Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: ng Connect Program (cc)

Wie kijkt mee met uw autoritje?

, door

DATA - Data makes the world go round – dat moeten ze bij ANWB ook bedacht hebben. De vier miljoen leden (de grootste vereniging van Nederland) waaronder een groot aantal autobezitters zijn in potentie een enorme bron van data.

Datadriven businessmodellen zijn dus interessant voor ANWB. Dat betekent wel dat je vat moet krijgen op het gedrag van de individuele klant: zijn doen en laten, bewegingen, aankopen en andere interacties. Online retail biedt daartoe alle kansen – een klant die in een fysieke winkel komt, kan anoniem blijven – en daarnaast bieden mobiele apps veel mogelijkheden om interactie aan te gaan. Een ‘connected’ verzekeringsproduct is interessant: je verzamelt data terwijl je als verzekeraar meekijkt met de bestuurder.

Connected car: interessant voor verzekeraars

Ook de nieuwste app van ANWB bevindt zich op de smartphone, maar heeft een interessant ‘hulpmiddel’. Bij de kort geleden nieuw geïntroduceerde verzekering ‘veilig rijden’ krijgt de verzekerde een ‘stick’ die op de OBD-poort van iedere moderne auto kan worden aangesloten. Dat apparaatje verzamelt gegevens over rijgedrag en op basis van algoritmen wordt vervolgens een rijstijl-score berekend die de basis vormt voor de premiehoogte. Via de bijbehorende app krijgt de verzekerde inzicht in (en tips voor) het rijgedrag.

Waan van de dag

Een hoer vraagt erom

, door

Het was groot nieuws de afgelopen dagen: ene Laura uit Utrecht zat maanden in een Qatarese gevangenis op beschuldiging van buitenechtelijke seks nadat ze bij de lokale politie aangifte van verkrachting had gedaan.

Sinds zondag is de berichtgeving over Laura echter van toon veranderd, lees ik bij Frontaal Naakt. Laura zou immers hebben gewerkt als prostituee. Wat deed Laura in Qatar? hijgde de Volkskrant bijvoorbeeld.

Het AD maakt het nog een beetje bonter: Twijfels over verkrachting Laura (22) in Qatar. Mét twee foto’s van Laura plus eentje van haar moeder. Ook Elsevier doet er een leuke foto bij.

Quote du Jour

Quote du Jour | Transatlantic dialogue

, door

“I appreciate the efforts made to develop a solution to replace Safe Harbour but the Privacy Shield as it stands is not robust enough to withstand future legal scrutiny before the Court. Significant improvements are needed should the European Commission wish to adopt an adequacy decision, to respect the essence of key data protection principles with particular regard to necessity, proportionality and redress mechanisms. Moreover, it’s time to develop a longer term solution in the transatlantic dialogue.”

Foto: harry_nl (cc)

Moet de Persrichtlijn op de schop?

, door

COLUMN - De Persrichtlijn voor journalisten en de rechterlijke macht, is op diverse punten te restrictief. Journalisten zouden de grenzen dus best eens wat meer mogen verkennen, schrijft senior rechter Willem F.Korthals Altes op Ivoren Toga.

Onlangs moest juridisch commentator Folkert Jensma in zijn column “De Rechtsstaat” in NRC Handelsblad naar aanleiding van een bezoek van Russische rechtbankverslaggevers vaststellen dat het met de openbaarheid van onze gerechten maar zo zo is gesteld. Wie als journalist in Nederland zittingen wil bijwonen, moet allerlei bureaucratische hindernissen overwinnen. Dat wil je vandaag de dag niet graag aan Russen uitleggen.

Misschien kan Jensma enige hoop putten uit een uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) van 22 maart j.l.

Klaagster in die zaak is Sofia Pinto Coelho, rechtbankverslaggeefster van de Portugese televisiemaatschappij SIC. In november 2005 wijdt SIC een door haar gemaakte reportage aan de rechtszaak tegen E. (18), die voor diefstal van een mobiele telefoon 4,5 jaar gevangenisstraf heeft gekregen. Pinto Coelho wil aantonen dat E. werd veroordeeld zonder dat een van de slachtoffers hem had herkend en ondanks zijn verklaring dat hij tijdens de diefstal aan het werk was. In haar reportage maakt zij gebruik van geluid- en beeldopnamen van de zitting, waaronder die van getuigenverhoren. De stemmen van getuigen en rechters zijn vervormd.

Foto: Matt B (cc)

Staat wil eigen beeldvorming bepalen

, door

OPINIE - De terugkeer van de censuur. 

De persvrijheid bestaat nog in Nederland. Deze week oordeelde de rechter dat de Dienst Justitiële Inrichtingen niets te zeggen heeft over de selectie van foto’s van een detentiecentrum voor vreemdelingen. De Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) eiste inspraak in de fotokeuze- en context voor publicatie van de foto’s die fotograaf Robert Glas maakte in een detentiecentrum voor vreemdelingen. Hij maakte foto’s van isoleercellen en luchtkooien, waar geïsoleerde gedetineerden één uur per etmaal worden “gelucht”. De fotograaf schoot geen afbeeldingen van mensen. Zijn foto’s zijn gepubliceerd in Vrij Nederland.

Volgens de rechter is de eis van de Dienst om zeggenschap te krijgen over de selectie van foto’s een onrechtmatige inperking van de vrijheid van meningsuiting waar geen gegronde reden voor is, zoals bijvoorbeeld privacyschending.In december was de staat ook al veroordeeld vanwege het schenden van zowel de Grondwet als het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens door contractuele voorwaarden op te leggen voor het verspreiden van foto’s van detentiecentra. Dat zou neerkomen op preventieve censuur en dat is verboden volgens de Grondwet en het Europese Verdrag.

De uitspraak van de rechter is van belang voor journalisten die met soortgelijke claims te maken krijgen, zegt fotograaf Glas. Dat is zeker waar. Maar welke overheidsdienaar zal het nog een keer in z’n hoofd halen een fotograaf na deze rechtszaak lastig te vallen? Het is toch wel heel vreemd eigenlijk dat hier überhaupt een rechtszaak over gevoerd moest worden. Is de leiding van de Dienst Justitiële Inrichtingen niet op de hoogte van de Grondwet? Wat heeft hen er toe gebracht zo’n onrechtmatig contract op te stellen. En: wat heeft hen er vervolgens toe gebracht Glas voor de rechter te dagen? Je zou toch verwachten dat er in de omgeving van een dienst van het Ministerie van Justitie voldoende mensen beschikbaar kunnen zijn om te waarschuwen voor het echec van deze exercitie.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Hacking Habitat

, door

Printschreen Hacking HabitatTot en met 5 juni vindt in de voormalige gevangenis aan het Utrechtse Wolvenplein Hacking Habitat plaats. Een tentoonstelling over de controle die technologische, politieke en economische systemen over ons hebben en het verzet daartegen. Kunstenaars “maken de controle voelbaar, hoorbaar en zichtbaar, komen met een krachtig tegengeluid – en laten zien hoe we de regie weer zelf in handen kunnen nemen”, aldus de organisatie.

Rond de tentoonstelling loopt een divers programma dat gedeeltelijk ook buiten de gevangenis plaatsvindt. Rondwandelingen, open podia en lezingen, waar in februari een van Sargasso’s voormalige hoofdredacteuren te gast was. Zijn lezing van afgelopen week is hier te zien.

Het is dat we daar de tijd niet voor hebben, maar dit had een Sargasso-tentoonstelling kunnen zijn. De beïnvloeding van onze privacy, controle over ons gedrag, de invloed op onze leefomgeving zijn hier toch wel de hoofdthema’s.

Het aardige van Hacking Habitat is ook dat je er werk kunt zien van zeker 16 kunstenaars, waarover je eerder op Sargasso iets hebt kunnen zien of lezen. Wel vaker hebben we hier gezegd dat deze zondagse virtuele galerie niet voldoende is om kunst op echte waarde te schatten. Kunst moet je in werkelijkheid zien.

Foto: atelier PRO (cc)

Fraude MBO leerlingen raakt kern onderwijs

, door

OPINIE - Mag ik nog even, over de hoax van de NOS over het MBO, inmiddels opgepakt door minister Bussemaker, over “Fraude door MBO studenten”?
Jongeren zouden zich inschrijven op een MBO en dan wel een beurs aanvragen, maar helemaal nooit naar school gaan.

Fraude met gratis geld

Fraude met “gratis geld”? Kent de overheid zijn eigen campagneleuzen niet meer? Lenen kóst geld, weet je nog.

MBO studenten niveau 3 en 4 moeten namelijk alles terugbetalen als ze niet binnen tien jaar hun diploma halen. (En maximaal 4 jaar daarvan krijg je een beurs) Best moeilijk, om je diploma te halen als je werkelijk nooit naar school gaat.

De veel kleinere groep MBO studenten die Niveau 1 of 2 doet dan?

Een groot deel daarvan doet BBL, wat wil zeggen dat ze 3 a 4 dagen per week in de leer zijn bij een bedrijf, anders moeten ze van school af.
Als je überhaupt al gelooft dat scholen totaal niet door hebben dat leerlingen afwezig zijn, denk je zeker ook dat bedrijven er niks van merken dat hun goedkope krachten nooit komen opdagen? Als je dat echt gelooft zou ik zeggen, probeer het zelf ook eens uit, gewoon wegblijven en maar salaris cachen, gaat vast goed.

Foto: contemplativechristian (cc)

Over zorgbestuurders en bonnetjes: integritisme of de miskenning van publieke waarden?

, door

ANALYSE - van dhr Toon Kerkhoff.

Discussies over integriteit in het Nederlandse openbaar bestuur vallen niet zelden ten prooi aan integritisme. Integriteit wordt te breed opgerekt en zaken worden ten onrechte een integriteitskwestie. Het gevolg is onzorgvuldigheid en een onduidelijke afbakening tussen een slechte beslissing of, bijvoorbeeld, corruptie. Hoewel het gevaar van integritisme reëel is, kan het benoemen van integritisme tegelijkertijd net zo goed ook een uitweg zijn om zinvol debat over publieke waarde(n) en publieke verantwoordelijkheid te ontlopen. Dat zou ook weer geen goede ontwikkeling zijn.

Kenmerkend voorbeeld van deze precaire balans is het conflict tussen zorgbestuurders enerzijds en RTL Nieuws en de Tweede Kamer anderzijds.

Aanleiding was het onderzoek van RTL sinds oktober 2015 waarbij bestuurders van 450 semipublieke organisaties gevraagd werd om hun bonnetjes. Vele onderwijsinstellingen, woningbouwcorporaties en musea gaven gehoor maar slechts 4 van de 188 aangeschreven zorginstellingen reageerden. Het heeft geleid tot een voor onze tijd typisch integriteitdebat. Aan de ene kant beschuldigen de zorgbestuurders RTL en de Kamer van integritisme. Die laatsten menen daarentegen dat de zorgbestuurders op die manier juist belangrijke publieke waarden omzeilen en hun publieke verantwoordelijkheid ontlopen.

‘Wel iets beters te doen’

In een eerste reactie op het RTL verzoek twitterde bestuurder van het Medisch Spectrum Twente, Bas Leerink, dat hij wel iets beters te doen had dan bonnetjes verzamelen voor de commerciële omroep. Directeur Jos de Beer van de bestuurdersvereniging in de zorg (NVZD) kon zijn verontwaardiging over het verzoek evenmin onderdrukken. Er was een “grens overschreden” en het openbaar maken van bonnetjes zou niet bijdragen aan betere (lees: goedkopere) zorg. Boudewijn Ponsioen, voorzitter van de Raad van Bestuur van het Wilhelminaziekenhuis in Assen, kon er ook niet over uit. Hij vond de hele kwestie “tamelijk ridicuul”. De Kamer voedde volgens hem “onnodig de sfeer van wantrouwen tegen zorgbestuurders”. Kortom: de beschuldiging van integritisme werd van stal gehaald.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Partjes

, door

COLUMN - Wat een verademing, die open brief van de burgemeesters van Boxtel en Heusden. Ze leggen precies de vinger op de zere plek van de recente vluchtelingenproblematiek. Grootschalige opvang van asielzoekers werkt niet, en: start in hemelsnaam van meet af aan met scholing en werk, anders kun je moeilijk van deze vluchtelingen eisen dat ze integreren. Constructieve bonus: de ene burgemeester is van de VVD, de ander van de PvdA. Een duidelijker vingerwijzing kan de regering amper verlangen.

Natuurlijk werkt grootschalige opvang niet.

Zet duizend ontheemde en vaak getraumatiseerde mensen bij elkaar, maak dat de buitenwereld ze als een blok van indringers beschouwt, bepaal dat ze het pand niet in of uitkunnen, zorg dat ze amper privacy hebben, en voorkomt dat ze iets zinnigs omhanden hebben. Dat is hét recept voor ongedurigheid, onrust, relletjes, depressie en wanhoop in zo’n azc, en voor argwaan en vijandigheid van de lokale bevolking, omdat het de asielzoekers onbenaderbaar maakt. Zo’n aanpak dwarsboomt elke onderlinge handreiking tussen burgers en vluchtelingen.

Bied asielzoekers alsjeblieft een kleinschalige opvang aan, pleiten de burgervaders, een plek waar ze – anders dan nu het geval is – niet elke paar weken of maanden moeten verhuizen; een plek waar ze kunnen aarden. Begin meteen met taalles en laat ze zo snel mogelijk meedraaien in samenleving. Werk, stages, vrijwilligersklussen en het verenigingsleven doen duizendmaal meer voor integratie dan een braaf inburgerklasje. Bovendien biedt zo’n aanpak de asielzoekers een dagbesteding, verschaft het ze een nu smadelijk afwezig besef zichzelf nuttig te maken, en biedt het ze perspectief op integratie: een nieuw leven te kunnen opbouwen.

Foto: Jason Howie (cc)

Bescherm de digitale patiënt

, door

OPINIE - De komende twee jaar wil minister Schippers van VWS 130 miljoen euro investeren in e-health. Innovatieve technologie moet mensen helpen gezonder te leven en de kosten van medische zorg te drukken. Onderzoek van het Rathenau instituut laat zien hoe de praktijk verandert. Gisteren besprak de Tweede Kamer de ambities van de minister tijdens het AO over innovatiebeleid in de zorg. Gezondheid stimuleren is van groot belang, maar privacy mag geen ruilmiddel worden voor zorg.

Digitalisering van de zorg maakt ons tot meetbare mensen. We meten steeds vaker, op steeds meer manieren en steeds intiemer. Technologie geeft patiënten vrijheid en autonomie; zij kunnen zelf actief hun ziekte monitoren en managen. Dat kan thuis en zonder tussenkomst van een arts. Dat meten levert veel verschillende typen data op, die de patiënt inzicht geven in gedrag, maar ook innovatie en wetenschappelijk onderzoek verder kunnen helpen. Denk aan combinaties van data uit het patiëntendossier, klinische studies, biobanken en weefselcollecties, maar ook uit vragenlijsten over leefstijl, online dagboekjes van bijvoorbeeld diabetespatiënten en de populaire consumenten apps waarmee patiënten zelf data verzamelen en delen.

Maar wie meet wat en met welk doel?

Met de komst van nieuwe zorgtechnologie betreden nieuwe partijen het zorgdomein, zoals app bouwers en internationale technologiereuzen. Deze partijen hebben doorgaans geen behandelrelatie met de patiënt, zoals een arts dat wel heeft. Hun interesse ligt ook niet bij de patiënt, maar in zijn medische data.

Foto: Andrew Kuchling (cc)

Hardleers

, door

COLUMN - In 2006 liet ik de veiligheid van de elektronische patiëntendossiers van twee ziekenhuizen testen. Bij een ziekenhuis waren de hackers binnen een paar uur binnen, zonder ingewikkelde strapatsen. De hackers gebruikten een alom bekende kwetsbaarheid, konden daarna overal bij en verhuisden op mijn verzoek grote hoeveelheden gegevens heen en weer, om te kijken of het ziekenhuissysteem dan tenminste doorhad dat er ineens wel erg veel data werd rondgesleurd. Nee hoor, niks.

Ik kon lijstjes oproepen van alle patiënten met ziekte X, of geboren in een specifiek jaar, of in behandeling bij dokter Y, of wonend in postcodegebied Z. Alle patiëntendossiers kon ik vrijelijk inzien, kopiëren, wissen, ja zelfs veranderen. Het ziekenhuis merkte niets.

Toen ik de directie belde met het schokkende nieuws en een afspraak tussen hen en de hackers arrangeerde om de oorzaken van hun gapende gat te bespreken, stuurden ze de systeembeheerder. De directie noch de Raad van Bestuur lieten zich zien. Niet hun pakkie-an, vonden ze.

Maandag werd bekend dat vier Nederlandse ziekenhuizen betrokken waren bij twee nieuwe medisch datalekken.

Twee ziekenhuizen hadden via een tussenpersoon de papieren dossiers van hun patiënten aan Belgische gevangenen verstrekt; de gevangenen moesten de dossiers gereedmaken om te scannen, opdat de dossiers gedigitaliseerd konden worden. Papier ordenen, nietjes eruit, dat werk. De dossiers van je patiënten aan veroordeelde criminelen geven – wie bedenkt er in hemelsnaam zoiets? Medische dossiers mogen uitsluitend worden verwerkt door mensen die een strenge geheimhoudingsplicht hebben.

Vorige Volgende