Closing Time | Vastitude
Wie had gedacht dat je met een draailier een abstract begrip als uitgestrektheid uit kon drukken?
De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Wie had gedacht dat je met een draailier een abstract begrip als uitgestrektheid uit kon drukken?
Ok, we zijn er nog niet helemaal, nog 500 jaartjes wachten (maar bestaat Sargassso dan nog?). Maar qua dystopische lading past ‘In the Year 2525’ van Zagar and Evans prima bij wat ons te wachten staat in 2025. Voor de extra sfeer een versie waar beelden uit de film Metropolis achter zijn gezet.
Kijk, de heavy metal van BattleSnake is heel prima aan te horen, en leverde de band zelfs een plaatje op in een prestigieus jaarlijstje – maar eerlijk is eerlijk, nog meer dan dat is de reden dat ik dit post die fantastische albumhoes. Nee, een gebrek aan goede smaak kan dit Australische gezelschap niet verweten worden. Lekker!
We hadden hier al eerder de metal uit India van Bloodywood, en de metal van Babymetal uit Japan, en lo, behold! Zij hebben elkaar gevonden en samen een nummertje uitgebracht. Dat mogen ze vaker doen. En uiteraard weer ere wie ere toekomt, zonder Elizabeth had ik dit liedje niet gevonden – dat blijft een bron van wonderschone nieuwe muziek.
Jungle is een muziekcollectief uit Londen dat funk en moderne soul ten gehore brengt. Dan zou je denken dat het is opgericht door gekleurde inner city kids, maar dan heb je het mis.
Het werd opgericht door Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland, die elkaar hebben leren kennen op een privéschool, de Latymer Upper School in Londen. Welgestelde ouders, dure hobbies.
Artemas Diamandis is een Britse zanger van Grieks-Cypriotische afkomst. Zelf had ik tot nu toe niet van ‘m gehoord, maar ik lees op Wikipedia dat I Like the Way You Kiss Me afgelopen jaar in tal van landen een top-10 hit was.
De Analogues was een Beatle-Tribute band die tot een week geleden klassieke Beatle-platen live ten gehoor bracht.
Afgelopen zaterdag stonden ze voor het laatst in de Ziggo Dome. Het eind van een tijdperk. Of wordt het een nieuw begin?
Wie had dat gedacht, dat Johnny Cash op z’n 64e een cover van Soundgarden zou opnemen. Hij geeft er wel z’n eigen country-draai aan, maar dat maakt het enkel fraaier.
Een tijdje terug kwam ik dit liedje tegen in parodievorm: het leent zich namelijk nogal voor foute ‘vertalingen’. Maar in China is het sinds het werd uitgebracht in 2009 enorm populair.
De folkzanger Chuan Zi (met die baard) is dat eveneens, omdat hij zingt over het soort dingen die gewone mensen bezighouden. Dat heeft ‘m eens acht jaar cel gekost, maar dat schijnt er nou eenmaal bij te horen in China.
Voor het Daft Punk-album Random Access Memories (2013) verhaalde de legendarische muziekproducent Giorgio Moroder hoe hij als broekie begon aan zijn muziekcarrièrre.
Hier herhaalt ‘ie dat foefje nog eens met voltallig orkest.
Gitarist Guthrie Govan kan zijn gitaar laten janken als geen ander. Hij speelde onder andere met bands als Asia. Hier met Stephen Wilson van Porcupine Tree.
In 1977 bracht de Engelse progrock-band Pink Floyd hun meest succesvolle plaat uit: Dark Side Of The Moon. Ook Alan Parsons werkt als geluidstechnicus aan het album mee.
Van die plaat stammen onder andere Brain Damage en Eclipse, die doorgaans samen worden gespeeld. Zoals hier in 1994 in Earls Court, tijdens de