Zonder nou meteen wazig of New-Age holistisch te worden: de afgelopen maanden voelde ik als nooit tevoren dat werkelijk alles met alles samenhangt. Geen land ter wereld staat nog op zichzelf of beslist autonoom. Er altijd buitenlandse partijen nodig – medestanders, of zo u wilt: medeplichtigen – om iets door te zetten. Zelfs dictators, van nature gewend zichzelf almachtig te wanen, weten tegenwoordig dat ze uiteindelijk alleen met steun van buitenaf overeind kunnen blijven.
De Syrische oorlog wordt niet door Assad alleen gevoerd. Ja, hij begon de slachtpartij: die verantwoordelijkheid behoort hem ten volle toe. Maar China en Rusland hebben zich met hun heftige verzet tegen internationale sancties medeplichtig aan het bloedbad gemaakt. Wie Assad voor een internationaal tribunaal weet te krijgen, moet dan ook Poetin en Jintao aanklagen. Ze verlenen Assad morele legitimiteit en helpen hem zijn oorlog vol te houden.
Ook Mubaraks regime was geen lokaal akkefietje waarbij het buitenland zich kies afzijdig hield. Natuurlijk komt afzijdigheid uiteindelijk altijd neer op instemming, maar het westen deed bepaald meer, het steunde Mubarak decennialang allerhartelijkst. Zelfs toen de Egyptenaren met doodsverachting hun vrijheid opeisten, bleven wij hier nog wekenlang uitleggen dat ze met een dictator toch heus beter af waren en hoe gevaarlijk democratie voor ze zou zijn.
We lieten de allerdappersten in de steek, juist toen steun van buitenaf cruciaal was. In hun gezichten zag ik de vertwijfeling, in hun verhalen hoorde ik de wanhoop. Waarom deden wij niks terwijl zij openlijk hun leven riskeerden?
En wat doen we nu? Weer niks. We leunen achterover en zeuren hoe vreselijk gevaarlijk de Moslim Broederschap wel niet is. Voor Egypte deugen in onze ogen eigenlijk alleen seculiere partijen. Eigenlijk vinden we dat moslims, vooraleer wij ze ooit waarlijke democratische gezindheid kunnen toekennen, hun religie moeten opgeven. Of tenminste: uit de politiek moeten houden.
Dat religieus stemmen hier volkomen ingeburgerd zijn en wij de SGP en het CDA voor democratische partijen verslijten, is namelijk heel iets anders. Net als de wetenschap dat elke serieuze presidentskandidaat in Amerika een zelfverklaard christen moet zijn.
Niks doen en maar afwachten werkt niet. Of nee, het werkt prima, maar niet wanneer je iets wilt veranderen. Dan moet je namelijk iets doen. Buitenstaanders die op een democratischer Egypte hopen, moeten zelf meewerken: openlijk meedenken, goede ontwikkelingen belichten, scherp uithalen bij elke inperking van burgerrechten, ideeën helpen verspreiden. En de bijbehorende middelen leveren: van rechtsbijstand tot technologie, van internationale publiciteit tot geld.
Dit stuk stond ook in het Parool
Reacties (8)
@Karin: Ik vind dat je de plank mis slaat wat betreft Rusland/China. Het zou raar zijn als het gebruik van een VN-veto strafbaar zou worden.
Bovendien hoeft het westen zich niet te verschuilen achter de VN. Ze kunnen zelfstandig ingrijpen als ze dat echt zouden willen. De goedkeuring van de VN is natuurlijk wel te verkiezen.
“Bovendien hoeft het westen zich niet te verschuilen achter de VN. Ze kunnen zelfstandig ingrijpen als ze dat echt zouden willen. De goedkeuring van de VN is natuurlijk wel te verkiezen.”
Alt. johan als overtuigd aanhanger van de Bush-doctrine.
Nee, alt johan “zelfstandig ingrijpen” staat hier synoniem voor het voeren van een aanvalsoorlog en dat is in strijd met het handvest van de VN, dat ook door de VS (volkomen vrijwillig) ondertekend is, en
bovendien sinds Nürnberg geldt als een oorlogsmisdrijf.
@Harm: wat ik me afvraag. Was je tegen de geallieerde campagne in Libië?
Ik was niet tegen het afzetten van Ghadaffi, maar -zoals Johan terecht opmerkt (03)- de manier waarop het mandaat van de VN door de NATO is misbruikt, heeft invloed/ingrijpen in Syrie onmogelijk gemaakt.
Ik ben in het algemeen tegen de manier waarop het westen onder aanvoering van de VS politiek bedrijft.
Om maar eens bekend voorbeeld te noemen: in Iran zouden de ayatollahs niet aan de macht zijn als de CIA in ’53 geen staatsgreep tegen de democratisch gekozen Mossadeq had georganiseerd. Kijk eens wat er in Guatemala is gebeurd, nadat ze een staatsgreep tegen de democratisch gekozen Arbenz hadden georganiseerd.
Wil je nog 10 voorbeelden?
Nou ga jij mij morgen zeker vragen of ik er een voor- of tegenstander van ben om de ayatollahs in Iran te wippen. Nou ben ik echt geen vriend van dat soort mensen, heel erg integendeel. Maar zo werkt dat natuurlijk niet alt. johan.
Ik ben tegen een amerikaanse politiek die er van uitgaat dat de VS de wereld naar haar hand kan zetten met staatsgrepen, militaire middelen en bevriendde zetbaasjes (dictators). Daar zit de bron van alle kwaad.
En dat Rusland en China weigeren om dat spelletje (nog langer) mee te spelen, daar sta ik niet raar van te kijken.
@Harm: wat betreft het veronderstelde misbruik, resolutie 1973 gaat gewoon ver, vooral punt 3: authorises all necessary means to protect civilians and civilian-populated areas, except for a “foreign occupation force”;
bron: http://en.wikipedia.org/wiki/United_Nations_Security_Council_Resolution_1973#Key_points
Amerika: Er lijken inderdaad veel scheve schaatsen te worden geschaatst door het buitenlands beleid van de VS. Dit heeft geleid tot reputatieschade voor de VS. Het is het geval bij alle grootmachten denk ik, bully-gedrag en een gebrek aan fijnzinnigheid.
Maar Nederland heeft het toch getroffen met Amerika, kijk maar hoeveel achterstand oost-Europa had opgelopen (en nog steeds niet heeft bijgehaald) met hun USSR.
Wat Iran betreft weet ik het ook niet. Het lijkt mij (vanuit deze stoel) een hachelijke en niet te overziene onderneming om daar militair in te gaan grijpen.
UNO interventie in Syrië wordt door China en Rusland als een ‘hysterische’* neiging van het Westen aan de kaak gesteld, en afgewezen. Terecht. Syrische binnenlandse verhoudingen staan dat niet toe.
Onder Assad geniet de Syrische Christelijke minderheidsgroep nog enige bescherming, en ook de Drusen en zeker de Alawieten zullen naar wat redelijkerwijs te verwachten is, van een regeringswisseling zwaar te lijden krijgen. Daar mag KS met haar malle stukje in het Parool zich dan medeverantwoordelijk voor voelen.
Het Westen heeft of kent in het MO geen politieke groepen waarop het kan steunen en waarmee het iets positiefs kan beginnen. Iedere Westerse, gewapende, onbesuisde (‘hysterische’) tussenkomst daar kan alleen maar leiden tot het installeren van Sharia’h-achtige regimes, waarna het kwellen en doden van de laatste Joden en Christen er kan beginnen. En de vrouwen het er nog moeilijker krijgen. Op instigatie van KS.
Laat KS opkomen voor wie zij cultureel gesproken verplicht is op te komen. Verzuim is in dit geval verraad.
*Sarkosy’s interventie in Lybia had ook iets van een ouderwets Frans avonturisme, die in de trant van Napoleon III.
Als de gristenen beschermd moeten worden, dan mag dat best 5000 islamitische doden kosten en dus is HPAx het zelfs eens met de communistische Chinezen.
Maar ik denk er nog niet over om met mensen in discussie te gaan, die mij een “fluim” noemen.
Of het onbesuisde en vanuit het westen hysterisch toegejuichde ingrijpen van de NATO in Libie heeft invloed/ingrijpen in Syrie onmogelijk gemaakt.
Jammer dan, dat er vele Alawieten en christenen zullen gaan sterven is zeer waarschijnlijk maar geen reden om de Islam aansprakelijk te stellen.
Dat hebben ze voornamelijk aan zichzelf te danken. Wij waren destijds toch ook niet mals voor NSB ers?