WASHINGTON - De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Clinton hield gisteren voor de tweede keer in een jaar tijd een gloedvol pleidooi voor een open en vrij internet. Naar aanleiding van de recente opstanden in Noord-Afrika en de huidig onrust in het Midden-Oosten, riep ze 'onderdrukkende regimes' op om het vrije woord online te laten prevaleren. Ze zei: ,,Blablabla internefreedom blablabla USA blabblabla Egypt blablabla security blablabla responsibility blablabla WikiLeaks blablabla live in danger blablabla human rights blablabla terorrism blablabla do you love us now?'' En nu de actuele feiten: de VS verzetten zich tegen elke openbaarmaking van de ACTA-onderhandelingen, drie bepalingen van de PATRIOT Act zijn deze week weer verlengd, Obama vraagt aan het Huis van Afgevaardigden meer bevoegdheden voor de FBI om peer t0 peer netwerken als skype af te luisteren en om Blackberry aan banden te leggen, de Amerikaanse douane heeft beslag gelegd op een aantal piratensites zonder dat daar een formele aanklacht aan ten grondslag ligt, de Kill Switch-wet (Protecting Cyberspace as a National Asset Act) vindt zijn weg door de wetgevingsmolen, de regering wil landen op aangeven van de media-industrie straffen met handelssancties als ze piratensites tolereren, geen middelen worden geschuwd om Julian Assange voor het gerecht te brengen, terwijl geen serieuze rechtsgeleerde in de VS gelooft dat er een zaak tegen hem te beginnen is. Jongens, dit is te makkelijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is een gastbijdrage van Joost Schellevis.
Het anti-piraterijverdrag Acta, waar op internetfora en nieuwssites verhitte discussies over worden gevoerd, is een stap dichterbij gekomen. Het Europees Parlement heeft een resolutie aangenomen waarin het de onderhandelingen toejuicht. Wat dat concreet betekent? Weinig, het is grotendeels symbolisch: het Parlement laat weten achter de Europese Commissie te staan. Het is de Commissie die de onderhandelingen over het verdrag voert, samen met onderhandelingspartners als de Verenigde Staten en Japan. Het Europees Parlement kan ratificatie enkel goedkeuren of blokkeren. Macht heeft het dus wel, maar het zit niet aan de onderhandelingstafel.
Het EP riep de Commissie wel op om te verzekeren dat het verdrag geen inbreuk zal maken op burgerrechten. Die vraag lijkt overdreven voor iets wat een gewoon handelsverdrag lijkt, maar de angst voor maatregelen die burgerrechten en de privacy zouden schenden was wellicht terecht. Er lag tijdens de onderhandelingen namelijk een voorstel op tafel om ondertekenaars van het verdrag te bewegen tot strenge maatregelen tegen auteursrechtenschending, waarvan ’three strikes’- wetgeving een voorbeeld zou zijn. Met dergelijke wetgeving worden burgers die zich herhaaldelijk schuldig maken aan auteursrechtinbreuk – om precies te zijn: drie keer – afgesloten van internet. Onder andere Frankrijk kent al zo’n wet.
Dat vonden veel burgers, organisaties en politici te ver gaan. Met als resultaat dat dat voorstel is geschrapt. Sterker nog: het zou nooit op tafel hebben gelegen, beweren de onderhandelaars nu. Dat is een ander punt waarop de onderhandelingen kritiek kregen: de ondoorzichtigheid. Er werd de afgelopen jaren achter gesloten deuren gepraat; zelfs het Europees Parlement wist weinig over het verdrag. Het nam eerder dit jaar een resolutie aan waarin het openheid over de onderhandelingen eiste. Met een overweldigende meerderheid zelfs: 633 parlementariërs stemden voor, slechts 13 tegen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.