Nigeria verdiende aan een halve eeuw olieproductie al 315 miljard euro. Toch staat het land op de World Development Index ranglijst op de 159ste plaats tussen Rwanda en Guinea in. Austin Avuru, voorzitter van de Nigeriaanse Associatie van Petroleumonderzoekers (NAPR) kwam met harde constateringen tijdens de openingsspeech van de 24ste internationale conferentie van de NAPR. "We hebben gestreefd naar het verdelen eerder dan naar het creëren. Maar zelfs bij het verdelen zijn we in de fout gegaan. De hachelijke staat van onze economie toont enkel aan dat we tot dusver onze rijkdom verspild hebben", verklaarde Avuru tegenover de krant Dail Trust in Abuja. (IPS). Het overgrote deel van die 315 miljard ging naar de Nigeriaanse bestuurders en internationale oliebedrijven. De Wereldbank schat dat slechts één procent van de olieopbrengsten naar de bevolking is gegaan. Nigeria lijdt overduidelijk aan de resource curse, waarbij slecht beheer van natuurlijke rijkdommen een land juist alleen maar verder achterop helpen. Dat het wel goed kan gaan bewijst Noorwegen, dat stelde een Nationaal Petroleumfonds in dat inmiddels meer dan 150 miljard euro bevat. Het zou voor veel 'petrolistische landen' in Afrika en de daar actieve oliebedrijven al een hele verbetering zijn als ze zouden publiceren wie wat krijgt betaald en waarvoor. [eigenspam archieflink: Een Nigeriaan op de maan]
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Ik heb de laatste tien jaar ook gemerkt dat uw discussies steeds meer zijn gaan klinken als onze Afrikaner discussies – allemaal knarsend rond het thema uitsluiting. Ook merk ik steeds meer iets wat alleen is te omschrijven, en u moet me dit vergeven, als vastberaden hebzucht – een vasthouden aan wat van u is, een opstandig idee dat u voor wat u hebt, hard hebt gewerkt. Wat u hebt, komt u toe, wat er ook gebeurd is op de plaatsen waar Europa en Amerika van alles weghaalden terwijl ze opbloeiden tot Eerste Wereld. Al deze plaatsen zijn naar u toe gekomen.”
De Zuid-Afrikaanse schrijfster Antjie Korg houdt ons een spiegel voor in haar Van der Leeuwlezing (Versie Volkskrant, PDF, 400Kb).
“Ik heb ook gemerkt dat vreemdelingen hier wel mogen wonen, maar dan volgens uw voorwaarden, uw normen, uw codes, uw geschiedenis, uw Verlichting en uw ethiek. U, die eens zo ruimhartige besefte hoe betrekkelijk alles was, richt zich nu steeds zelfgenoegzamer op wat u hebt en wat u bent, in plaats van vreemdelingen op te nemen in een nieuwe, volkomen gemeenschap.”
Nederlandse milieuactivisten voeren een soort ´jihad´ tegen alles wat met schelpdiervisserij te maken heeft, zowel in Nederland als daarbuiten. Hierbij worden voortdurend feiten verdraaid en valse beschuldigingen geuit. Maar hun ideaal mag niet ten koste gaan van de waarheid, noch van de economische ontwikkeling in een van de armste landen van West Afrika. (Ad Corten in VisserijNieuws)
Visserijbioloog Ad Corten haalt hard uit naar de Nederlandse natuurorganisaties die protesteren tegen de plannen van Holland Shellfish om venusschelpen voor de kust van Mauritanië te exploïteren. Het beeld van kokkelvissers uit de Waddenzee die zijn uitgekocht en zich nu roekeloos storten op het volgende te plunderen ecosysteem is volgens hem onjuist. Corten ziet geen ecologische problemen ontstaan in Banc d’Arguin National Park omdat de venusschelpen ver buitengaats liggen op 20-30 meter diepte, de schelpen zijn geen voedsel voor vogels.
Bovendien heeft Corten een groot vertrouwen in de Mauritaanse overheid wat betreft de handhaving van wet. Toch is het gerucht dat je in Nouakchott het huis van de minister van Visserij kan herkennen aan de dure suv’s nog steeds hardnekkig… Volgens Corten, die als consultant visserijonderzoek zowel voor de Nederlandse als de Mauritaanse overheid werkt, levert de exploitatie van de venusschelpen juist de broodnodige werkgelegenheid op in Mauritantië. Hier in Nouadhibou is het overgrote deel van de bevolking werkloos en leeft onder de armoedegrens. Nouadhibou was tot voor kort het vertrekpunt van de bootvluchtelingen die proberen de Canarische eilanden te bereiken, omdat er in Afrika geen werk te vinden is. Voor Mauritanië, en vooral voor Nouadhibou, is de visserij praktisch de enige bron van werkgelegenheid. Hoe kunnen wij Europeanen, vanuit onze comfortabele situatie, de straatarme Mauritaniërs verbieden om een natuurlijke hulpbron te ontwikkelen die een aanzienlijke bron van werkgelegenheid kan gaan vormen? (Visserijnieuws.nl)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“A diamond mining ghost town in the Namib desert. This natural installation began 40 years ago when the German miners and their families abandoned this small cluster of homes struggling to remain above the sand”. (ElaineLing.com) [extragratis herinnerpotsje: Een aarde zonder mensen: het kan!]
„Met één harteloze, achteloze opmerking heeft hij de erfenis van Mandela verraden.”
In het door geweld geteisterde Zuid-Afrika gaat het van kwaad naar erger. Het geweld verplaatst zich (alvast verbaal) ook naar de hoogste politieke regionen. De uitspraak is van Andre Brink in een even leesbaar als droefstemmend NRC-artikel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.