U weet hoe ik heet. Dat is niet zo moeilijk, want mijn naam staat boven dit bericht. Ik woon in Gouda. Dat wist u misschien al, maar ik zeg het nog maar een keer. En ik rij een Ford. Fiesta. Een witte. Nee, ik ben er niet erg trots op.
Afijn, inmiddels weet u het een en ander van me. Waarschijnlijk meer dan van de meeste collega-loggers bij Sargasso. Dat is mijn eigen schuld, want ik vertel het u zelf.
Maar u weet nog altijd minder dan alle autobedrijven bij mij in de buurt. Want die weten zelfs op welk adres ik woon, kennen mijn kenteken, en weten wanneer mijn Ford Fiesta naar de APK-keuring moet (9 februari – daar! nu weet u het ook). En het gekke is, dat heb ik ze niet zelf verteld.
Dat weten die autobedrijven namelijk, omdat ze dat kunnen opzoeken in de database van het RAI Data Centrum (RDC). En ze vertellen mij dat ze dat weten, omdat ze mijn auto graag willen keuren voor de APK. En ze vertellen dat en masse. Ik word de laatste weken suf gespamd door blikboeren uit Stolwijk, Reeuwijk, Haastrecht en Waddinxveen.
Je zou denken dat die gegevens worden verzameld door de dealers zelf. Jij koopt een auto, en zij sluizen de naw- en autogegevens door naar het RDC. En die verkopen dat weer, net zoals KPN de gegevens uit de telefoonboeken verkoopt. Toch?
Maakt niets uit? We spreken elkaar over 10 jaar.
Zo langzamerhand beginnen de veel bezongen “westerse waarden” een nare bijsmaak te krijgen. Verkeersgegevens moeten bewaard gaan worden, ook al kunnen de noodzakelijke gegevens met de huidige regelgeving al opgevraagd worden. De AIVD heeft echter bedacht dat ze aan data-mining willen gaan doen, zodat je verdacht kunt zijn voor je zelf ook maar ooit gedacht hebt aan het bedrijven van enige vorm van criminaliteit.
Politici en justitiebobo’s maken handig gebruik van de dreiging van terrorisme om die maatregelen erdoor te drukken. Zoals Tony Blair het uitdrukte bij een aantal vergaande voorstellen: “We moeten juist nu een eenheid vormen tegen het terrorisme.” Door alle voorstellen aan het terrorisme te koppelen, maakt hij het lastig om er kritisch over te zijn. Stiekem lijkt dat eigenlijk verdomd veel op het “Je bent voor ons of je bent tegen ons” van George Bush.
CDA, PvdA en VVD doen enthousiast mee. Per slot van rekening is het nu het moment om je te profileren als crimefighter. Dus komen de heren woordvoerders Van Haersma Buma (CDA), Van Heemst (PvdA) en Weekers (VVD) met het voorstel bij ernstige misdrijven van grote groepen mensen DNA af te nemen, waarbij anders dan tot nu toe gebruikelijk niet de mogelijkheid bestaat te weigeren.
Vanavond zal een foto van Mohammed B. worden getoond in het televisieprogramma Opsporing Verzocht. Algemeen Deken van de Nederlandse Orde van Advocaten lijkt dit een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer, “een verdachte is onschuldig tot anders is bewezen”. Maar hoe onschuldig is iemand als zijn veroordeling hoogstwaarschijnlijk nog slechts een formaliteit is en hoe zwaar moet zijn privacy worden gewogen als hij de komende tijd achter de tralies zal vertoeven? Enig ‘resocialisatiebelang’ van de verdachte zal nog lange tijd praktisch afwezig zijn. Afgaande op de mate waarin zijn achternaam is openbaar gemaakt, lijkt ook de praktijk al te hebben beslist dat iedereen recht heeft op persoonlijke informatie over de (“vermeende”) moordenaar. Echter, feit blijft dat er wordt gebroken met een principe en dat maakt nieuwsgierig naar de afweging die daaraan ten grondslag heeft gelegen. Afgaande op een ANP-bericht heeft de OM-top hiertoe besloten omdat er nog vragen zijn over de moord. “Zo hoopt de politie via Opsporing Verzocht meer informatie te krijgen over wat de 26-jarige B. deed vlak voor het incident en de fiets waarop hij reed.” De vraag dringt zich op of een landelijke televisie-uitzending een adequaat middel is om bovenstaande vragen beantwoord te krijgen en zo ja, of het belang van deze vragen (was het een Batavus?) een breuk met een (oud?) principe rechtvaardigt. Misschien zijn er wel degelijk goede redenen om de geschokte maatschappij te voorzien van dergelijke informatie rondom de gruwelijke moord op Van Gogh, maar het had Justitie gesierd als zij, met het openen van de deur richting meer ‘naming and shaming’, daarover ook een volwaardiger afweging naar buiten had gebracht.
Vanavond is Mohammed Bouyeri te zien in het programma Opsporing Verzocht. Niet met balkje, maar gewoon vol in beeld. Natuurlijk is daar veel kritiek op, maar de politie wil niets aan het toeval overlaten. De advocaat van Bouyeri heeft zojuist een kort geding aangespannen om de uitzending te voorkomen. We zijn benieuwd of het van de rechter mag.
Eigenlijk is het meer de vraag of de rechter doorgaat met zijn kop in het zand steken voor de ontwikkelingen op het Internet, waar de naam van Mohammed B. al lang voluit geschreven wordt en er ook al foto’s worden geplaatst. Er is zelfs al een wikipedia pagina over Mo.
Technisch gesproken is Bouyeri een verdachte. Dit houdt in dat er officieel nog niets is bewezen. In andere situaties zou ik dan ook tegen het publiceren zijn van de informatie. Maar in dit geval weet ik niet wat ik er van moet vinden…
Google gaat ook harde schijven doorzoeken.
Weliswaar met een standalone applicatie, maar die zou ik ab-so-luut geen toestemming geven om het internet op te gaan… brrrr…
Op Pandia.com staat een uitgebreider artikel dat ook ingaat op de strategische bedoelingen achter deze zet: Angst voor Microsoft.
CDA: Privacy juist in het geding doordat EPD er niet komt
De privacy van patiënten is juist in het geding omdat het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) er niet gaat komen. Dat stelt CDA-kamerlid Pieter Omtzigt. Volgens hem is het een groot misverstand te de
In de media zie en hoor je bovenal de vijftien partijen die nu al in de Tweede Kamer zitten. Maar u bent misschien op zoek naar een alternatief? Misschien zit dat tussen de zeventien andere partijen die 29 oktober hopen op uw stem.
Denk aan de stugge volhouders en herintreders, aan de afsplitsers of aan de enige twee echte debutanten, waarvan in ons vorig artikel Ellect al is belicht. Vandaag richten we ons op de Partij voor de Rechtsstaat, hierna te noemen als PvdR.
Als Nederland iets nodig heeft na de komende verkiezingen, dan is het wel een partij die de rechtsstaat echt serieus neemt. Zou deze nieuwe politieke partij dat kunnen zijn?
Daarover later meer, maar eerst, helaas, een minpunt. De partij heeft, tot op het moment van dit schrijven, geen zelfstandige openbaar toegankelijke website. [1] Wie meer van de partij wil weten moet naar de Instagram, Facebook of via LinkedIn naar de Linktree-pagina van de partij. Daar vindt u dan het partijprogramma.
Wie geen toegang heeft tot een van de platforms moet zich behelpen met de Wikipedia (heeft de kandidatenlijst) en de Rijksuniversiteit Groningen, die de flyer heeft gekopieerd die het beknopte verkiezingsprogramma weergeeft. Meer informatie haalden we uit de spaarzame lokale nieuwsbronnen, die Daniëlle Tulp, oprichtster en lijsttrekster, interviewden.
Vorige maand introduceerde de regering een nieuwe wet die verheerlijking van terrorisme strafbaar stelt. Klinkt stoer, alsof je met een juridische moker op jihadistische fanboys in Telegramgroepen slaat. Maar zoals wel vaker met dit soort wetten: de hamer ligt al klaar om ook op heel andere nagels te slaan.
Het probleem zit in de vaagheid. “Verheerlijking” en “steun” zijn woorden waar je alles mee kunt doen. Vandaag zijn het jihadisten, morgen klimaatactivisten, overmorgen iedereen die iets lelijks twittert over een NAVO-missie of over de haardracht van de premier. Een wet die bedoeld is om terrorisme te bestrijden, kan zo ineens veranderen in een wapen tegen politieke tegenstanders. Function creep in zijn engste vorm.
We kennen dit trucje inmiddels. Denk aan de ANPR-camera’s die overal langs de snelwegen hangen. Sargasso heeft het proces jaren gevolgd en daar een heel dossier over aangelegd. Ooit neergezet om de doorstroming te meten en misschien een parkeerboete te innen. Niets aan de hand, beloofden bestuurders, dit is géén opsporingsinstrument. Totdat de politie merkte dat die camera’s best handig zijn bij het opsporen van gestolen auto’s, voortvluchtigen, belastingontduikers en alles daar tussenin. Wat begon als verkeersmanagement is nu onderdeel van het opsporingsapparaat. En niemand die nog precies weet waar de grens ligt.
COLUMN - een gastbijdrage van Antoine Buyse en Jasper Krommendijk, eerder verschenen bij Nederland Rechtsstaat
Deze week dienden Tweede Kamerleden Van Zanten (BBB) en Boomsma (NSC) een motie in waarin wordt opgeroepen mensenrechtenverdragen te ‘moderniseren’. Die zouden de ruimte voor asielbeleid in ‘verregaande mate’ beperken. Concreet noemen ze het Vluchtelingenverdrag en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Deze motie komt kort na een open brief van negen Europese staten die opriepen tot ‘een eerlijk gesprek’ over aanpassing van het EVRM, om precies dezelfde reden: migratie. Na heftige discussies binnen het inmiddels gevallen kabinet besloot Nederland die brief niet te ondertekenen. De motie lijkt nu via een omweg alsnog aan te willen sluiten.
De motie noemt ‘grootschalige, structurele migratiestromen en asielprocedures’ die draagvlak onder druk zetten. Draagvlak voor wat precies blijft in het midden, maar de motie lijkt te bedoelen: draagvlak voor die verdragen. Zij roept dan ook op te verkennen, juridisch en diplomatiek, of die verdragen moeten worden gemoderniseerd of herzien. Een eerdere versie van de motie opperde zelfs tijdelijke opschorting en opzegging, maar kennelijk is men er na een nachtje slapen achter gekomen dat dat in ieder geval juridisch niet echt kan.
Het is onbegrijpelijk dat juist een partij als NSC die ‘de grondrechten van mensen beter [wil] beschermen’ en ijvert voor constitutionele toetsing deze mogelijkheid überhaupt overwoog. Rechters in Nederland kunnen wetten (nog) niet toetsen aan de Grondwet, maar gelukkig wel aan het EVRM waardoor onze rechten toch worden beschermd, tegen geluidsoverlast of een privacy-schendend fraudesysteem. Met opzegging zou Nederland de Raad van Europa, bestaande uit 46 landen, moeten verlaten en voegt het zich bij het in 2022 uitgezette Rusland. Juridisch maakt opzegging (of modernisering) van het EVRM en andere verdragen verder weinig verschil: Nederland is nog steeds gebonden aan EU-recht over migratie. Onze collega Klaassen wees er terecht op dat 95% van het asielbeleid in Brussel wordt gemaakt. Het geheugen van de indieners van de motie lijkt daarnaast erg kort: zo’n onderzoek naar het Vluchtelingenverdrag is in 2021 al gedaan, door de Commissie Donner.