Er is er een jarig hoera hoera... Vandaag viert de vrijheidsstrijder democratisch gekozen staatshoofd dictator Robert Mugabe van Zimbabwe zijn 83ste verjaardag. Omdat zijn land wordt geteisterd door hongersnood geeft hij een uitgebreid feest (van 1 miljoen euro) in het stadje Gweru, nabij Matabeleland: een regio die altijd is benadeeld bij voedselverdeling. Op dit feest zal hij waarschijnlijk aankondigen dat hij de verkiezingen van 2008 gaat uitstellen, al eerder liet hij journalisten weten Zimbabwe te willen regeren tot hijzelf één eeuw oud is. In de afgelopen twintig jaar slachtte Mugabe de kip met de gouden eieren. Het land dat rijk is aan grondstoffen en een beschikt over ideale landbouwomstandigheden is sociaal en economisch totaal verwoest. Four out of five adults are now unemployed. Zimbabwe suffers the world’s highest inflation rate, a stratospheric 1,600% and rising. Toilet paper is more valuable than bank notes. The price of bread (when it’s available) more than doubled in January; mealie meal, a staple, rose by 500% last week (Economist). Zijn ZANU-PF verdreef blanke boeren van hun land en onderdrukte de zwarte oppositie. Het land ging vervolgens niet naar de zwarte landloze boeren maar werd verdeeld onder Mugabe's vrienden, oud-guerrillastrijders die het landbouwsysteem lieten verkrotten. Vroeger kon Mugabe in linkse kringen nog wel een potje breken, inmiddels zijn zelfs de meest verstokte dromers ervan overtuigd dat Mugabe niet deugt. De wereld heeft Zimbabwe de rug toegekeerd. Buurland Zuid-Afrika wil niet ingrijpen uit angst voor de onbeheersbare gevolgen. Het Gemenebest onder leiding van Groot Brittannië probeert na een lange reeks van diplomatieke schofferingen Mugabe ook niet meer op andere gedachten te brengen. De Verenigde Staten zijn in woord wel ferm maar daden ontbreken. Mugabe heeft alleen nog steun van enkele Afrikaanse leiders van variërend dubieus allooi en verder bouwt China voortvarend aan haar zakelijke relatie met het regime, likkebaardend loerend naar de Zimbabwaanse grondstoffen. En oja.. Mugabe heeft ook nog één vriend in Zuid Amerika, zou die vandaag op zijn feestje komen?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Britse minister voor Ontwikkelingssamenwerking Hilary Benn heeft op valentijnsdag, de dag van de rozen, de frontale aanval geopend op de Nederlandse bloemensector. In een artikel in de Britse krant The Guardian roept de Britse minister op om voor Valentijnsdag Afrikaanse bloemen te kopen in plaats van de Nederlandse ruikers. De uit Afrika geimporteerde bloemen zouden beter zijn voor het milieu omdat ze niet zijn gekweekt in verwarmde en verlichte kassen.
De verwarming van kassen in Nederland kost ,,enorme hoeveelheden energie”, aldus Benn. Bloemen telen in Kenia en die overvliegen naar het Verenigd Koninkrijk kost vergeleken met importeren uit Nederland maar een vijfde van de uitstootgassen, aldus Benn: “Dus, deze Valentijnsdag kun je een romanticus zijn, je gevolgen voor het milieu verminderen én helpen om armoede tot het verleden te maken”.
Vanuit de positie van Benn, als Britse minister voor ontwikkelingssamenwerking lijkt het logisch dat hij deze uitspraak doet, maar het staat geenszins vast dat de milieuomstandigheden van de bloementeelt in ontwikkelingslanden zo goed zijn. Zo lijkt de bloementeelt in het Oost-Afrikaanse land Kenia verantwoordelijk voor de dalende waterspiegel in het Lake Naivasha wat weer tot grote problemen leidt voor de lokale voedselproductie. En ook de arbiedsomstandigheden zijn niet altijd even goed, wat aanleiding is voor een verbond van vakbonden, milieu- en ontwikkelingsorganisaties om actie te voeren binnen de International Flower campaign.
AngloLibyan, een Libische blogger in het Verenigd Koninkrijk, wijst de Europese Unie op haar verantwoordelijkheid voor de honderden met HIV-besmette kinderen in Libië. Momenteel zitten vijf Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts in Libië vast op verdenking van het opzettelijk besmetten van de kinderen. In eerste instantie werd de doodstraf tegen ze geeist maar de EU protesteerde hevig en inmiddels heeft de zoon van de Libische leider Moammar Gadhafi gezegd dat de medici niet worden geëxecuteerd (Trouw).
Volgens de AngloLibyan blogger speelt de EU echter een raar spelletje door de levering van 120 miljoen euro aan medicijnen voor de Libische kinderen te verbinden aan de eis dat de Bulgaarse verpleegsters worden vrijgelaten. Geen vrijlating: geen medicijnen. So if the medics are still in Jail then Europe is saying let your children suffer and die, we are not helping them. (AngloLibyan blogspot). De situatie van de kinderen is schrijnend, inmiddels zijn er al vijftig overleden. Maar kan een land dat vol met olie en gas zit daar trouwens zelf niet wat aan doen?
Natuurlijk zijn het maar weer rumours on the internets. En een burgerjournalist tegen wil en dank met chronisch tijdgebrek kan niet alles uitzoeken dus wellicht komen wij er als community wel uit? Helpt de EU slechts op voorwaarde? En klopt het wat Al-Qaida zegt dat Moammar Gadhafi (hier op archiefbeeld) zelf betrokken is geweest bij de besmetting?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Is het dat anti-oxidanten dieet? Is het botox? Een zuurstofkamer? Clubbing met Karl Lagerfeld? Een nieuwe jonge vriendin? Moammar Bono al-Qadhafi… ouwe pik… dit jaar word je 65… gozer hoe doe je dat toch?!
Als ik de vrouw van Hu Jintao was dan zou ik mijn man van een buitenechtelijke relatie verdenken. Zo vaak reist Hu Jintao naar dezelfde plek af om nachtenlang niet meer thuis te komen. Maar Hu Jintao is de president van China en zijn bestemming is Afrika waar hij opzoek gaat naar grondstoffen voor zijn economie. Ondertussen leurt hij met ‘zachte leningen’ waaraan nauwelijks lastige voorwaarden kleven. Dit betekent: exit Wereldbank en de rest van het Westen met hun eisen aan goed bestuur en mensenrechten. Sommigen zien dit als een nieuwe fase van het dekolonisatie proces in Afrika, de gevolgen zullen in ieder geval ingrijpend zijn. Vandaag is Hu Jintao weer naar Afrika afgereisd voor een bezoek aan Kameroen, Soedan, Namibië, Zuid Afrika, Seychellen, Liberia, Zambia en Mozambique (Reuters). En terwijl op de top van de Afrikaanse Unie het conflict in Darfur domineert zal Hu Jintao deze keer dus ook een omstreden bezoek aan Soedan brengen. Olie staat bovenaan de agenda, en daardoor ook het bezoek aan Sudan.” China haalt een derde van de aardolie die het invoert uit Afrika. Naast Sudan horen ook Angola, Gabon, Nigeria en Tsjaad tot de Chinese leveranciers (IPS). Over de vermeende Chinese betrokkenheid bij de genocide in Darfur is het internet volgeschreven, maar hier vindt u alvast een beginnetje. Zal Hu nog wat handjes gaan schudden in een vluchtelingenkamp of doen alleen Westerse hypocrieten dat?
Ik ga naar huis en neem mee…
Tenten worden afgebroken en de laatste souveniertjes ingepakt. Het Moi International Sportpark dat de laatste dagen het toneel was van de zevende editie van het Wereld Sociaal Forum, ligt er verlaten bij. Slechts de rondslingerende aanplakbiljetten herinneren aan de vele workshops en lezingen die tijdens de afgelopen zes dagen plaatsvonden.
De deelnemers aan het forum hebben zich verplaatst naar het stadscentrum van Nairobi, waar ze meelopen aan de marathon ter afsluiting van het forum in Nairobi. Daar, in het Uhuru Park, waar het forum op zaterdag 20 januari officieel werd geopend, eindigt de marathon. En daarmee is het Wereld Sociaal Forum in de Keniaanse hoofdstad Nairobi officieel afgelopen.
De bezoekers aan het forum zijn gekomen met verschillende verwachtingen. Voor sommigen heeft het forum aan hun verwachtingen voldaan en voor andere zelfs overtroffen. Maar wie je op deze laatste dag ook spreekt, iedereen gaat naar huis met een souvenir. Hetzij nieuwe inspiratie, nieuwe kennis of nieuwe contacten. Het Wereld Sociaal Forum heeft ook dit jaar weer vele mensen een stapje verder geholpen.
Kijk hier voor filmpje over de afsluiting van het Wereld Sociaal Forum. Het Wereld Economisch Forum zal dit weekend nog gewoon doorgaan en zondag worden afgesloten. lokaalmondiaal en onzeWereld blijven het forum volgen en zullen dit weekend nog van zich laten horen. Kijk ook op globalisering.com.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Mensen staren verbaasd omhoog. Op het terrein van het Wereld Sociaal Forum torent een houten kruis met een levensgroot vrouwenlichaam boven de mensenmassa uit. Ook al snapt niet iedereen meteen wat het betekent, toch zijn de uitlopende reacties heftig.
Na navraag bij de maker van het ‘kunstwerk’ blijkt het een protest te zijn tegen de anti-condoomcampagne die gevoerd worden door de Paus en President Bush van de Verenigde Staten. Volgens de maker een beleid dat niet gebaseerd is op de realiteit.
Hij is naar het Wereld Sociaal Forum gekomen om een debat aan te wakkeren, niet alleen in de westerse landen, maar ook in Afrika zelf, waar de Aids problematiek het grootst is.
Het is gewaagd om hier een beeld als dit neer te zetten. De bevolking van Kenia is overwegend christelijk. Maar juist daarom wilde de maker een statement neerzetten. Na het WSF zal het meisje aan het kruis nog in Rome voor het Vaticaan worden geplaatst om het debat nog verder te doen oplaaien. Kijk hier voor filmpje over het kruis .
Het WSF wordt op internet gevolgd op lokaalmondiaal, onzeWereld en globalisering.com.
Gin zit voor vier maanden in Sierra Leone om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten. Via de mail ontvingen we haar tweede verslag.
“I would never fight again, not even if they offered me a million dollars,” vertelt ex-kindsoldaat Junior me gepassioneerd. Een uitspraak die ik ook van vele andere ex-kindsoldaten heb gehoord. Ze doen hun uiterste best mij te overtuigen van hun verandering ten goede. “I used to be very, very wicked, but now I’m a good boy,” zegt Commander Jim. Ze willen een toekomst zeggen alle ex-kindsoldaten in mijn onderzoek unaniem. Het liefst op mijn kosten natuurlijk, maar dat terzijde. Als ik vraag naar hun ervaringen tijdens de oorlog vertellen ze overigens even zo gepassioneerd over hun (mis)daden. Ze vonden het ooit prettig om te moorden. Commander Jim sneed graag strotten door en Junior liet zijn ‘mannen’ (collega-kindsoldaten waar hij de leiding over had) mensenharten eten als ze te laf waren om de vijand te lijf te gaan. Geen lekkertjes dus, maar ze zijn bekeerd tot het Christendom, van de drugs af en vastbesloten op het rechte pad te blijven. Zeggen ze.
De praktijk blijkt vaak genuanceerd anders. Ze ondervinden problemen. Niet vanwege hun deelname aan de gewelddadigheden, maar vanwege het feit dat ze er uiteindelijk geen enkel voordeel uit hebben weten te halen. Tijdens de oorlog ontbrak het hen aan niets. “During the war I was doing fine, I had no worries, I used to be very comfortable, it’s only now, I strain a lot” verklaart Junior. Nu achteraf vindt hij dat zijn gedrag tijdens de oorlog verkeerd was, maar destijds had hij er geen problemen mee geweld te plegen.
“There is nothing sweet in war, war is just destruction,” volgens Junior, en daarom is er geen haar op zijn hoofd die eraan denkt ooit nog een geweer op te pakken en te gaan vechten. Voor niemand. Ook Commander Jim wil nooit, maar dan ook nooit meer iets te maken hebben met legers, geweren en geweld. Behalve als hun voormalige leider, Pa Norman (Samuel Hinga Norman), schuldig wordt bevonden aan oorlogsmisdaden en de rekrutering van kinderen jonger dan 15 jaar bij gewapende groeperingen. De Internationale Special Court is net klaar met de zaak tegen de leider van de Civil Defence Forces, die door vele Sierra Leonesen als bevrijders van het volk worden gezien. De uitspraak wordt verwacht. Wanneer kan ik niet vertellen. Misschien is er al een datum gepland, maar als dat een ‘Sierra Leonese’ datum is zegt dat niet zoveel. Dingen worden hier voortdurend uitgesteld. Soms een paar uur, soms een paar dagen en soms zelfs maanden en maanden.
De spanning onder de Kamajors (de belangrijkste militie binnen de Civil Defence Forces en de focusgroep van mijn onderzoek) stijgt met de dag. Pa Norman is ziek namelijk. Overgevlogen naar Senegal. En dus wordt er heftig gediscussieerd over zijn mogelijke overlijden. Niet dat de man in levensgevaar is, maar je weet nooit. Bovendien zijn er binnenkort verkiezingen, een mogelijkheid voor de Mende (de etnische groep waarvan de Kamajors afkomstig zijn) om meer macht te grijpen. Dan is er nog die vermaledijde uitspraak van de Special Court en tot slot de zaak tegen Charles Taylor die eveneens in juli dit jaar van start gaat.
Vier ingrediënten in een hele spannende tijd, die verschillende groeperingen in de greep houdt en velen van hen meer dan bereidwillig maakt opnieuw de wapens op te nemen. Een gunstig voordeel is dat ze die wapens in Sierra Leone niet hebben. Maar er is spanning en het neemt met de dag toe. Veel van de ex-Kamajors bevinden zich in een uitzichtloze situatie.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het Wereld Economisch Forum (WEF) is in Davos van start gegaan. Terwijl de sneeuw eindelijk de de Alpen heeft bereikt, heeft de anders-globaliseringsbeweging zich sinds zaterdag verzameld in Nairobi (Kenia), waar het Wereld Sociaal Forum (WSF) wordt georganiseerd.
Twee jaarlijkse bijeenkomsten die strijden om de titel ‘Wij hebben het beste met de wereld voor’. Vooral het WEF doet haar uiterste best. Alles wordt uit de kast gehaald. Zo kan de gehele wereld dagelijks meegenieten van de bijeenkomsten die op internet LIVE worden uitgezonden. Er wordt ook geblogd: het WEF gaat bloggen. Het WSF wordt op internet gevolgd op lokaalmondiaal, onzeWereld en globalisering.com. Kijk voor het verslagen van de voorbereidingen voor het WSF hier en voor een verslag van de opening van het WSF hier.
De grote vraag is dus: wat is eigenlijk het nut van de landdag van het ‘groot kapitaal’ en wat is het nut van de ‘socialistische horde’ die neerstrijkt in het Afrikaanse land.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.