Men denkt vaak dat het consumentenvertrouwen een belangrijke graadmeter is voor de economie als geheel, maar dat valt tegen. De motor van de economie ligt tegenwoordig aan de aanbodzijde: er moet geproduceerd worden. Eerst moeten er nieuwe bedrijven worden opgericht en nieuwe diensten worden bedacht, daarna volgt de vraag. Het consumentenvertrouwen is daarom eerder een symptoom, dan een belangrijke graadmeter.
Aldus cultureel econoom en filosoof Arjo Klamer in het februarinummer van Filosofie magazine.
Reacties (4)
Symptomen kunnen nog altijd een goede graatmeter vormen. Zo zijn pijn- en vermoeidheidsklachten symptomen die vaak als eerste graadmeter worden genomen voor gezondheid/ziekte van iemand.
Klinkt wel logisch. Marketeers doen niets anders dan behoeftes creeeren of het vinden van latente behoeftes. Als die eenmaal zijn gevonden, dan kan het product de markt op, want mensen blijken het ineens nodig te hebben of niet meer zonder te kunnen. Dit geldt uiteraard voor bestaande en nieuwe producten / diensten. Als de koopkracht een half procent daalt, dan ga ik heus niet een half procent consuminderen. Niet bewust iig.
@1: het verschil met vroeger is, dat het vroeger een symptoom was, waaraan je kon herkennen, dat de economie ziek werd, nu is het een symptoom dat de economie ziek is. En boven dien weten we dit al langere tijd. Tot aan de jaren 80 van de vorige telde wat je kende en wat je kon nog heel erg sterk. Daarna werd wie je kende steeds belangrijker (speelde daarvoor eigenlijk alleen voor de hoogste posities in de maatschappij). Op dit moment is wat je kent of kan, of wie je kent, minder belangrijk dan wat je kan verkopen.
En is dan eigenlijk niet behoorlijk vreemd dat wij nog spreken over de economische vooruitgang als verantwoordelijke, maar vooral aanjager van/voor onze ‘westerse vooruitgang’?