Op de website van de ChristenUnie-jongeren, staat een mooi interview met GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld, over haar werk in de politiek met betrekking tot onder andere onderwijs en jeugdzorg. Overkoepelend thema is door de politiek vergeten jongeren. Of het nu gaat over de praktisch opgeleide jongeren, die vaak vergeten worden in discussies over de oneerlijkheid van het afschaffen van de stufi, jongeren in de gesloten jeugdzorg of over uit huis geplaatste jongeren.
Dat we jongeren op het praktijkonderwijs of jongeren die niet studeren, niet zien betekent niet per se dat we ze niet willen zien. En dat geldt ook voor andere jongeren. “Jongeren in een gesloten instelling of jongeren met problemen thuis moet je actief opzoeken. Voordat ik woordvoerder jeugdzorg werd wist ik ook niet van de grote ellende. Uithuisplaatsing is nu actueel vanwege het toeslagenschandaal, maar niemand heeft het over de andere 40.000 kinderen die uit huis zijn geplaatst. Ik voelde me vier jaar een roepende in de woestijn. Het is zuur dat er zo’n schandaal voor nodig was.”
Dan is het probleem de belevingswereld van de vooral hoogopgeleide mensen in ons politieke stelsel, zeg ik. “Dat vind ik een scherpe analyse. Je komt over het algemeen niet in politiek Den Haag als je niet goed kunt lezen en schrijven of niet hebt gestudeerd, of als jij moeite hebt mee te komen met de samenleving of een zware of meervoudige handicap hebt. Politici moeten daarom actief voorkomen dat ze altijd in Den Haag zitten. Je hebt de plicht mensen actief op te zoeken. We zijn hartstikke druk en ik vind heftige gesprekken met jongeren in de jeugdzorg óók moeilijk. Maar het is wel nodig om ons werk goed te kunnen doen.”