Rutte heeft het zwaar

COLUMN - Het was afgelopen vrijdag een verschrikkelijk zware persconferentie na de ministerraad, met “de verschrikkelijke ramp met een toestel van Ukrainian international airlines, in Iran” en “de jaarwisseling met de verschrikkelijke brand in Arnhem”.

In dat kader ook: “echt verschrikkelijk, schandalig, hoe sommige mensen zich gedragen tegenover de mensen, de hulpverleners die voor ons allemaal in deze samenleving belangrijk werk doen”.

Tot slot memoreerde Rutte Australië: “…die beelden de afgelopen week : verschrikkelijk, echt. Als je kijkt naar het aantal mensen wat om het leven is gekomen, 24, is natuurlijk verschrikkelijk.”

Kortom, zo besloot Rutte zijn inleiding: “Dus drie zware onderwerpen. Niks vrolijks.”

Een minuut gepaste stilte om de slachtoffers van de drie tragedies te gedenken was op zijn plaats geweest, maar het was een persconferentie, waar het de bedoeling is dat er wat wordt gezegd, wat wordt gevraagd en wat wordt geantwoord.

En dan is het altijd weer leuk te zien hoe Rutte op zo’n bijeenkomst naar een climax toewerkt.

Van het onderwerp ‘Vuurwerk’….
“ …. en dat noem ik die grote zwijgende meerderheid die (…) de hond op tijd een zenuwpilletje geeft”

… naar de vliegramp in Iran en wat hij daarover met zijn Canadese collega heeft besproken…
“Ja, weet je het lastige is. Hij heeft er zelf een paar dingen over gezegd die ik hem verteld had in de persconferentie, die kan ik herhalen, maar verder wil  ik ook niet gaan. Want ja, dan wordt zo’n een cursus, hoe ga je om met zo’n vreselijke ramp”

… komen de vragenstellers op de woningmarkt terecht, waarover de verenigde Nederlandse makelaars hun beklag hebben gedaan door te fulmineren dat het geen woningnood is, maar een woningcrisis.
Dan komt Rutte op dreef. Voordat ook maar iemand het kabinet gaat verwijten dat op haar aanpak van de woningnood de roemruchte, historische woorden van een voormalige staatssecretaris van toepassing kan zijn (“in gelul kan je niet wonen”), geeft hij fluks zijn draai aan waar al dan niet in gewoond kan worden:

“Ja, u weet, ik ben altijd iets voorzichtig met het plakken van de etiketten omdat ik ook vind dat we moeten voorkomen dat we in zo’n etiket gaan wonen.”

De finale: Een verslaggever kaart de vergunningaanvraag van ASML aan die chipmachines staan die wil exporteren naar China en wil weten of die vergunning er gaat komen. En daar zien we Rutte weer op zijn best: “Het is voor mij onmogelijk om iets te zeggen over individuele bedrijven. (…) daar kan ik niks over zeggen (…)”

De verslaggever probeert het langs een andere weg nog eens, de MP volhard in nietszeggendheid en maakt de persconferentie af met de climax:

“Wat een vak he. Nou, goed weekend. Komt u mee naar de koffie?”