serie

Kunst op zondag

Foto: Joan (cc)

De langst lopende serie op Sargasso. De kunstredactie zorgt voor wat kunsteducatie op de vroege zondagochtend. Lezersbijdragen worden zeer gewaardeerd.


Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Mounira Al Solh | A land as big as her skin

Het Bonnefanten museum te Maastricht heeft tot 11-1-2026 een prachtige expositie van Mounira Al Solh, een multidisciplinair kunstenares uit Libanon|Syrië|Nederland. Haar werk omvat tekeningen, schilderijen, borduurwerk, performance en video-installaties, en verkent thema’s als migratie, trauma, feminisme en identiteit.

© Peter Cox

Al Solh (1978) wordt geboren tijdens de burgeroorlog in Beiroet, Libanon. Geweld, soms explosief maar vaker sluimerend vormt haar jeugd naar volwassenheid. Creativiteit is haar antwoord hierin. Als kind nieuwsgierig en open naar verschillende materialen en kleur creëert ze haar magische wereld.

In woorden moeilijk te beschrijven want het wordt een meer diverse wereld naarmate zij naar vrouw groeit. Emoties verbeeldt in mythische verhalen, culturele kleuren die ontmoetingen vertellen in expressies waar leven en verlies dansend samenkomen.

© Peter Cox

In 1989 door het voortdurende geweld, verlaat de familie van Mounira Al Solh Beiroet; het gezin emigreert naar Damascus in Syrië. Al Solh studeert schilderkunst aan de Libanese Universiteit in Beiroet (van 1998 tot 2001) en beeldende kunst aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (2003-2006).

Haar werk is deels beïnvloedt door Picasso en zijn antwoord op het bombardement in Guernica. Zwart witte wanhoop waar het werk van Al Solh een weg blijft zoeken naar licht en een eigen realiteit die zij verweeft in textiel, kleurijke sculpturen, schilderijen.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Ad van Denderen – Go No Go

RECENSIE - Begin jaren 90 fotografeerde Ad van Denderen migranten en vluchtelingen die onderweg waren naar Europa, en de wegen die zij namen om een nieuw leven op te bouwen. Hij verbleef wekenlang in armoedige pensions in Istanbul, waar Pakistanen zich voorbereidde op hun doorreis naar Griekenland. En zag hoe mannen en vrouwen bij Tarifa in Spanje de branding uitliepen richting een nieuw, voor hen onbekend land.

Immigranten aan wal gezet door Marokkaanse smokkelaars. Punta Paloma, Spanje 2001.  © Ad van Denderen

Van Denderen zag in die jaren een schaduwwereld ontstaan van misbruik, maar ook veerkracht.  Migranten die bereid waren van alles te doen voor geld om verder te reizen of een leven te beginnen. Onderbetaald, zwaar veldwerk in Griekenland, in de kassen van Spanje, als prostituee langs de wegen van Italië.

Prostituee nabij Napels, Italië 1999.  © Ad van Denderen

Als documentaire fotograaf ging van Denderen deze mensen volgen in een deel van hun reis, niet om ze als slachtoffer neer te zetten maar om ze een gezicht te geven in hun vaak anoniem bestaan.

Koerdische en Afghaanse vluchtelingen bij het opvangcentrum van het Rode Kruis, Sangatte, Frankrijk 2002. © Ad van Denderen
Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag – Museum Fenix Rotterdam

Liefde, afscheid, heimwee en geluk door de ogen van opkomende en gevierde kunstenaars, die de veelbewogen geschiedenis van migratie verbeelden in het Museum Fenix te Rotterdam.

Hoe past een leven in 1 koffer, wat neem je mee en wat laat je achter ? Welke reis heeft een koffer gemaakt ? Was het een vlucht, op weg naar de liefde, een betere toekomst, haastig of zorgvuldig ingepakt?

Fenix verzamelde de afgelopen jaren meer dan tweeduizend koffers die met hun eigenaren de wereld over reisden. In het Kofferdoolhof kan men met een audiotour dwalen tussen de koffers en hun uniek verhaal beluisteren.

Collectie Fenix. © Mark Bolk

 

Een van de gevierde kunstenaars is Adrian Paci, die in 1997 een gewelddadige opstand in Albanië ontvluchte en zijn toevlucht zocht in Italië.

Zijn artistieke expressie vertolkt vele existentiële en sociale problemen van ons tijdperk: migratie, mobiliteit, verlies, ontheeming, globalisering, culturele identiteit, nostalgie, geheugen.

Collectie Fenix. ©Adrian Paci – Een foto uit de film: Centro di Permanenza Temporanea. Wachten op een vlucht die nooit komt.

 

Allen stapten op, maar konden nergens heen…

Centro di Permanenza Temporanea , oftewel “Tijdelijk Detentiecentrum” is een korte film die de onzekere en uitzichtloze situatie van migranten verbeeld. Gevangen in een pauze van asielcentra, wachtend op een toekomst die nooit schijnt te komen.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag – Transitie in Compositie

‘Relationship’ is een fotoserie die de liefde tussen Zackary Drucker en Rhys Ernst vertaalt naar beeld.

En van zelfliefde, de tijd daar naartoe. Beiden zijn transgender en in het begin van hun transitie.

In 2008 ontmoeten, herkennen zij elkaar en beginnen een relatie.
In diezelfde tijd ontwikkelen zowel Rhys als Zackary zichzelf in multidisciplinaire beeldende kunsten. Zo begint een fotoserie die de jaren samen documenteert.

In iedere ruimte van hun huis was wel ergens een camera –  transitie in licht en compositie.

Naar elkaar groeien en uiteindelijk een nostalgisch terugzien op een relatie die eindigt in 2014.

Kort daarna wordt hun fotoserie in de Whitney Biennial tentoongesteld.

Het toont de kunstwereld een nieuwe liefde in beeld tussen twee transgender mensen die deze werkelijkheid zelf visualiseren in een tijd waar de media het frame beheerst met sensationele en eenzijdige verhalen.

De serie is intiem, kwetsbaar gelaagd en doet bij tijden denken aan het werk van Nan Goldin. Reflecties – soms letterlijk, van Goldins leven gedeeld met anderen.

In de fotoserie Relationship symboliseren de reflecties soms de uiterlijke eerste afwijzing, alswel het innerlijk verlangen om de ware gender te kunnen zien. Vervorming van verleden en toekomst.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag blikt vooruit op Achterhoeks Museumweekend

Van 14 tot en met 16 november wordt het eerste Museumweekend in de Achterhoek georganiseerd. Maar liefst 21 musea verdeeld over de gehele Achterhoek zetten hun deuren dat weekend open. Naast lopende exposities worden er allerlei workshops aangeboden: van wandelen tot aan tafel met Nadia Zerouali in Museum STAAL (Almen) en van een rondleiding in Museum MORE (Gorssel) met Eus tot journalist voor een dag in het Nationaal Museum voor de Tachtigjarige Oorlog in Groenlo. Voor Kunst op Zondag legde ik mijn oor te luister om te ontdekken waarom het extra leuk is om in het weekend van 14 t/m 16 november naar de Achterhoek te komen.

Achterhoek_Groenlo Sfeerbeeld Nationaal Museum Tachtigjarige Oorlog © foto NMTO

Groenlo, sfeerbeeld Nationaal Museum Tachtigjarige Oorlog © foto NMTO.

Musea, kastelen en boerderijen

Sinds ik weer in de Achterhoek woon, maak ik met mijn partner regelmatig een verkenningstocht om ‘de nieuwe’ Achterhoek te leren kennen. Ik vertrok hier op mijn 18de en kwam hier ruim veertig jaar later in 2019 opnieuw wonen. Vond ik het hier op mijn 18de op z’n zachtst gezegd saai, nu verrast de streek me steeds weer. Het aantal musea is enorm gegroeid en de kwaliteit ook. Zo zijn enkele boerderijen, kerken en landhuizen nu getransformeerd tot een museum. De kerk in Groenlo is nu het Nationaal Museum van de Tachtigjarige Oorlog. Het in Amsterdamse stijl gebouwde Postkantoor van Doetinchem is nu het Stadsmuseum. Als je wilt weten waar cultuurliefhebbers de mosterd halen kun je het mosterd museum in Doesburg bezoeken of hier de site van Musea Achterhoek bekijken.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Kunstenaarsroman

De kunstenaarsroman komt eraan! Het Huis van het Boek in Den Haag heeft vanaf eind van deze maand een tentoonstelling met 678 van dat soort romans. News from Nowhere, heet de tentoonstelling, naar de gelijknamige roman van William Morris (1834-1896), die de eerste vertegenwoordiger van het genre zou zijn geweest.

Een kunstenaarsroman? Wat is dat nu weer voor woord?

Het begrip in de neerlandistiek al langer bekend, maar met een andere betekenis dan in de tentoonstelling bedoeld wordt. Het Algemeen Letterkundig Lexicon omschrijft het als ‘die bepaalde soort ontwikkelingsromans waarin de groei van een artistiek personage wordt beschreven’. In het begrip zoals het het museum het hanteert, gaat de roman niet noodzakelijkerwijs over een kunstenaar, maar wordt het gemaakt door een kunstenaar. De kunstenaar is als het ware niet het lijdend voorwerp van het schrijven, maar het onderwerp.

Is niet iedere romanschrijver automatisch een kunstenaar? De tentoonstelling laat zien dat er een eigenaardige dubbelzinnigheid is van het woord kunst. Een die iedereen wel aanvoelt, maar die in woordenboeken helemaal niet goed gedocumenteerd is. Aan de ene kant gaat het over, zoals Van Dale dat noemt, ‘het ver­mo­gen om dat wat in geest of ge­moed leeft of daar­in ge­wekt is, tot ui­ting of voor­stel­ling te bren­gen op een wij­ze die schoon­heids­ont­roe­ring kan ver­oor­za­ken’, en dat kan dan op allerlei manieren, zoals door op een trompet te blazen, een plissé te laten zien, een gedicht te schrijven of een schilderij te verven.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag en de drie van Amsterdam

VERSLAG - Dit is het laatste zomervakantiebericht in de serie ‘de drie van’. Hiervoor heb ik de trein gepakt naar Amsterdam. Voor Kunst op Zondag bezocht ik daar Museum STRAAT, Art Zuid en Museum van Loon. Inhoudelijk drie totaal verschillende bezoeken. Museum STRAAT viert de Braziliaanse zomer. Amsterdam Sculptuur Biënnale, ARTZUID 2025 viert Amsterdam 750 jaar en in Museum Van Loon strooit de Amerikaanse Kehinde Wiley met bloemen.

Museum van Loon Kelinde Wiley © foto's Wilma_Lankhorst

Museum van Loon, Flourish met Kehinde Wiley © foto’s Wilma Lankhorst.

Flourish van Kehinde Wiley

Velen zegt de naam Kehinde Wiley in ons land nog niet zo veel. Maar als ik zeg dat hij de maker is van het portret van voormalige VS-president Barack Obama, gaat er vaak een lichtje branden[*]. Flourish is de eerste solotentoonstelling van Wiley in ons land. Wiley kreeg van het museum de opdracht om acht nieuwe portretten voor deze tentoonstelling te maken. Hij geeft met zijn schilderijen een visueel antwoord op de portretcollectie en de historische interieurs van Museum Van Loon. Wiley verbindt de westerse portretkunst, het Nederlandse koloniale verleden en de hedendaagse kunst.

De VOC en de WIC

De familie Van Loon, sinds 1884 eigenaar van het grachtenpand, heeft in het verleden het grote geld verdiend met onder andere handel in Suriname. Willem van Loon was in 1602 een van de oprichters van de VOC. Een eeuw later was Jan van Loon bewindhebber van de WIC.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag op de IJsselbiënnale

REPORTAGE - Het thema van de vierde editie van de IJsselbiënnale is ‘over grenzen’. De IJsselbiënnale kent zowel een binnen- als een buitenprogramma. In het buitenprogramma spelen de uiterwaarden van de IJssel de hoofdrol. Het binnenprogramma kreeg als titel de Nevengeul. Voor Kunst op Zondag bezocht ik deze groepstentoonstelling in de Bergkerk in Deventer.

IJsselbiënnale Nevengeul-tentoonstelling Grenzen in de Nicolaas- Bergkerk in Deventer © foto Wilma_Lankhorst

Nevengeul-tentoonstelling Grenzen in de Nicolaas- Bergkerk in Deventer © foto Wilma Lankhorst.

Over grenzen

Sinds de eerste editie van de IJsselbiënnale is de impact van klimaatverandering op ons landschap het kernperspectief. Vanuit deze gedachte kiest de organisatie iedere editie een ander (deel)thema. De kunstenaars reageren met hun werken op het editie-thema in de buitententoonstelling. Het thema voor 2025 is ‘over grenzen’. Op allerlei vlakken lopen we tegen de grenzen van de maakbaarheid aan. Denk aan klimaatverandering, de ruimte die we nodig hebben voor natuur, landbouw, industrie en de woningbouwopgave. De IJssel met de buitententoonstelling is de blauwe draad, de inhoudelijke ruggengraat  in dit 120 kilometer lange evenement. Het totale riviertraject is onderverdeeld in vier routes: Zwolle, Fortmond (nieuw in 2025); Deventer en Brummen. In het buitenprogramma ontdek je 18 tijdelijke kunstwerken/installatie van nationale en internationale kunstenaars.

IJsselbiënnale Sfeerbeeld Bergkerk © foto Wilma_Lankhorst

Sfeerbeeld Bergkerk © foto Wilma Lankhorst.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag en de drie van Doetinchem

Vakantie in eigen stad/regio is een leuke uitdaging. Bekijk je dagelijkse omgeving eens met andere ogen. De ogen van een bezoeker. Bezoek het stadsmuseum, pak de fiets en verken mooie routes of wandel door het centrum op zoek naar verborgen kunst- en cultuurparels. Voor Kunst op Zondag heb ik in mijn nieuwe woonplaats Doetinchem (in de Achterhoek) drie zomerse activiteiten bezocht die ik elke bezoeker en inwoner kan aanbevelen.

Doetinchem_Walmolen - expo 12 portretten van Doetinchemmers foto's Wilma_Lankhorst

De Walmolen, expo 12 portretten van Doetinchemmers © foto’s Wilma Lankhorst.

Een jaar rond: een beeld van Doetinchem door andere ogen 

VERSLAG - De tentoonstelling Doetinchem door andere ogen – een jaar rond’ is het slotstuk van een serie ontmoetingen die in juli 2024 begon. Twaalf maanden lang is er iedere maand een Doetinchemmer bevraagd over zijn/haar ervaringen met de stad. Het zijn stuk voor stuk inwoners die, in hun vrije tijd of beroepsmatig, Doetinchem een stukje mooier maken. Naast een persoonlijk verhaal, krijg je inspiratie om zelf onbekende plekken in de stad of het omliggende landschap te gaan ontdekken. In de hal van de Walmolen staat een fotowand met daarop de twaalf portretten en een kort stukje tekst. In de gratis brochure staan de volledige verhalen. Klik hier voor meer details over de twaalf portretten.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag: cultuurtips voor 4Daagse bezoekers

ACHTERGROND - Dinsdag 15 juli begint de 107de editie van de Internationale Wandel4Daagse van Nijmegen. 45.000 Wandelaars uit 82 landen hebben zich voor deze editie ingeschreven. Ruim een miljoen bezoekers komen in de 4Daagse week naar de Oudste stad van ons land om de lopers een hart onder de riem te steken en/of te genieten van het ruime aanbod aan feestmogelijkheden. Voor Kunst op Zondag selecteerde ik vier cultuurparels om te ontdekken op de route van de 4Daagse.

4daagse_Routekaart van de Internationale wandel 4daagse Nijmegen © collage Wilma_Lankhorst

Routekaart van de Internationale wandel 4daagse Nijmegen © collage Wilma Lankhorst.

4 dagen wandelen: 4 dagen kunst kijken

Het routeplan voor de wandelaars is al vele jaren hetzelfde. De eerste dag is de dag van Elst, op de tweede dag verkennen de lopers Wijchen en omgeving. De derde dag wordt als de zwaarste gezien dat is de dag van Groesbeek, in de volksmond de dag van de zevenheuvelen. De laatste dag wordt de dag van Cuijk genoemd, maar dag 4 is dé dag van de feestelijke intocht op de Via Gladiola in Nijmegen. Mijn tips volgen de vier dagen van de lopers, maar je kunt er natuurlijk ook op een ander moment van genieten. Ook na de 4Daagse zijn de genoemde activiteiten nog te bezoeken.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag: de drie van Tilburg

RECENSIE - In Tilburg vind je enkele mooie kunst- en cultuurlocaties. Voor Kunst op Zondag bezocht ik hier drie tentoonstellingen. De grote fabriekshal van de Pont Museum is het podium voor Pair Field 1991 van  de Amerikaanse Roni Horn. De Japanse kunstenaar Meiro Koizumi heeft zijn eerste solotentoonstelling in Nederland in De Pont met Theaters of Life. De derde tentoonstelling is de Poolse artiest Magdalena Abakanowicz in het Textielmuseum.

Tilburg_Roni Horn Pair Field in De Pont © foto's Wilma Lankhorst.

Roni Horn, Pair Field in De Pont © foto’s Wilma Lankhorst.

Pair Field van Roni Horn

De Amerikaanse kunstenaar Roni Horn (New York, 1955) is een graag geziene gast in De Pont in Tilburg. Tijdens de openingstentoonstelling in 1992 was al werk van haar te zien. Deze zomer is ze terug in Tilburg met Pair Field. In de grote zaal staan 36 objecten (18 paren) van koper en roestvrijstaal. Je ziet verschillende vormen maar de inhoud van elke sculptuur is gelijk, volgens de tekst in het boek. In 1992 bij de opening van De Pont had Horn twee zalen voor de 36 sculpturen. “Al vroeg besefte ik dat één enkel object niet de relatie met de toeschouwer die ik zocht. De unieke aanwezigheid ervan, zorgde juist voor de afstand. Een paar doorbreekt die afstand,” aldus Horn. Alle zesendertig objecten staan nu samen in één ruimte, wat zorgt voor een geheel nieuwe ervaring.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Mijn grootvader was een terrorist

Een gastbijdrage van reageerder Rigo Reus

Het gedicht My grandfather was a terrorist, is afkomstig uit de debuutbundel [1] van Mosab Abu Toha, een Palestijn, die nu met zijn vrouw en drie kinderen in Amerika woont. Hij schrijft o.a. voor The New Yorker, essays, over het lijden van de Palestijnen in Gaza, journalistiek werk, waar hij begin mei de Pulitzer Prize voor ontving.

Maar Mosab Abu Toha schrijft dus ook poëzie, en dit gedicht heb ik voor de gelegenheid proberen te vertalen naar het Nederlands.

My Grandfather Was A Terrorist

My grandfather was a terrorist—
He tended to his field,
watered the roses in the courtyard,
smoked cigarettes with grandmother
on the yellow beach, lying there
like a prayer rug.

My grandfather was a terrorist—
He picked oranges and lemons,
went fishing with brothers until noon,
sang a comforting song en route
to the farrier’s with his piebald horse.

My grandfather was a terrorist—
He made a cup of tea with milk,
sat on his verdant land,
as soft as silk.

My grandfather was a terrorist—
He departed his house,
leaving it for the coming guests,
left some water on the table, his best,
lest the guests die of thirst after their conquest.

My grandfather was a terrorist—
He walked to the closest safe town,
empty as the sullen sky.
vacant as a deserted tent,
dark as a starless night.

Volgende