We blijven nog even hangen in avant-gardistische sferen met het Brooklynse kwartet Wood River.
Frontvrouw en multi-instrumentalist Charlotte Greve zit in tal van muziekprojecten, waar ze dan meestal altsaxofoon speelt.
Ik krijg steevast de zenuwen van experimentele jazz, en deze uitvoering vormt daarop geen uitzondering.
Meer informatie over dit avant-gardistische muzikale project, dat inmiddels alweer tien jaar loopt, vindt u hier.
We kennen Iggy Pop natuurlijk allemaal als langharig podiumbeest. De punkrocker weet halfnaakt en zwetend, met priemende blik en brutaal charisma hele arena’s tot exase te brengen.
Hier zien we Pop echter gesoigneerd, in maatkostuum, bewegen met een gevaarlijke elegantie.
Electro, samen met metalcore en Duitse rap en… eh… ja, whatever. Maakt allemaal niet uit mensen, de liedjes zijn heerlijk catchy, het clipje ziet er gelikt uit en zowel beeld als geluid lopen over van de referenties naar Sci-fi klassiekers. Gewoon luisteren en kijken dus RAAAAAVE ON!!!!!!
Wellicht kenden mensen dit gezelschap vroeger nog onder hun oude naam, want Electric Callboy heette vroeger Eskimo Callboy, maar ja, dat doen we dus niet meer, stigmatiserende namen. Mocht je je trouwens afvragen wat Elizabeth er van vindt (en je een diepgaande professionele analyse van de vocalen wil), bij deze:
‘Heet van de naald’, zeiden ze vroeger, als een plaat net uit was gebracht. Wat zou het equivalent daarvan zijn voor een digitaal geschoten videoclip?
Hoe het ook zij, de Zweedse softgothic retro-rockband Rosegarden Funeral Party voert ons muzikaal terug in de tijd met dit makkelijk wegluisterende deuntje.
Eigenlijk had ik hier een concertregistratie uit 1979 willen plaatsen, maar het samengeknepen geluid van Rick Davies doet het live toch een stuk minder goed.
Dit was allemaal lang voordat er zoiets als autotune bestond, dat begrijpt u.
Ambitie kan de dames van Plush niet ontzegd worden. Volgens eigen zeggen is het hun missie de rock weer naar de voorhoede van de muziekindustrie te brengen.
Gaat ze nooit lukken natuurlijk. Daarvoor is het landschap veel te veel veranderd. MTV is dood en de jaren tachtig komen niet meer terug.
Het is alweer tien jaar geleden dat Sharon Kovacs haar muziekcarrière lanceerde met de EP My Love.
Finn Andrews en band spelen hier leentjebuur bij Tom Waits, al mist de zanger het rasperige geluid van de oude knorrepot.
Een stemvervormer was geen overbodige luxe geweest, al heeft dit huilerige geluid ook wel wat.
Echo & The Bunnyman zijn een post-punkband uit Liverpool. Ze boekten hun success in de jaren ’80, al bleef hun faam voornamelijk beperkt tot het Verenigd Koninkrijk.
Feven Joseph toert sinds enige jaren met haar Berlijnse band. Ze maken muziek die inspiratie ontleend uit haar Ethiopische achtergrond, maar ook uit Jazz, R&B en popmuziek.
Joseph groeide op Dessie, een van de grootste steden in het Abbessijnse hoogland, en trok naar de hoofstad Adis Abbeba om muziek te studeren aan de Mekane Jesus School of Jazz music. Daar ontwikkelde zich tot de eerste vrouwelijke zangdocent van Ethiopië.
Wat gebeurt er als je een blaaskapel uit Hamburg hypnotische techno laat spelen? Dan krijg je Meute! Ze stonden al op serieuze festivals zoals Coachella.