serie

Quote du jour

Quote du jour | Verplaatsen

[…] de ongemakkelijke waarheid is dat steeds meer mensen werk doen waar we eigenlijk prima zonder kunnen. Voor deze mensen geldt dat, als ze plotseling stoppen met hun werk, ze de wereld niet armer, lelijker of leger achterlaten. Denk aan de handige beurshandelaar die rijk wordt ten koste van een of ander pensioenfonds. Denk aan de slimme advocaat die eindeloos procedeert tegen een ander bedrijf. Of denk aan de briljante copywriter die de slogan van het jaar verzint, waardoor een concurrent failliet gaat.

Het zijn stuk voor stuk mensen die geen welvaart creëren, maar vooral verplaatsen.

Natuurlijk is de scheiding tussen creëren en verplaatsen niet absoluut. In veel banen gebeurt het allebei. Zo is er geen twijfel aan dat de financiële sector kan bijdragen aan onze welvaart (en andere sectoren beter kan laten functioneren). Maar de banken zijn inmiddels zo groot dat veel van hun activiteit puur verplaatsend is geworden, of zelfs vernietigend. De explosieve groei van het bankwezen heeft de koek niet groter gemaakt, maar grotendeels opgeslokt.

Quote du jour | Eigen verantwoordelijkheid

Het concept van meer eigen verantwoordelijkheden spreekt mensen aan als ze denken aan anderen die in hun ogen voorzieningen misbruiken. Maar als de hervormingen dichterbij komen en blijkt dat ze wellicht ook zelf wat moeten gaan doen, wordt het een minder aansprekend verhaal.

Evelien Tonkens verklaart de afnemende populariteit van de participatiesamenleving, nu deze concreet steeds dichterbij komt.

Quote du jour | Mond vol tanden

Wie niets verandert heeft nu een makkelijk verhaal, maar staat straks voor zijn kinderen met de mond vol tanden.

Diederik Samsom doet er eentje in de categorie “We must do something. This is something. Therefore…”

Aannemende dat er moet worden hervormd, moet je als politicus toch kunnen uitleggen waarom jouw hervormingen de beste weg voorwaarts zijn.

Of zou dit zwijgen enkel aan de verslaggeving zijn te wijten?

Quote du jour | Journalistieke clichés

Ook het terrorisme kent zijn journalistieke clichés – Canada, lees ik, is na de aanslagen deze week „ruw uit de luwte ontwaakt” en „wreed wakker geschud”. Het land heeft, schrik niet, zijn „onschuld verloren”. de Volkskrant: „Vanachter dranghekken kijken de Canadezen toe, zich afvragend wat op deze dag van geweld nog meer verloren is gegaan van wat hen dierbaar is.’’

Pfft. Zou het? Als het aan dit soort journalistiek ligt, worden we iedere dag ruw wakker geschud. Waarna we ontsteld ontdekken dat we onze onschuld verloren hebben.

Waarom Kobani?

There are several reasons why the pivotal battle of this phase of the Syrian war is happening in Kobani, a poor border town of around 50,000 people. Kobani was remote enough to be poorly defended at first, but sufficiently visible to represent a possible propaganda victory.

[IS] picks and chooses battles it believes it can win, in order to forestall the potentially catastrophic strategic consequences of a tactical defeat.

That’s why the militants have stayed out of Syria’s densest and deadliest urban areas in Damascus and Aleppo. Instead, the terror group is strongest in rural and underpopulated northeastern Syria and northwestern Iraq. […]

For a group like Islamic State that depends heavily on ideologically-motivated wealthy donors, more victories mean more funding and more recruits eager to join the “winning” side.

But the war in Syria’s cities is a war of neighborhoods and militias. Organize an attack against an enemy and you might leave your own town or neighborhood undefended. Plus, you’re attacking unfamiliar territory—territory that is highly familiar to the defenders.

Cities are not ideal for Islamic State’s methods. Earlier this year, a coalition of Syrian rebel groups blocked the jihadists from expanding westward—uniting against the Islamists and throwing them out of Aleppo.

Now Islamic State is in a bind. Any kind of offensive push into well-defended territory could result in a defeat that sours the group’s donors and makes it less attractive to new recruits.

But not attacking is equally dangerous for Islamic State. It needs victories to maintain support. And after months of fighting, the militants are running out of obvious options for reasonably easy wins.

Sad, impoverished Kobani, within sight of southern Turkey, apparently seemed perfect.

Quote du Jour | Gemakkelijker als Marokkaan dan als mijzelf

Het bleek een stuk gemakkelijker te zijn om gepubliceerd te worden als Marokkaan dan als mijzelf

Kunstenaar Nelle Boer deed zich voor als politicoloog van Marokkaanse komaf en zag deuren voor hem opengaan die, aldus hemzelf, gesloten bleven als blanke kunstenaar. Ook Sargasso trapte erin. Wat hij met de exercitie wilde bereiken blijft onduidelijk, maar het geeft wel een mooi inzicht in de dynamiek die het islamdebat beheerst.

Quote du jour | Je eigen woorden, Frans

“Wij zijn nuttige idioten voor Netanyahu,” zei je over Rutte-I

‘Ik wil je herinneren aan wat je in september 2012, aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen, over het Israël-beleid van eerdere kabinetten zei: “Ik heb de afgelopen jaren niet één voorbeeld gezien dat de Nederlandse regering in de regio ook daadwerkelijk iets bereikt heeft. Wij zijn voor Netanyahu nuttige idioten. Maar niet meer dan dat.” Nuttige idioten voor Netanyahu – het zijn je eigen woorden, Frans.

Quote du jour | De tolerantie van de islam

“What traveler has not observed the fanaticism, the antipathy of all these [Christian] sects – their hostility to each other? Who has traced their actual repose to the toleration of Islamism? Islamism, calm, absorbed, without spirit of dogma, or views of proselytism, imposes at present on the other creeds the reserve and silence which characterize itself. But let this moderator be removed, and the humble professions now confined to the sanctuary would be proclaimed in the court and the military camp; political power and political enmity would combine with religious domination and religious animosity; the empire would be deluged in blood, until a nervous arm – the arm of Russia – appears to restore harmony, by despotism.” (David Urquhart)

Quote du jour | Gewoon vrij zijn

Ik wil gewoon vrij zijn. Ik wil morgen weer wat anders kunnen doen. Dat is altijd zo geweest. Met dertig uur hamburgers bakken verdien ik ook genoeg om rond te komen.

Mark Rutte in de Volkskrant.

Misschien boeit het hem niks wat voor werk hij doet (wat overigens ook geen goed teken is), maar dergelijke woorden uit de mond van iemand die altijd van een goede baan verzekerd zal blijven, klinken hol.

Quote du jour | Moral indignation

In Europe, austerity policies have been driven less by economic analysis than by Germany’s moral indignation over the notion that irresponsible borrowers might not face the full consequences of their actions.

So the policy response to a crisis of excessive debt has, in effect, been a demand that debtors pay off their debts in full. What does history say about that strategy? That’s easy: It doesn’t work.

[…] it has been very hard to get either the policy elite or the public to understand that sometimes debt relief is in everyone’s interest. Instead, the response to poor economic performance has essentially been that the beatings will continue until morale improves.

Quote du jour | Clickbait

Stel, dat de Zwarte Piet uitgebannen wordt, dan is het logisch dat de gevoelens van de overgrote meerderheid van de Nederlanders, die geen moeite hebben met de huidige verschijningsvorm van Zwarte Piet, zich opnieuw tegen de gekleurde Nederlanders gaan keren. Immers, zij zijn dan degenen die het Zwarte-Pietenfeest onmogelijk hebben gemaakt. Je kunt dan bijvoorbeeld niet meer naar ex-Surinamers kijken zonder te denken, dat zij het zijn die het Zwarte-Pietenfeest verstoord hebben.

Opnieuw komt uitgerekend de bevolkingsgroep die niet gediscrimineerd wil worden, in een verkeerd daglicht te staan.

Quote du jour | Maatschappelijke dienstplicht

Het gekke is dat het onveiligheidsgevoel door ISIS eigenlijk het gevolg is van de ultieme vrijheid die wij kennen. Daarom moeten we van één ding doordrongen zijn: de samenleving is niet alleen een rechtenmachine. Er zijn ook plichten. Dat gaat om iedereen, ook om de Nederlandse jongere. Die moet beseffen dat het niet alleen gaat om ‘what’s in it for me’, maar ook over wat zij voor de samenleving kunnen doen.

Vorige Volgende