De Verenigde Staten hebben een lange en ongelukkige geschiedenis met Somalië. Begin jaren negentig stroomden de eerste Amerikaanse troepen binnen om orde te herstellen in het door burgeroorlog geplaagde Oost-Afrikaanse land. Deze troepenmacht werd uiteindelijk in 1995 teruggetrokken, Somalië weinig beter achterlatend dan het het had aangetroffen. Na jaren van onrust en geweld slaagde de zogenaamde Unie van Islamitische Rechtbanken erin om haar gezag vanuit de hoofdstad Mogadishu uit te breiden tot over het gehele zuiden en midden van het land. De U.I.R. was weinig populair in het Westen vanwege diens strenge interpretatie van de sharia maar het regime kon op brede steun onder de bevolking rekenen en slaagde erin effectief te regeren. Het was 's lands beste kans op stabiliteit in decennia. President George W. Bush en de zijnen zagen dat anders. Een kleine verzameling Al Qaida aanhangers hield zich op in enkele dorpen in Somalië dus moest militair geweld ingezet worden om waarschijnlijk niet meer dan twee van deze terroristen van het leven te beroven. Door Al Qaida een minimale slag toe te brengen brachten de Amerikanen tegelijkertijd de Unie van Islamitische Rechtbanken aan het wankelen.
Beroering in het Sanaga-Yong Chimpanzee Rescue Center in Kameroen als de ruim veertig jaar oude Dorothy is overleden, bovenaan klikken bij National Geographic Visions of Earth. Bijpassende muzikale begeleiding: Monkey Gone To Heaven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het op grote schaal (her)bebossen van de Sahara, je zou het een vorm van paleonostaligisch futurisme kunnen noemen. De Sahara was immers ooit groener, maar of er ooit een ‘volwaardig bos’ heeft gestaan valt te betwijfelen. Komende maand publiceert de celbioloog Leonard Ornstein een wetenschappelijk artikel in Climate Journal waarin hij een plan voor bosaanplant in woestijngebieden in Afrika en Australië toelicht. Goed voor het klimaat, koolstofopslag, landbouw en armoedebestrijding zo wordt gesteld.
Grote ontzoutingsinstallaties moeten zeewater uit de onmringende oceanen bewerken zodat het via een stelsel van leidingen en pompen gebruikt kan worden voor irrigatie van de nieuwe aanplant. Bewatering via ondergrondse plastic slangen levert het minste verlies door verdamping op. Zijn simulatiemodel laat zien [kaartje] dat de aanwezigheid van bossen de gemiddelde temperatuur in de Sahara met wel 8°C kan laten dalen! Ook zal door evapotranspiratie de neerslag in de regio toenemen. Het prijskaartje: ‘2 trillion dollar’ per jaar, maar dan leg je met de nieuwe bossen ook wel alle antropogene CO2 uitstoot vast én het is even duur als de ingewikkelde ondergrondse CO2-opslag (CCS) zo betoogt Ornstein.
Ongelukkigerwijs noemt Ornstein Eucalyptus grandis als potentiële herbebosboom. Deze Australische snelgroeier kan prima worden toegepast waar hij thuishoort: Down Under. Maar voor Afrika kunnen toch beter inheemse Afrikaanse soorten gebruikt worden. In Niger is al aangetoond dat herbebossing van (extreem) droge gebieden kan. Het plan is niet nieuw, begin dit jaar kwam een drietal Engelsen al met het Sahara Forest Plan: een project waarin ook zonnecollectoren een rol spelen. Ansich is knutselen aan het aardse systeem: geo-engineering niet onomstreden. Onverwachte bijeffecten zouden wel eens negatieve gevolgen kunnen hebben voor mens natuur. Zo zijn de ijzerhoudende stofwolken die vanuit de Sahara neerdalen in de Atlantische Oceaan een belangrijke voedingsbron voor algen en plankton. En een natter klimaat in Afrika zou ook wel eens té bevordelijk kunnen zijn voor de bestaande spinkhanenpopulaties aldaar?
“Port Gentil, le mal nommé” kopt Afrique en ligne, vrij vertaald: “Vriendelijke Haven, een verkeerde naam”. Alhoewel het vanochtend rustig was in de tweede stad van Gabon waren er de afgelopen drie dagen geweldadige rellen. De Gabonezen zijn in opstand gekomen tegen de omstreden verkiezing van Ali Bongo, de zoon van de in juni overleden president Omar Bongo die bijna 42 jaar aan de macht was. Ali Bongo wordt gezien als een marionet van de Franse regering: coup de force françafricain. De demonstranten keerden zich dan ook tegen alles wat Frans is: het consultaat, de Total bezinestations en de tienduizend Franse expats in het land.
Inmiddels heeft de minister van Binnenlandse Zaken gedreigd de noodtoestand af te kondigen en ‘speciale krachten’ in te roepen als de protesten niet zouden stoppen. Als hij met deze speciale krachten Franse troepen bedoelt zou dat nog wel eens meer olie op het vuur kunnen gooien. Woedende demonstranten dreigden er al mee: “If Sarkozy intervenes, we’ll kill French people right here”.
Tot nu heeft Parijs ontkent iets met de verkiezing van Ali Bongo van doen te hebben noch dat ze voornemens is in te grijpen. Maar de francofobe paranoia van de Gabonezen is niet zo verrassend. Omar Bongo regeerde decennia lang met ijzeren hand en controleerde zijn Afrikaanse oliestaat tot in het detail. Het resulteerde in een rustig land middenin een onrustige regio, met gunstige gevolgen voor de natuur: relatief weinig ontbossing. In de regering zat altijd een Franse ‘onderminister’ voor de handelsbetrekkingen en dergelijke. Een Westerse ngo-er ter plekke, met wie ik (bovengetekende) wel eens mailde, kapte destijds het mailcontact plotseling af: zijn email werd gelezen beweerde hij. Ik reageerde vol ongeloof: “Dat kunnen die Gabonezen nooit?!”. “Jawel hoor” antwoorde hij “het zijn oud-medewerkers van de Israëlische Mossad die samen met Franse experts de Gabonese inlichtingendienst runnen”.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
There were so many deaths, it was not even possible to count them. I felt faint, honestly, I felt faint. There were 160, 180 deads… I cannot even tell you how many corpses. (Global Voices)
Een anonieme Guineese soldaat vertelt over de moordpartij die hij en andere soldaten twee weken terug onder demonstranten aanrichtte. Er werd met scherp geschoten en vrouwen werden met houten stokken verkracht. In een stadion gingen de soldaten te keer. Een politieman probeerde ze tegen te houden, tevergeefs, een soldaat snauwde hem toe: “She’s not my sister; not my cousin. I’ll do as I please!” (France24). “Om ze een lesje te leren en te laten zien wie er in Guinee de baas is”. Als je niet meedeed als soldaat riskeerde je zelf vermoord te worden. Maar wie gaf de orders? “Honestly, there is no hierarchy right now in the army. You can receive orders from everyone” meldt de onbekende soldaat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Integendeel; de schikking geeft aan dat de zaak uiterst serieus moet worden genomen. De misdrijven die door Trafigura in Ivoorkust zijn gepleegd, zouden volgens het Nederlands strafrecht nooit met een geldbedrag kunnen worden afgekocht.” (Volkskrant)
Liesbeth Zegveld de advocate die namens Greenpeace het oliehandel bedrijf Trafigura heeft aangeklaagd voor de dumping van toxisch afval in Ivoorkust ziet in de schikking die het bedrijf gisteren getroffen heeft geen reden tot afstel van vervolging. Het exacte bedrag van de schikking is onbekend maar het zou gaan om misschien wel 100 miljoen euro. Volgens Zegveld geeft dat de ernst van de zaak aan die het bedrijf op deze manier wil afkopen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
![[kaartje]](http://sciencenow.sciencemag.org/content/vol2009/issue914/images/200991421.jpg){kind=link}