Overzicht

serie

Kort

Foto: daisy.images (cc)

In de serie KORT schrijven Sargasten kort en scherp hun mening over een actueel onderwerp. Voor discussie op de late avond.


Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Brexitochmaarniet

, door

Kent u die mop van de Britten die de EU gingen verlaten? Inderdaad, die gingen niet. Op zich moet het referendum daarover nog gehouden moeten, natuurlijk, maar dat zegt vooral iets over de mate van rumoer waarmee het blijfproces gepaard zal gaan. De onderhandelingen over een eventuele Brexit gaan immers eindeloos duren, omdat de Britten de verplichtingen van Turkije maar de rechten van Noorwegen willen hebben in hun verhouding tot de EU. En als er dan iets ligt, wordt het door een van de tientallen betrokken parlementen in de prullenbak gestopt.

Uiteindelijk zal Boris Johnson de man zijn de geloofwaardigheid heeft om een of ander halfbakken compromis uit te leggen als een Brexit die gepaard gaat met volledig lidmaatschap, ongeveer op de manier waarop de EU geen grondwet kreeg omdat de Fransen en Hollanders daar geen trek in hadden. De EU is het grootste Hotel California ter wereld.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Voetballen

, door

Een wedstrijd heb ik nog niet gezien, maar de relletjes volg ik op de voet. Britten en Russen gingen met elkaar op de vuist in Marseille. Een paar Britten werden veroordeeld, een halve bus Russen het land uitgekieperd. Duitse supporters gingen er met gestrekte arm in in Lille. Duitsers en Britten schaamden zich, Russen dachten daar genuanceerder over.

De realiteit van het EK speelt zich niet op het veld af, maar erbuiten – het is iets dat je pas goed beseft als je eigen team niet meedoet en je dus minder betrokken bent bij het sportieve deel van het kampioenschap. De uitslagen hebben geen geopolitieke consequenties, de acties van hooligans wel. Als Rusland gediskwalificeerd wordt, weet heel Rusland dat de rellen in Marseille een westerse samenzwering waren.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Onder controle

, door

In mijn ochtendkrant constateerde een SP-Kamerlid met schijnbare verontwaardiging dat een bepaald ministerie, dat al sinds 2010 door VVD-ministers en staatsen bestierd wordt, geheel gecontroleerd wordt door de VVD. Nooo shit, Sherlock! Aanleiding voor de verontwaardiging was dat een voormalige VVD-minister en VVD-staatssecretaris een toenmalig VVD-kamerlid, heden minister, hadden toegestaan zich met een Kamerbrief te bemoeien.

Dat deugt natuurlijk niet, maar het komt op mij niet over als een teken dat de VVD volledige grip heeft op het ministerie. Eerder dat twee VVD’ers onvoldoende controle over hun ambtenaren hadden om hen een fatsoenlijke Kamerbrief te laten schrijven. Het gewezen kamerlid, heden minister, ligt dezer dagen onder vuur om zijn overigens zinnige correcties (en wegens gestuntel in andere dossiers). Benieuwd wie er nu de Kamerbrieven schrijft.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Bootje

, door

Weet u het nog: als we nou de grenzen maar potdicht gooiden, dan zouden die Syriërs heus wel inzien dat ze beter in hun uitzichtloze kampen konden creperen dan in een wankel bootje het water kiezen met het risico ons geweten te belasten door hun verdrinkingsdood. We gooiden het zelfs op een akkoordje met een dubieus staatshoofd om dit bij hen in te wrijven. En wat doen die ondankbare honden? Ze komen toch!

De tol van een weekje beter weer in de Méditerranée staat op 880 doden. De vluchtelingen hebben zelf de afweging gemaakt tussen een uitzichtloos bestaan, de dood en de kans op iets beters. Wij stonden er alleen maar bij, met één oog op het water en één oog op onze portemonnee. De hoofdpijn van die schele blik zal ons nog jaren achtervolgen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Joint Strike Fighter

, door

De JSF is een vliegende computer. Iedere vlucht genereert enkele terabytes aan data. De missie van het toestel is pas afgerond als de data geanalyseerd is. Sterker nog, de data-analyse zal in veel geval het doel van de missie zijn. Dat u het maar weet: wat er gisteren landde in Leeuwarden was niet zozeer een straaljager als wel een ICT-project van de overheid.

Het vervolg laat zich raden. We hebben de JSF gekocht vanwege de prachtige specificaties. In de praktijk zal blijken dat die niet gehaald worden (je hoort eigenlijk nooit over technologie die méér presteert dan van tevoren afgesproken). Dan wringen we ons eerst in bochten om te beweren dat ze tóch gehaald worden. Als dat niet houdbaar is trekken we een vermogen uit voor lapmiddelen. Ik voorzie een langdurige dogfight tussen de JSF en de realiteit.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Jeugdzorg

, door

Jarenlang hebben we ons mogen vastklampen aan de gedachte dat het belagen van kwetsbare kinderen in de jeugdzorg het domein was van paters en nonnen. Daarmee was het iets van het verleden geworden dat door de teloorgang van de kerk niet gauw terug zou keren. Een nieuw rapport laat zien dat het misbruik in de afgelopen decennia overal voorkwam. Dat brengt het spook weer dichterbij, en daarmee de roep om strengere regels.

Over vijftig jaar zul je zien dat die strengere regels weliswaar fysiek misbruik verminderd hebben, maar dat de afstandelijkheid ook tot emotionele schade heeft geleid en dat sommige misstanden niet werden aangekaart omdat de regels er niets over zeiden. Dat toen we Gods geboden inwisselden voor juridisch sluitende protocollen, de mens toch gewoon zondig bleef.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Rellende jongeren

, door

Op een bouwplaats in Delft sprak ik gisteren een ingenieur uit Ede. ‘Mijn auto is nog niet in de fik gestoken’, was een van de eerste dingen die hij tegen me zei. De rellende jongeren in zijn woonplaats deden hem verder ook niet veel. Voor de Marokkanen had je de Turken, daarvoor de Molukkers en daar weer voor lieden uit Barneveld en Scherpenzeel. Het was altijd wat.

Hij had wel te doen met zijn burgemeester, die voor de media stoer moest doen, voor het daadwerkelijk sussen van de situatie pragmatisch moest blijven en ergens daartussenin verstrikt was geraakt. Over één ding waren we het meteen eens: als je een theehuis wilt sluiten, doe dat dan midden in de winter, niet in de eerste zomerse week als verveelde jongeren de straat op trekken op zoek naar iets om te doen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Ritueel

, door

Moet je een persoonlijk belang hebben bij een ritueel om eraan mee te doen? De vraag dringt zich op sinds de hashtag #geen4meivoormij op Twitter rondwaart. Het argument is dat het ritueel van de dodenherdenking voor sommigen geen betekenis heeft, omdat ze zich over andere dingen opwinden. Als het rumoer ergens een teken van is, dan van een samenleving waarin de individuele beleving boven alles gaat.

Nu gaat het om 4 mei, maar het fenomeen is breder. Veel Nederlanders hebben bijvoorbeeld geen gevoelens bij de herdenking van het slavernijverleden. Er is niet eens een actiegroep die tijdens Keti Koti aandacht eist voor de Duitse en Zwitserse landverhuizers die in de negentiende eeuw door Nederlandse kapiteins in Amerika werden aangeboden “zodat ze hun schulden konden afbetalen”. Ieder zijn eigen pijn, zijn eigen herdenking, zijn eigen ritueel.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Hongersnood

, door

Het Rode Kruis heeft een gironummer geopend in verband met de op handen zijnde hongersnood in Afrika. Niet om een extra hoog hek aan de Middellandse Zee op te trekken, maar voor voedselhulp. Het linkse complot in deze is uiteraard dat de overlevende Ethiopiërs aangezogen zullen worden door de gedachte dat er in Europa genoeg te eten is.

Of wacht, het linkse complot is dat de hongersnood het gevolg zou zijn van El Niño, een klimaatverzinsel. Er zijn dus helemaal geen hongerige Ethiopiërs. Die voedselpakketten zijn bedoeld als rantsoen voor de Saharareis die ze naar de Libische kust moet brengen, vanwaar ze snel naar Nederland reizen om hier in 2017 op de PvdA te kunnen stemmen. Of zoiets.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Ingenieurs van de jihad

, door

Fundamentalisme is wat je krijgt als je religie in handen van rationalisten geeft. Die lezen een oud boek en denken vervolgens dat je alles wat erin staat systematisch moet gaan doorvoeren, terwijl de doorsnee gelovige er wat pragmatischer (of hypocrieter, als u dat woord graag gebruikt) mee omgaat. De gewelddadige jihad is dan ook eerder een product van de moderne tijd dan een vijand ervan – maar dat had u al eens bij John Gray gelezen.

Hoe dan ook, ik kwam hierop door een nieuw boek dat probeert te verklaren waarom er zoveel hoger opgeleiden, met name ingenieurs, bij Al Qaida en IS zitten. Er worden allerlei sociale en economische redenen bijgesleept die academici extra vatbaar zouden maken voor radicale gedachten. Leuk geprobeerd, denk ik dan. Maar het toont vooral dat hedendaagse westerlingen zich niet meer kunnen voorstellen dat een bloedige aanslag de consequentie kan zijn van rationeel handelen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS – Naar de mallemoer

, door

De vrijheid van meningsuiting (u weet wel, het recht om iedereen en z’n moeder de tyfus te wensen op Twitter) is weer eens naar de mallemoer, deze keer omdat een Duitse komiekeling na wat heisa vrijgesproken gaat worden van Erdoganocide. Het is toch een beetje alsof het Nederlandse voetbal is ingestort omdat er ergens een Marokkaan met zijn onderbroek onder de douche betrapt is.

Ik ga niet nog een keer zeggen dat het allemaal commotie om niks is. Eerder iets anders: ik zou zo graag willen dat onze minister president eens pisnijdig werd om een cartoon, een hekeldicht of desnoods een mopje van Hans Teeuwen. Weglachen, schouderophalen, de professionele reactie van onze eigen politici op venijnige satire heeft ook iets verontrustends.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Relletje over mocro’s

, door

Er was weer eens een relletje. Het relletje bestond eruit dat die gast met die snor die op teevee altijd moppert over voetballers deze keer iets gemopperd had over Marokkaanse voetballers. Die zouden op een voetbalteam hetzelfde effect hebben als corpsballen op een collegegroepje: heb je er teveel, dan gaan ze klitten en de sfeer verzieken. Zoals altijd kletste de snor maar wat raak, alleen wonden nu ook mensen buiten de voetbalwereld zich erover op.

De snor overdreef een beperkt en deels achterhaald effect. De gebeten honden overdreven weer wat de snor gezegd had tot het klonk als ‘minder minder minder’. En zo had iedereen zijn portie verontwaardiging om niets weer gehad. Het probleem is niet een al dan niet vermeend cultuurverschil, maar onze permanente behoefte aan commotie.

Vorige Volgende