“Ich würde mich schämen, wenn wir in der Krise Staatsgeld annehmen würden.”
Aldus Josef Ackermann, CEO van Deutsche Bank AG. Deze uitspraak heeft tot veel verontwaardiging geleid in Duitsland. Daar waar iedereen ineens gelooft in staatssteun aan banken zegt één directeur plots dat het eigenlijk nog steeds “not done” is.
Heeft hij daarmee een punt? Lopen banken te makkelijk naar de staat nu het wat slechter gaat?
Reacties (15)
Het valt hier nog mee. ING is de eerst en voorlopig de enige. De Rabobank vond het nodig te verklaren geen staatssteun te willen. PR-stuntje natuurlijk, maar het scheelt weer een bedelende bank.
Niks mis met staatssteun, maar men mag zich wel degelijk schamen als staatssteun de enige uitweg blijkt. Zoveel begrijp ik tenminste van alle berichten rond de Nederlandse banken. Aankoopbeleid heeft Fortis meer schade gedaan dan de kredietcrisis in de VS.
En ING is supergezond, maar men wil de risicobuffer opvullen. Terwijl hier eignelijk hetzelfde zou moeten gelden als bij de lokale overheden: gebruik eerst maar een deel van het eigen vermogen.
Ha,
Eindelijk iemand die toch nog weet wat zijn werk inhoud…
Eens met #1: Waarom mag hij zich er niet voor schamen? Of zeggen dat een bank dat moet doen als ze staatshulp accepteren.
Soms is het nodig, maar het kan wel betekenen dat je als bankier gefaald hebt.
Conclusie: we zouden massaal ons geld bij de Rabobank moeten onderbrengen.
Belonen die Rabobank.
Die massale geld injecties daar is de consument uiteindelijk de dupe van. Meer geld in de economie is ten nadele voor ons, de inflatie doet stijgen.
Uiteraard mag een top bestuurder het zich aanrekenen wanneer welk soort bedrijf dan ook zich in dermate grote problemen begeeft dat het zonder hulp van buitenaf niet meer kan voldoen aan zijn betalingsverplichtingen.
Deze bestuurder is tenslotte verantwoordelijk voor alle beslissingen die binnen “zijn” bedrijf worden genomen en daarom ook voor de gevolgen van deze beslissingen, ook wanneer deze gevolgen buiten het te voorziene bereik van deze bestuurder ligt. Hij krijgt terecht uitstekend betaald voor deze verantwoordelijkheden en het zal hem dan ook sieren om zich persoonlijk beschaamd te voelen hulp te vragen van de staat.
Dit sluit echter niet uit dat men de boel maar helemaal in het honderd mag laten lopen, zonder op tijd hulp te vragen.
Schaamte is goed. Maar doe wat je moet en doe dit op tijd.
Ik wil hierbij ook graag een vergelijking trekken ten opzichte van personen die, wanneer ze om welke reden dan ook niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, hulp vragen aan de staat.
Men mag zich best schamen voor het feit dat men zijn eigen boontjes niet kan doppen. Daar is niets mis mee.
Ook wanneer dit gebeurd buiten het door deze persoon beïnvloedbare. Het is voor deze personen dan ook zaak op tijd aan te geven dat er een probleem ontstaat zodat er adequaat en op tijd naar een passende oplossing kan worden gezocht.
Nog beter is het wanneer b.v. een werkloze op de eerste dag van zijn werloosheid, zich ten doel stelt niet eerder thuis te willen komen dan dat hij weer werk heeft. Hij zal zich dan ook niet lang hoeven te schamen, maar al snel weer in zijn eigen onderhoud kunnen voorzien.
Zo zal de eerder genoemde bestuurder alles in het werk dienen te stellen om zijn eigen broek op te houden en ook de broek van zijn verantwoordelijkheden, alvorens naar de staat te stappen om met gemeenschapsgeld zijn gaten te dichten.
Helemaal eens. Een manager van een commercieel bedrijf dat om staatssteun vraagt dient zich te schamen. Dat geldt overigens ook voor de bedrijven die naar de staat keken voor de Betuwelijn en zij die dat gaan doen voor de aanleg van nieuwe kerncentrales.
Als je als kapitalistisch ondernemer niet zonder vadertje staat overleven kunt, word dan ambtenaar!
@5: “Ik wil hierbij ook graag een vergelijking trekken ten opzichte van personen die, wanneer ze om welke reden dan ook niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, hulp vragen aan de staat“.
Ja, daar kon je op wachten in dit draadje.
Het is alleen niet erg relevant in deze topic.
Uit ervaring weet ik dat vrij veel zich wel degelijk schamen en, zoals jij goed ziet, veel te laat hulp inroepen.
Dat is voorstelbaar omdat het om een ander soort schaamte gaat: de angst nagewezen te worden door een groot deel van de samenleving. met als resultaat toch een vrij krappe beurs.
Bij de bankiers heb ik nog vrij weinig schaamte gezien. Niet dat het wat uitmaakt, want de beurzen blijven flink gevuld.
In mijn woonplaats zijn een krappe 7000 mensen voorgoed aangwezen op overheidssteun. Omdat er in hun hoofd of in hun sociale vermogens iets chronisch mis is.
Ze krijgen steun in de vorm van geld en elk extraatjer wordt onmiddelijk als eigen vermogen bestempeld en in besalg genomen.
Tegenwoordig ook steun in de vorm van werk. Je haalt ze er zo uit: ze vegen de straten, ze prikken zwerfafval, etc. Werk waar de eerste de beste werkloze horecaondernemer van wordt vrijgesproken.
En zo zijn Bismarck en ik het helemaal met elkaar eens.
Je kunt je als ondernemer niet gaan gedragen als het beeld dat de gemiddelde Nederlander van een ambtenaar heeft. En de staat dient zich zo weinig mogelijk te bemoeien met de manier waarop een burger of een bedrijf zich vermaakt of in leven houdt. Wanneer zowel hulp als restricties erop gericht zijn om vrijheid en entrepeneurschap de vrije baan te bieden zijn we op de goede weg. Duurzaam ondernemen betekend ondernemen met een goede, veilige en winstgevende toekomst voor zowel burgers als bedrijven. Dus staatshulp wanneer dit nodig is om economieverhogende acties te ondersteunen en restricties om de veiligheid te kunnen waarborgen. Dit is dé manier om een gezonde economie in het vooruitzicht te houden.
Help en regel wanneer het echt noodzakelijk is. Wat resteert is de vrijheid.
@4 Ik zit sind een jaar bij Triodos, die hebben hun zaakjes ook goed op orde. Banken die zich verstandig gedragen hebben zouden inderdaan ook wel eens wat aandacht mogen krijgen nu.
@7: Jij, ik en miljoenen andere Nederlanders,zijn er voor om mensen die om welke reden dan ook niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien zo goed mogelijk te helpen.
Ik doelde @5 op de gemakzucht dat de staat je wel helpt wanneer je geen werk hebt. Ik zie bij mijn bedrijf nóóit iemand op de mat staan om om werk te vragen. Nóóit.
Mensen die afval prikken, straten vegen, banden bouwen, kranen monteren, personeel managen of consortiums runnen krijgen mijn hoogste achting zolang zij deze werkzaamheden met volledige toewijding doen. Wanneer ik mijn stoepje aanveeg, doe ik dit met plezier en toewijding.
Dat bankiers over het algemeen beter gevulde beurzen hebben dan de man of vrouw die ’s avonds de kantoren schoonmaakt hangt natuurlijk samen met de @5 genoemde verantwoordelijkheid. In het geval van de huidige kredietcrisis is dus de bankier verantwoordelijk. Niet de schoonmaker.
Op zich ben ik het er mee eens, alleen dat is niet de reden dat Bos en Brown en Bush flappen uitdelen: ze delen flappen uit omdat het anders helemaal een grote teringzooi zou worden.
Dus ja de bankdirecteuren zouden zich moeten schamen (ze zouden wat meer Spekmaniaans vernederd moeten worden), maar dat doet niks af aan de legitimiteit vanuit macroeconomisch perspectief van het ingrijpen door Bos cum suis.
@ 11:
Zie spontaan een beeld voor me van ene Marcouch die wat beteuterde bankiers een draai om de oren geeft, waarna ze zich in hun overalls hijsen om de plantsoenendienst bij te staan…
in hun eigen gemeenten vanzelfsprekend
Hear, hear!
makkelijk zat; Deutsche Bank laat intussen zijn klanten opdraaien voor het failliet van Lehman Brothers…. ook een manier om het geld in de zak te houden niet???
andere banken nemen hun verantwoordelijkheid … maar ja, dat kost geld…
Mensen die afval prikken, straten vegen, banden bouwen, kranen monteren, personeel managen of consortiums runnen krijgen mijn hoogste achting zolang zij deze werkzaamheden met volledige toewijding doen.
Blaaaat. Alsof ondernemers al hun werkzaamheden met ‘volledige toewijding’ doen. Ik heb iets teveel zzp’ers gezien die braswerk afleverden en zo snel mogelijk weg waren om daar niet keihard ‘Godverdomme’ op te zeggen.