Remkes goed voor boeren

COLUMN - Met boeren kun je twee dingen doen: in beton storten en onder water zetten. Dat is in ieder geval wel traditie geworden sinds begin 70’er jaren er een Deltaplan kwam tegen de tsunami’s melk die het land verspoelden. De oplossing werd: inkrimping van de boerenstand.

Maar wat doe je dan met al de grond die dan vrij komt? Juist: volbouwen en onder water zetten. Soms gaat dat samen, bijvoorbeeld de Blauwestad in Groningen. Een groot stuk land onder water zetten (Oldambtmeer), een paar duizend luxe woningen er omheen en voilà: Oost-Groningen weer in de vaart der volkeren!

Daar kan Johan Remkes vast iets over vertellen. Hij maakte immers als lid van de Provinciale Staten en als Gedeputeerde van Groningen (1978 – 1993) nog net de voorbereidende schermutselingen mee. Wat zou hij nog weten van de inspraakrondes die in 1993 van start gingen?

Remkes zat al hoog en breed in de Tweede Kamer toen de Blauwestad verder werd ontwikkeld tot het rampzalige project waarvan gesteld kan worden dat het grootste succes is, dat het in het water is gevallen.

Daar zal hij ongetwijfeld een en ander van hebben meegekregen toen hij van 1998 tot 2002 staatssecretaris van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. In zijn portefeuille zat onder andere de uitvoering van de Vinexdoelstellingen. Hij heeft er dus met zijn neus bovenop gezeten toen hele stukken polder onder beton en baksteen werden bedolven.

Als staatssecretaris zag hij zich genoodzaakt de Vinexambities naar beneden bij te stellen. De reden? Een wijziging in het kabinetsbeleid (de burger meer betrekken bij woonwensen) betekende wat vertraging. Bovendien beef de woningproductie achter bij de verwachtingen.

Remkes was nog maar net Commissaris van de Koning(in) in Noord-Holland (2010 – 2018) of hij kon zijn handtekening zetten onder een besluit de plannen voor een Wieringerrandmeer. Tot opluchting van de destijds protesterende boeren.

In Noord-Holland zal hij ook kennis hebben genomen van bollenboeren en veeboeren die zelf stukken grond onder water zetten, als een stukje praktische natuurbeheer. Goed voor de vogels en voor henzelf.

Kortom, waar het wantrouwen van de boeren jegens meneer Remkes vandaan komt is raadselachtig. Alleen omdat hij voorzitter was van de commissie die adviseerde de stikstofuitstoot niet met 26 maar met 50 procent te verlagen?

Kom nou, dat was een opgeheven vingertje naar het kabinet dat te laks, te laat en te lamsukkelig de problematiek aanpakte. En wat het kabinet op grond van dat advies ook bedacht, het stikstofkaartje is niet heilig deelt Remkes de boeren nu al vast mee.

Dus lieve boeren, u ziet, Remkes weet dat je landbouwgrond niet zomaar aan beton en water moet opofferen. Hij is niet te beroerd ambities naar beneden bij te stellen. En hij kent subsidiepotjes waarmee u de weidvogels beminnende boer kunt uithangen. Goed voor het imago.