Of: Leven in de 'Derde Wereld' Sinds ik terug ben uit Sierra Leone loopt mijn mailbox letterlijk over met vragen over het land, want hoe is het nou eigenlijk om te leven in de 'Derde Wereld'? Het spijt me het te moeten zeggen, maar naast hele interessante vragen zitten er ook de meest idiote aannames tussen. Zo zijn er mensen die denken dat ze in Sierra Leone gekleed gaan in een lendendoek en hele dagen aan het boompje klimmen zijn. En dat is eigenlijk heel logisch, die domme vragen, want wat weten we nou eigenlijk van de 'Derde Wereld'? Afgaande op de mediabeelden moeten de mensen daar inderdaad niets anders hebben dan een vijgenblad om de edele delen te bedekken en is er naast de vervallen plaggenhutten alleen maar dorre droogte te bekennen. Kinderen met snotneusjes, betraande wangetjes en bolle hongerbuikjes die niets anders te eten hebben dan drie druppels melk uit de uitgezakte borst van hun uitgemergelde moeders. De beelden die we hier in Nederland voorgeschoteld krijgen laten weinig aan de verbeelding over. Sierra Leone is het op één na armste land ter wereld en dus is het logisch dat men denkt dat het er daar inderdaad zo uit ziet als op de televisiebeelden. En ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf waarschijnlijk met de aller-domste vragen heb gezeten voordat ik ernaartoe afreisde. En het ergste is nog dat ik pas na drie weken doorhad hóe dom die vragen daadwerkelijk waren. Een voorbeeld....
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tien dagen voor de eerste ronde in de Franse presidentsverkiezingen waarschuwt de rechtse kandidaat Sarkozy voor een aanval van Al-Qaida in Frankrijk (Elsevier). Het feit dat de Frankrijk zich keerde tegen de Amerikaanse inval in Irak zal het land niet vrijwaren van islamistische terreur meent Sarkozy vandaag in een radiointerview op Europe 1. Verder prijst hij het optreden van de Algerijnse overheid die in 1992 de verkiezingen aflastte toen de islamisten bijna zeker zouden winnen. “Many criticized the military for doing that but if they hadn’t done that, we’d have a Taliban-style regime in Algeria,” (Bloomberg) meent deze Minister van Binnenlandse Zaken die eind 2005 verklaarde de Franse banlieues te willen zuiveren van de welig tierende misdaad door middel van een hogedrukreiniger.
In tegenstelling tot het NOS-journaal dat gisteren weinig tot geen aandacht schonk aan de bomaanslagen in Algiers ziet Sarkozy terecht het gevaar van het ontbranden van de Magreb regio. De Salafistische Group for Preaching and Combat (SGPC) die onlangs zichzelf benoemde tot lid van Al-Qaida lijkt ook contacten te hebben met de terroristen in Marokko die afgelopen week zelfmoordaanslagen pleegden. Het is dus slechts een kwestie van tijd dat net als verwoestijing ook terreur over de Middellandse Zee heenspringt en aangrijpt op het Europese vaste land. “Islamists have never stopped gaining ground in the last 5 1/2 years, and those fighting them have lost ground,” said Antoine Basbous, director of the Paris-based Observatory of Arab Countries. “What we’ve seen in the last four months is proof that there is a new force at the gates of Europe.” (IHT)
‘Warchild helpt kindsoldaten’, zo meldde het RTL Nieuws gisteren. Met een gloednieuwe campagne probeert Warchild iedereen duidelijk te maken dat ‘oorlog niet zomaar uit een kind gaat’. Kindsoldaten zijn geen kind meer zegt Warchild. En door hun deelname aan gewapende strijd raken ze getraumatiseerd. En getraumatiseerde ex-kindsoldaten moeten geholpen worden om ‘weer een normaal leven op te bouwen’. Gelukkig is er Warchild, die deze kindertjes met onder andere scholing en opvang weer in het zadel probeert te krijgen. De campagne van Warchild zal wel weer een heuse tranentrekker worden. De 8 miljoen die minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking toegezegd heeft zou toch een aardig deel van de in totaal 300.000 ex-kindsoldaten weer een toekomstperspectief moeten kunnen bieden. In de praktijk werkt het helaas een klein beetje anders.
In Sierra Leone woedde van 1991 tot 2002 een burgeroorlog waar duizenden kindsoldaten aan de gevechten deelnamen. Ik zeg duizenden, omdat niemand precies weet hoeveel. Ondanks de grote hoeveelheid NGO’s, Verenigde Naties en nog meer van dat soort fantastische humanitaire organisaties die het land overspoelden, zijn de meeste ex-kindsoldaten namelijk anoniem weer in de samenleving gereïntegreerd. Van de ongeveer dertig ex-kindsoldaten waar ik tijdens mijn mastersonderzoek in Sierra Leone intensief contact mee heb gehad, zijn er slechts acht in aanraking gekomen met hulpverlenende instanties. En daar voelen ze nog de naweeën van. Dit soort instanties hebben er namelijk een handje van gouden bergen te beloven, en er maar een fractie van waar te maken. Het grappige is dat deze jongens me vertelden helemaal geen trauma aan hun deelname te hebben overgehouden. Het trauma kwam pas na de oorlog. En niet vanwege hun herinneringen, zoals Hendrik van Gent van Warchild in het RTL Nieuws beweert. Hun trauma heeft alles te maken met niet ingeloste beloften en halfzachte programma’s waar ze kostbare tijd verdoen door te klooien met kleurpotloodjes en instrumentjes waardoor ze weer ‘kind’ kunnen worden. Dat ze na hun deelname aan dat soort programma’s weer gewoon in de keiharde realiteit terechtkomen waar ze helemaal niets kunnen met dat ‘kind-zijn’ doet er voor dergelijke humanitaire organisaties blijkbaar niet zoveel toe. Als het programma voorbij is, zijn de deuren gesloten en hangen de dames en heren hulpverleners heerlijk de beest uit in hun dure woningen voorzien van alle luxe, de mooie stranden en de nachtclubs. Hulpverleners raken namelijk getraumatiseerd door hun werk met dit soort ‘gevaarlijke kinderen’. Met geld smijten moet dat weer een beetje compenseren.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Silbo Gomero (YouTube)
The people of La Gomera speak Spanish but some of them, when speaking from a distance use whistles to communicate. (Neatorama)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.