serie

Kort

In de serie KORT schrijven Sargasten kort en scherp hun mening over een actueel onderwerp. Voor discussie op de late avond.


Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Participeren, luiwammes!

Zoals u weet worden de steuntrekkers van Nederland al ruim twintig jaar in een ijzeren greep gehouden door een onzalige kongsi van VVD en PvdA. De eerste vindt dat werklozen per definitie lui zijn en daarom opgejaagd moeten worden. De tweede vindt dat je mensen niet mag afschrijven en daarom moet stimuleren weer aan het werk te gaan. In de praktijk betekent dat hetzelfde.

Ooit hadden lager opgeleiden in Nederland echte banen, toen kregen ze nepbanen, nu moeten ze werken met behoud van uitkering en de weg naar motiverend perspectief is nog niet gevonden. Gemeenten zwengelen steeds moedelozer aan de rondpompmachine. Als je het handig speelt, kun je dezelfde werkloze vier keer per jaar aan een baan helpen. Vier mensen naar werk begeleid! Daar wordt men in Den Haag heel gelukkig van.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Klimaattop

Er wordt vergaderd in Parijs. Talloze regeringsleiders, voor een aanzienlijk deel democratisch gekozen, spraken gloedvolle woorden over hoe zeer het klimaat hun aan het hart gaat. Het kan tot weinig anders leiden dan gezwinde, vergaande actie om de grootste uitdaging voor de mensheid in deze eeuw het hoofd te bieden.

Ondertussen heeft een stelletje rijkaards, door nog gezwinder met miljarden te wapperen, leiders van zo’n twintig landen ervan overtuigd dat ze ook meer moeten doen aan energie-innovatie. Ik zou boos moeten zijn dat de overheid weer eens achter het bedrijfsleven aanhobbelt. Maar de schaamte overheerst.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Wie betaalt het hek?

Sommige landen bouwen hekken of muren om andermans mensen buiten te houden, andere leggen ze aan om te voorkomen dat de eigen bevolking ontsnapt. De constante was steeds dat degene die het hek wil, dezelfde is als degene die het aanlegt en het betaalt. Dat was ooit.

Donald Trump wil een hek aanleggen en de rekening naar de Mexicanen sturen. Angela Merkel wil dat de Turken een hek bouwen en de rekening naar haar sturen. De meest innovatieve geesten zien het als een morele plicht van de Turken om ons te vrijwaren van Syrische vluchtelingen en laken daarom Angela’s betaalplan. Onze problemen moeten gratis door anderen opgelost worden. Wij willen dat, dus we hebben er recht op.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Boze oude man

Er stond een foto van Jean-Marie le Pen in de krant. Een boze oude man die weet dat hij er niet meer toedoet, maar weigert zich daarbij neer te leggen. Je ziet de verbetenheid op zijn gezicht en weet dat daarachter onpeilbare jaloezie schuil gaat, bittere verwijten aan een generatie die geen respect heeft voor de standpunten waarmee hij vergroeid is. Ach was hij nog maar jong, dan zouden ze niet durven zeggen dat hij zijn beste tijd gehad heeft.

Machteloze schurken op leeftijd hebben altijd iets tragisch over zich. Ze weten dat hun levenswerk hun dood niet lang zal overleven. Soms is onder hun neus de afbraak al begonnen. Jean-Maries dochter heeft hem zijn partij afgepakt en jaagt nu opzichtig op stemmen van joden en moslims. De fiscus zit achter hem aan. Het is onrechtvaardig, het is zo ontzettend onrechtvaardig. Daarover zal hij weigeren te zwijgen, tot zijn laatste snik. Zijn eigen gelijk is zijn grootste bezit geworden.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Klimaat

Uit piëteit zal ik geen namen noemen, maar er was gisteren een politieker met een kort lontje op den twitter die zich verontwaardigd afvroeg waarom het KNMI zich in ’s hemelsnaam met het klimaat bemoeide. Kamervragen! De opwarming van de aarde is immers een politieke kwestie, waar een verondersteld neutraal wetenschappelijk instituut zich verre van dient te houden.

Alles wat niet in één minuut inzichtelijk te maken valt, is alleen daardoor al geen feit maar een mening. Het is een prachtig uitgangspunt, waarmee je iedereen met een attention span onder de zestig seconden aan je zijde weet. Ik geef toe: ik ben daar wel eens jaloers op. Mijn eigen leven zou ook veel draaglijker zijn wanneer ik meer op een goudvis leek.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Dark Side

Op diverse fora zag ik afgelopen weekend dat als linksmensen na de gebeurtenissen van Parijs nog steeds niet de schellen van de ogen waren gevallen, ze officieel staatsgevaarlijk verklaard mochten worden of woorden van die strekking. Ik geef mezelf bij deze aan. Al pleegt IS tien aanslagen in Nederland, dan nog kan de terreur onze maatschappij niet fundamenteel bedreigen, evenmin als Al Qaida New York eronder heeft gekregen.

Het grootste gevaar voor onze vrijheid, cultuur en democratie ligt in onszelf, in zelfdestructie uit blinde woede over ons verlies, in het gegeven dat volgens de jongste peilingen inmiddels een kwart van de bevolking voor de Dark Side dreigt te bezwijken. Ooooooh, dat mag je helemaal niet zeggen. Sorry, je hebt gelijk. Dat was behoorlijk onkies. Sterker nog, die vergelijking was volkomen misplaatst en ik zal het nooit meer doen. Nogmaals, sorry. Gelijk oversteken?

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Kalief Poetin

Sinds de instroom van moslims in de jaren zeventig goed op gang kwam, zijn abortus en euthanasie gelegaliseerd, is de legging een normaal kledingstuk geworden en kwam het homohuwelijk tot stand. Ja, zult u zeggen, maar wat hebben die twee met elkaar te maken? Dat is precies mijn punt: niets. De ijzingwekkende islamisering van Nederland heeft geen noemenswaardig effect gehad op de aanhoudende secularisering.

Dat wordt binnenkort allemaal anders, schijnt. De horden die nu aanspoelen gaan de trend keren. Ga maar na: wanneer hun aantal verdriedubbelt, wonen er in Nederland percentueel ongeveer evenveel moslims als in Rusland en iedereen weet hoe dat land er onder kalief Poetin aan toe is. Probeer dezer dagen in Moskou nog maar eens aan een fles wodka te komen. Het einde van Europa is in zicht, maar het lukt me nog steeds niet om onrustig te slapen. Dat is vermoedelijk een kwestie van oefenen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Huidskleur

Net als elke stinkende blanke witte man van rond de vijftig ben ik dol op negers, zo lang ze maar niet op mijn verjaardag komen. Dat heet white privilege, weet ik sinds kort, en dat ga ik verdedigen, want anders ontneem ik anderen het genoegen om zich bij mijn feestje in te vechten.

Dat die anderen zich aan het melden zijn zie ik met sardonisch genoegen tegemoet. In tijden van virulent racisme is het alle gutmensch aan dek, maar is er eenmaal een rechtsstaat die de grenzen bewaakt, dan breekt de volgende fase aan, het bevechten van een prominentere plek door degenen die eerst achtergesteld waren. Die plek krijg je niet cadeau. Emancipatie is geen strijd voor watjes.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Sesamstraat

Laten we eerlijk zijn: alleen bejaarden kijken nog televisie. Niemand onder de tien neemt een apparaat serieus waarmee je niet kunt swipen. Logisch dus dat Sesamstraat plaats moet maken voor een of ander programma van Omroep Max. Protesten daartegen zijn een uiting van nostalgie door halve bejaarden (want boven de twintig) die het zien als retrospectieve aanslag op hun eigen jeugd.

Filmpjes kijken doe je met een app. Op het moment dat het jou uitkomt. Eigenlijk zou dat slot van Sesamstraat deels leeg moeten blijven. Dat je dan een testbeeld krijgt waarnaar de kijkers van Omroep Max weemoedig kunnen staren tot de klok in beeld komt en een minuut later hun programma begint.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Spaghettimonster

Toen ik na een avondje intense bijbelstudie zo gauw geen abortuskliniek kon vinden, koos ik dan maar een ander verzetje: het vliegende spaghettimonster. Dat is een god die wordt aanbeden door atheïsten. Nootjes erbij en surfen maar, want er is veel gaande onder de pastafarians dezer dagen. Hun inschrijving als kerkgenootschap is geweigerd.

Ik herinner me uitzichtloze discussies met atheïsten die al door het lint gingen als je ook maar suggereerde dat ze een metafysische stelling aanhangen. En hier had je dus ongeloofsgenoten van hen die per se een kerk wilden zijn (of een sekte, als ze er niet in slagen mainstream te worden onder atheïsten). Hoe dan ook, ik vermaakte me kostelijk met hun campagne om zieltjes te winnen. Toen waren de nootjes op en dook ik onbekeerd in bed.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Morele superioriteit

Net toen ik gisteren op de bank – glaasje vintage whisky erbij, biologisch kaasje, u kent dat wel – zat te genieten van mijn morele superioriteit, werd ik er door gelijkgezinden in mijn tijdlijn weer eens op gewezen dat die niet langer vanzelfsprekend is. Vanuit de andere kant van het politieke spectrum rukken horden op die vinden dat niet wij maar zij recht hebben op de hoogste ethische medaille.

De waarheid is dat ik mij hier ongemakkelijk bij voel. Mijn morele superioriteit is mijn raison d’être, het fundament waarop mijn bedilzucht gegrondvest is. En dan krijgen we ineens van die gasten met hun fokkin arrogante pretenties die onze superioriteit proberen af te pakken, alleen maar omdat ze te lui zijn om een eigen opbouwende gedachte te verzinnen. Dacht het niet. Ik zeg: kom in verzet! Rot op naar je eigen ideologie!

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Grootmoefti

Sinds we weten dat de grootmoefti van Jeruzalem de aanstichter is van de Holocaust, mogen we stellen dat iedereen die wel eens ‘hallo’ gezegd heeft tegen een Palestijn niet alleen een smerig terroristenvriendje is, maar ook een antisemitische fascistennazi. Ik vrees dat ik voor die kwalificatie in aanmerking kom, want ik heb wel eens een hotel geboekt in Oost-Jeruzalem.

Enfin, zodra er ongeorganiseerd geweld uitbreekt in die regio, kun je er donder op zeggen dat de Sargasso-spambox vol loopt met propaganda. Sinds de eerste intifada heeft de Palestijnse elite en middenklasse het gebied al goeddeels verlaten. De Israëlische exodus begint ook op gang te komen: wie een toekomst wil voor zichzelf en zijn kinderen, pakt zijn biezen naar Berlijn. Wat overblijft zijn de fanatici die hun identiteit ontlenen aan de haat jegens de ander, tot in het zevende geslacht.

Vorige Volgende