Spotify: de iTunes-killer?

Op GeenCommentaar hebben we regelmatig kritiek op de muziekindustrie. De rechtszaak tegen The Pirate Bay bewijst eens te meer dat de industrie een olietanker is die al lekkend niet van een andere koers wil weten. Maar soms zien we toch lichtpuntjes. En één van die lichtpuntjes is Spotify, een relatief nieuwe streaming-toepassing voor muziek op de pc.

Om een voorbeeld te geven van de immense hoeveelheid muziek die de applicatie ontsluit: op dit moment geeft Spotify 2.131.531 resultaten als je zoekt op muziek tussen 2000 en nu, en al deze nummers zijn met een muisklik te beluisteren, zo goed als zonder vertraging. Het systeem gebruikt daarvoor p2p-techniek, waarbij de door jou beluisterde nummers lokaal worden opgeslagen, zodat je ze niet steeds hoeft te downloaden. Tegelijkertijd wordt de muziek vanaf jouw pc weer ge-upload naar andere Spotify-gebruikers.

Het aanbod is niet alleen qua aantal imposant, maar ook heel divers. Goed, ze hebben niet alles, ik zocht bijvoorbeeld tevergeefs naar albums van The Knife en Vive La Fête, maar veel is er wel. Niet al te main stream bandjes als Caesar en The Madd waren bijvoorbeeld gewoon te vinden en direct te beluisteren.

Spotify hoopt geld te verdienen door af en toe reclamespotjes tussen de muziek door af te spelen en door abonnementen te verkopen. En voordat ik het vergeet, dit is allemaal legaal.

Is Spotify het dan helemaal? Nee, natuurlijk niet. Je kan je muziek nog steeds niet meenemen op je draagbare muziekspeler. Naar verluidt zal Apple een iPhone-applicatie ook onmogelijk maken, aangezien Spotify iTunes potentieel achterhaald maakt. Ook zijn er nog geen mediaspelers waarmee je Spotify direct op je stereo kan aansluiten en bijvoorbeeld via je tv kan bedienen. Een ander minpuntje is de nog wat gebrekkige ondersteuning voor playlists. Het werkt prima, maar zodra je meer dan 20 playlists hebt wordt het wat onoverzichtelijk. Het onderdeel dat je andere artiesten aanraadt mag ook wel wat uitgebreider.

De meeste van deze punten vallen te categoriseren als kinderziektes, en vorige week zag de API het licht, waarmee andere ontwikkelaars hun eigen programma’s kunnen maken die gebruik maken van de applicatie. Dus binnenkort kunnen we misschien de eerste spelers verwachten die niet op een pc hoeven te draaien, maar direct toegankelijk zijn via TV en stereo.

Laat ik afsluiten met het grootste nadeel dat er momenteel aan Spotify kleeft: het is officieel nog niet in Nederland verkrijgbaar. Althans, de gratis versie niet. De betaalde versie (10 euro per maand, 100 voor een jaar) is dat wel. Maar ik kan me voorstellen dat je niet zomaar een tientje neertelt voor iets wat je nog niet geprobeerd hebt.

Gelukkig is dit alles te omzeilen door een account te registreren op de Spotify- site via een proxyserver die staat in een van de landen waar de gratis versie wél verkrijgbaar is, en vervolgens een geldige postcode uit dat land in te voeren bij het aanmaken van een account. Je moet daarvoor dan wel een invite hebben. En die zijn helaas nogal schaars.

Het kost wel even wat moeite, maar dan heb je ook een zo goed als oneindige voorraad muziek. Na twee weken klaagt het programma weliswaar dat je IP-adres niet overeenkomt met het land waar je je in bevindt, maar als je in je profiel aangeeft dat je vanuit Nederland gebruik maakt van de applicatie blijft het gewoon werken. Zonder reclame, want die hebben ze nog niet.

Helemaal legaal is dat dus niet, en daarom heb ik gisteren honderd euro betaald voor een jaarabonnement. Geen geld voor een onbeperkte muziekvoorraad en ik vind dat ik, na zoveel gekanker op de muziekindustrie, zulke initiatieven moet steunen.