geweld verplaatst zich (alvast verbaal) ook naar de hoogste politieke regionen. De uitspraak is van Andre Brink in een even leesbaar als droefstemmend NRC-artikel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.