Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: TijsB (cc)

Balanceren rond het kind (3)

, door

REPORTAGE - Dit is het derde deel van een reportage over de werkzaamheden van Bureau Jeugdzorg in Overijssel. Delen één en twee verschenen gisteren en eergisteren.

Jeugdzorg is bepaald niet de enige instantie die zich bekommert om kinderen in probleemgezinnen. En de samenwerking tussen de verschillende hulpverleners en instanties, daar valt best nog wat aan te verbeteren, erkent menig Jeugdzorgwerker in Overijssel. ‘Al die hulpverleners… Er wordt soms veel gepraat en veel gepapegaaid, maar als je vraagt: wie is er voor het laatst bij dat gezin op bezoek geweest, is het stil,’ merkt gezinsvoogd Jeroen van Duijn (36) op.

‘Ik zou zó graag willen dat alle partijen aan één tafel zitten. Nu komt er meestal pas overleg als de zaken langs elkaar heen gaan lopen,’ zegt ook gezinsvoogd Marloes Bos (26). ‘We hollen vaak achter de feiten aan, steeds moet ik allerlei instanties aan de jas trekken. Vandaag nog: belt een moeder me op dat haar zoon van de leerplichtambtenaar naar Bureau Halt moet. Ik als gezinsvoogd weet van niks.’

En dat terwijl – zoals in vrijwel elke overheidssector – alles, echt alles op papier wordt vastgelegd. ‘De soms zeer ingrijpende keuzes moeten achteraf kunnen worden verantwoord,’ luidt de motivatie. Maar soms lijken nut en noodzaak van al dat schrijfwerk ver te zoeken. Jeugdreclasseerder Sharlon Calmez (41): ‘Het middel wordt soms belangrijker dan het doel. We worden afgerekend op de doorlooptijden. Ik móet een Plan van Aanpak leveren binnen zes weken, ook als de ouders ziek zijn of een kind niet op de gesprekken komt opdagen. Desnoods dus een halfbakken plan. Dat vind ik wel triest.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Dik tevreden met de EU?

, door

COLUMN - Wie zegt dat de EU slechts een samenwerking moet blijven van onafhankelijke staten, zegt eigenlijk dat hij dik tevreden is met de EU zoals deze nu is.

Het is een populaire verzuchting, en we zullen hem de komende tijd nog vaak horen: waarom kunnen we met de EU niet terug naar het EEG model? Dus geen eurofederatie, maar gewoon een samenwerkingsverband, via handelsverdragen van onafhankelijke staten?

Helaas, het grote probleem is nu juist dat de EU nooit veel meer dan dat is geworden. Ondanks de introductie van de Euro en de open grenzen ís de Europese Unie feitelijk niet veel meer dan een samenwerking van democratische staten.

En dat heeft nogal wat consequenties.

Omdat de macht in de Europese Unie niet in het parlement ligt, maar aan de onderhandelingstafels tussen regeringsleiders, zitten we met een parlement dat feitelijk machteloos is tegenover de door regeringsleiders aangestelde Europese Commissie.

Daarom zitten we met een stel bureaucraten in Brussel die aangesteld worden middels schimmige benoemingsrituelen. Daarom is de EU meer vatbaar voor de lobby van bedrijven dan voor de stem van de burger.

Daarom zitten we ook met een EU dat aan elkaar hangt van idiote compromissen, met als symbolisch hoogtepunt de nutteloze halfjaarlijkse verhuizing van het parlement van Brussel naar Straatsburg en weer terug. De EU hangt immers van dealtjes aan elkaar.

Foto: FaceMePLS (cc)

Kunst op Zondag | Kunst als wapen

, door

In The Postonline stond vorige maand een interessant betoog dat de liberalen de kracht van kunst niet moeten onderschatten omdat het een fraai wapen voor de vrijheid kan zijn. De linkse hobby als strijdmiddel voor de vrijheid?

De auteur verwees naar een artikel uit 1995 in The Independent waarin bewijs werd aangevoerd dat de CIA tijdens de Koude Oorlog de westerse moderne kunst omhelsde als tegenhanger van de staatspropagandistische kunst van de toenmalige Sovjet Unie. In een tweede artikel stelde de auteur dat Obama tijdens de NSS-top niet voor niets poseerde voor de Nachtwacht. De Nachtwacht symboliseerde immers een burgerwacht die de vrijheid beschermde.

Door dictaturen gepropageerde kunst is een vlag op een modderschuit. Maar om daar nou de eerste de beste Rembrandt als vaandel voor vrijheid tegenover te zetten?

Die vrijheid wordt “verdedigd” met steeds meer geavanceerde en ‘verfijnde’ wapens. Zo geavanceerd en verfijnd dat ook onschuldige burgers het slachtoffer kunnen worden. Bestaat er een Nachtwacht die ons daar tegen beschermd? Jawel, er zijn kunstenaars die een poging doen.

De meeste kunst is puur symbolisch. Het werkt het sterkst op plaatsen waar de vrijheid sterk wordt ingeperkt. Het zogenaamde veiligheidshek dat Israël langs de grens met de Gazastrook bouwde, staat bekend als een apartheidsmuur. Voor Israël heet het een wapen tegen terrorisme te zijn, voor de Palestijnse bewoners betekent het een afscheiding tussen familie, hun landbouwgrond en medische voorzieningen. De protesten tegen deze muur worden ondersteund door kunstenaars die de muur voorzien van hun commentaar op dit wapen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Vijanden van een vrij internet

, door

ELDERS - Reporters sans Frontières (RSF) publiceert  jaarlijkse een overzicht van landen die het vrije verkeer van informatie via het internet dwarsbomen. De meeste Europese landen lijken zich daaraan niet schuldig te maken, op het eerste gezicht.

Natalia Radzina is een journaliste uit Wit-Rusland. Vorige jaar woonde zij in Wenen een bijeenkomst bij van de OVSE onder de veelbelovende titel Shaping policies to advance media freedom. Groot was haar verbazing dat ze op deze bijeenkomst oog in oog kwam te staan met de censor van haar eigen nieuwsorgaan, de Wit-Russische overheidsdienst die het internet moet controleren.

RSF heeft in het jaaroverzicht Enemies of the Internet de focus gericht op dit soort instanties die overal op de wereld werken om internetgebruikers te bespioneren en hun vrijheid te beteugelen. Op de kaart zien we in Europa naast Wit-Rusland (de laatste Europese dictatuur) en Rusland alleen nog Groot-Brittannië met zijn Governement Communication Headquarters (GCHQ). Volgens dit rapport is het Britse GCHQ wereldkampioen in het controleren van burgers, en volgens klokkenluider Snowden zelfs “erger dan de VS”. De Britten hebben daarvoor ook uitstekende mogelijkheden omdat de belangrijkste kabels voor internetverkeer via hun stranden lopen. Ze maken verder graag gebruik van een ruimhartige antiterrorisme-wetgeving om te spioneren en journalisten en media dwars te zitten, zoals het afgelopen jaar meermalen is gebleken. EFF (Electronic Frontier Foundation), een collega van RSF, voegt daar nog het Britse zedelijkheidsbeleid aan toe dat zelfs voor legale porno een opt-in procedure voorschrijft en onnodige blokkades in de hand werkt. Verder had EFF Turkije ook graag op de lijst gezien en dat is natuurlijk volkomen terecht gezien de recente maatregelen van Erdogan, ook al zijn die inmiddels door de rechtbank deels teruggedraaid.

Quote du Jour

Quote du jour | Botte maatregel

, door

Het [Europese] Hof zegt: van iedereen gegevens opslaan is een dusdanig botte maatregel dat een overheid wel heel goede argumenten moet hebben om het te doen. Opstelten noemt voorbeelden van misdrijven waarbij kentekenregistratie bijdroeg aan het oplossen van de zaak, maar de vraag is: was het essentieel?

Bert-Jaap Koops, hoogleraar recht en technologie aan de Universiteit Tilburg over het plan van Opstelten om de kentekengegevens van alle passerende auto’s op te slaan.

Foto: Eric Kilby (cc)

Tweespalt | Burger versus bedrijf

, door
Kamerdebat kentekenregistratie Antwoord kamervragen brievenbusfirma’s Dit wetsvoorstel vormt naar mijn mening een verantwoorde uitkomst van een belangenafweging waarbij een evenwichtige balans is gevonden tussen de privacybescherming van burgers en een effectieve opsporing. De keuze voor een besloten register waarborgt de privacy van betrokkenen.

In het debat over het vier weken lang mogen vastleggen van alle kentekenregistraties, was de privacy van de burger ondergeschikt aan het opsporingsbelang. Ook al kan de effectiviteit en proportionaliteit van kentekenregistratie niet worden aangetoond. Lees het verslag en zoek op ‘privacy’ voor de volledige newspeak.

In het antwoord op Kamervragen over de transparantie van het aandeelhoudersregister daarentegen, blijkt de privacy van de personen, of beter gezegd, de bedrijven zwaarwegend.

Het bovenstaande is geen incident. In wetsvoorstellen van de afgelopen vijftien jaar werd het privacybelang van de burger steeds ondergeschikt gemaakt aan andere (overheids)belangen. ‘Gevoelige’ gegevens van bedrijven of bedrijfsfunctionarissen werd echter door opeenvolgende regeringen actief beschermd.

Het moge duidelijk zijn dat burgers minder (grond)rechten hebben dan bedrijven.
 
 
(Vrij naar opmerking uit DIDD, 3-4-2014)

Foto: Walter Watzpatzkowski (cc)

Iedere automobilist is een potentiële verdachte

, door

OPINIE - Hij is er zo goed als door. De wet waarmee Opstelten foto’s van kentekens vier weken lang mag bewaren. De VVD, PVV, CDA en SGP zijn voorstander. De PvdA en ChristenUnie wachten nog antwoorden van de minister af, maar zijn in principe óók voor. D66 twijfelt nog. Alleen de SP is echt tégen.

Minister Opstelten zegt dat we niet hoeven te vrezen voor onze privacy. Na vier weken worden de gegevens alsnog weggegooid, en er is alleen toegang voor een select groepje agenten.

Dat moet ik nog maar zien. De geschiedenis leert dat gegevens die na een bepaalde termijn zouden worden weggegooid vaak toch nog net wat langer bewaard worden. En dat alleen bepaalde agenten toegang hebben… laten we het erop houden dat de politie nou niet bepaald bekend staat om zijn uitstekend beveiligde ICT-faciliteiten.Maar zelfs dan. Áls de gegevens na vier weken weg worden gegooid en áls er alleen voor opsporingsdoeleinden gebruik van wordt gemaakt, dan nog heb ik er weinig vertrouwen in. Want hoe effectief is dit middel nou? Is daar bewijs van? In het nieuwsbericht van de Volkskrant over de wet stond: ‘De politie kan de gegevens doorzoeken om voortvluchtige verdachten te vinden of om te onderzoeken wie er in de buurt was toen een misdrijf werd gepleegd.’ En daar zakt m’n broek toch wel een beetje van af.Is dat hoe de politie z’n werk nu doet? Kijken wie er in de buurt was en dan daarop een onderzoek baseren?

Foto: mabro (cc)

Ze weten altijd waar je bent

, door

VERSLAG - Maandagochtend, Den Haag. Ik kom aan bij de media-ingang van de Nuclear Security Summit (NSS). Een paar weken van tevoren had ik me al geregistreerd. Dat betekent: naam, adres, etcetera. Maar ook een brief van je hoofdredacteur, een scan van je perskaart, paspoort en een pasfoto. Allemaal -superhandig- alleen in png of jpg aan te leveren (ook die brief van je hoofdredacteur).

Maar goed, maandagochtend dus. Ik haal m’n perskaart op, en loop richting de security check. Daar moet ik vanaf een blauwe lijn richting een bewaker met camera lopen, die mijn gezicht registreert en matcht met de foto waaronder ik geregistreerd sta. Dan weten ze precies wie er in de veilige zone rondloopt, zeg maar. Het wil bij mij alleen niet zo lukken. Met bril geprobeerd, zonder bril (en dat was lastig, want dan zie ik die hele camera niet en weet ik niet waar ik heen moet kijken), langzaam lopen, sneller lopen. Niets hielp, dus rechtsomkeert en een nieuwe foto laten maken. Na poging 12 lukt het eindelijk herkend te worden door de camera, en mag ik naar binnen. 

Ik had natuurlijk niet de illusie dat mijn privacy iets zou betekenen tijdens de NSS. Maar dat je zo opzichtig geregistreerd wordt zodra je de poortjes doorloopt, was toch wel even slikken. Ik wilde uit privacy-overwegingen de officiële app niet op m’n telefoon zetten, maar zonder kon ik niet op de hoogte blijven van programma-updates en -wijzigingen. Het is namelijk niet zo dat je vanuit de persruimtes zomaar even het World Forum in wandelt. Je moet je (op papier) registreren voor briefings of bilaterale overleggen, waarna je wel (of niet) ingedeeld wordt. Dan verzamel je je in de press gathering area, en wordt je onder begeleiding van een of meerdere medewerkers langs de controleposten van politie/leger naar een zaaltje in het World Forum gebracht. Waar je plaats mag nemen, je vragen stelt, om vervolgens weer onder begeleiding weggebracht te worden. De organisatie weet zo ongeveer ten allen tijde waar je bent.

Foto: Twitterfoto: Kiki Verheijen bewijst dat ze D66 gestemd heeft copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Stemfie bedreigt het stemgeheim

, door

OPINIE - De ‘stemfie’, een selfie inclusief ingevuld stembiljet, bedreigt niet alleen het stemgeheim, maar maakt ook stemmen ronselen doodeenvoudig.

Wilde u altijd al zeker weten of uw vrouw het juiste hokje rood maakte, maar mocht u niet mee in het hokje om het te controleren? Dan heeft u dankzij minister Plasterk een alternatief gekregen: dwing uw vrouw een stemfie te maken, ofwel een fotootje van haarzelf in het stemhokje, met het stembiljet. Ook als je je stem hebt verkocht, kun je nu eenvoudig bewijzen dat je je geld waard bent.

Kortom, met de stemfie staat het stemgeheim op de helling. Natuurlijk mocht je altijd al rondtoeteren op wie je ging stemmen, maar bewijs leveren was niet toegestaan. Het was een stuk privacy dat je wettelijk niet kon afstaan. Het is daarom vrij bizar dat de Kiesraad enerzijds wil optreden tegen stemmen ronselen, maar anderzijds een instrument toestaat waarmee ronselen nog eenvoudiger wordt: je hoeft nu niet meer machtigingen te verzamelen om je van stemmen te verzekeren, maar kunt ongelimiteerd om stemfies vragen.

Het lastige is dat het handhaven van een verbod om stemfies wel eens lastig zou kunnen worden. Mobieltjes zijn zo klein dat de voorzitter ze alleen kan waarnemen door zo’n beetje in het stemhokje te gaan staan, wat dan ook weer strijdig is met het stemgeheim. Een goed ontworpen stemcomputer zou het probleem allicht kunnen oplossen. Hoe dan ook, het lijkt erop dat de technologische werkelijkheid hoe dan ook met de papieren stemprocedure aan de haal gaat.

Foto: JT (cc)

De week van het geld

, door

OPINIE - De afgelopen week vond de week van het geld plaats, een voorlichtingsweek voor basisschoolleerlingen over verstandig omgaan met geld. Maar wat hebben we in deze periode nog meer kunnen leren over geld? Allereerst dat openbaarheid en privacy geen prioriteiten zijn voor de grote mensen in de financiële wereld.

Zo kreeg de Volkskrant afgelopen week geen gelijk in een Wob-zaak tegen De Nederlandse Bank. De krant had twee verslagen willen zien over het handelen van DNB bij de nationalisatie van de ABNAmro bank en Fortis Nederland. Volgens de rechter is hier de Wet op het financieel toezicht van toepassing. Die wet bepaalt ‘strikte geheimhouding’ van gegevens die gaan over financieel toezicht. Met andere woorden, hoe De Nederlandse Bank toezicht houdt op een miljardendeal, mag op geen enkele wijze naar buiten komen. Is dat toezicht dan uiteindelijk geen algemeen belang. Namens ons, burgers?

Staatssecretaris Fred Teeven kwam de afgelopen week in het nauw door onthullingen over een miljoenendeal die hij in 2000 als vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie had gesloten met een crimineel, drugshandelaar Cees H. In ruil voor een bescheiden bedrag zorgde de Staat der Nederlanden voor het witwassen van miljoenen ten bate van de crimineel. De Belastingdienst was bewust niet geïnformeerd en liep dus inkomsten mis.

Ondanks deze dubieuze transactie, hield Teeven het vertrouwen van regeringspartijen VVD en PvdA. Zijn baas, minister Opstelten, leverde een buitengewoon knullige verdediging van de deal. Hij kon veel vragen van de oppositie niet goed beantwoorden, zodat onze volksvertegenwoordigers hun controletaak in feite niet goed hebben kunnen uitoefenen. Of er ooit nog klaarheid komt in deze zaak is de vraag. In elk geval niet op korte termijn, want de regeringscoalitie wil vlak voor de verkiezingen natuurlijk geen gedonder.

Waan van de dag

ING: voorlopig geen klantgegevens verkopen

, door

De ‘proef’ is uitgesteld.

Directievoorzitter van ING Nederland, Nick Jue:

De ING deelt uw klantgegevens niet met derden, laat staan dat wij die zouden verkopen. Voor ING heeft bescherming van de persoonsgegevens van onze klanten de hoogste prioriteit. Want wij realiseren ons dat uw privacy een groot goed is. Klanten kunnen er altijd op vertrouwen dat ING uitsluitend gebruikmaakt van hun persoonlijke gegevens binnen de grenzen van wet- en regelgeving, in het bijzonder de Wet bescherming persoonsgegevens, en de daarop gebaseerde Gedragscode verwerking persoonsgegevens financiële instellingen en onze business principles.

Vorige Volgende