Het rapport (ook in de wan vd dag) beschrijft dit jaar dat de aarde 1,5 jaar nodig heeft om aan te maken wat door de mens op 1 jaar geconsumeerd wordt. Dat maakt dat er in feite tegen 2030 twee planeten en tegen 2050 drie planeten zullen nodig zijn om die tendens te kunnen volgen. [bron]
Tenmidst van de mondiale uitzinnige vreugde om 33 Chileense kompellevens, die doorgaans iets minder hoog ingeschat worden, toch nog wat echt nieuws. Meer verfijnde metingen leveren onthutsende reslutaten wat betreft de menselijke impact op die ene planeet. Men kan zich afvragen hoe lang het nog zal duren alvorens we Peak-Living bereiken. En als die bereikt is, aan wie we daar de schuld van zullen geven, via politici die maatschappelijke gevoelens zo goed kunnen gedogen.
Reacties (8)
dus moeten we toch maar meer geld in ruimte-exploratie pompen en hopen op een leuke ruimtekolonie? Want dat lijkt me nog waarschijnlijker dan dat we daadwerkelijk ons leefpatroon zo radicaal gaan omgooien dat we, en genoegen nemen met minder, en de populatiegroei en toenemende welvaart in de centra van die groei kunnen opvangen.
Als de aarde de mensen niet meer kan onderhouden dan gaan er net zo lang dood tot dat wel weer kan en past. What’s the problem?
…die doorgaans iets minder hoog ingeschat worden… Ref graag.
Net als bij dieren, als de populatie te groot is voor de hoeveelheid voedsel (die zal dan afgenomen zijn), treedt er massale sterfte op. Het evenwicht herstelt zich, heet het dan. Dat itereert dan een paar keer heen en weer.
Als we dat niet willen, moeten we misschien iets anders verzinnen. Tom Poes, verzin een list.
Planeten zat. We moeten er alleen nog even naar toe en ook de boel leefbaar maken. Stukje taart.
We hebben dus gewoon 1,5x te veel mensen op de aarde. Dank zij de technische en medische vooruitgang is de natuurlijke balans verstoort. Al we de populatie ongecontroleerd verder laten groeien los moeder natuur dat vanzelf op in de vorm van voedsel tekort of een massale oorlog, het zal, vrees ik, niet op een niet zachtzinnige manier gebeuren.
@3:
Toch sneu als je als diersoort in theorie de gave hebt om je eigen gedrag te analyseren en aan te passen, maar daar vervolgens niks mee doet en even hersenloos doorfokt en consumeert als diersoorten die deze gave niet hebben.
“If the only ultimate check on the growth of population is misery, then the population will grow until it is miserable enough to stop its growth.”
@6: dan is de enige conclusie toch dat die gave zijn beperkingen heeft en dat bepaald ingeprogrammeerd gedrag sterker is? Namelijk voortplanten, voortplanten en nog eens voorplanten… (en daarbij natuurlijk zoveel mogelijk consumeren, consumeren en nog eens consumeren).
Overigens denk ik dat de mensen gewoon een omhoog gevallen diersoort zijn hoor, en evt kapsones zijn dan ook onnodig.
Mooie kwooot.
Malthus krijgt zijn zin. Met tegenzin, uiteindelijk. De huidige wereldbevolking heeft inmiddels een omvang bereikt die nu al tot rampen leidt en dat in toenemende mate zal doen. Tot de Grote Finale. Die komt niet van de atoombom, maar van bakerpraatjes.
Vanwege de vermijdelijkheid van deze devolutie en afloop, mogen we naar schuldigen zoeken: personen, instituten, machten e.d. Het zijn er teveel om allemaal te noemen, ik doe een greep.
1 Het Westen met zijn techniek, economie en gezondheidszorg.
2 Het Christendom dat vanaf zijn start natalistisch was ingesteld.
3 Van het Christendom in het bijzonder de RKK. Deze religie heeft voor demografische rampen gezorgd en blijft dat koppig en stupide, eigenlijk crimineel doen. Zo is zij zeker aan het Ruandese bloedbad medeplichtig. (Prunier).
4 Nederland – zelf gruwelijk overbevolkt – heeft Pakistan zijn atoombom verschaft, en hier en daar ook demografische bommen achtergelaten. Wat cijfers:
1] De bevolking in Turkije is vanaf 1960 gegroeid van 28 millioen naar 71 millioen in 2005. Dit is wat ik een adembenemende toename noem. Vanuit Nederland vond er 1972-1998 naar Turkije een particuliere inkomensoverdracht plaats van Fl. 6,4 milliard. Van dat bedrag was Fl. 4 milliard kinderbijslag en Fl. 1 milliard WAO. Wat moet je daar niet van denkend? Volgens mij zijn ze daar overtuigd dat we gek zijn. En hoe zou je dat tégen kunnen spreken?
Een klein, non-apocrief verhaal. In 199x komt op het bureau van een NL-uitkeringsinstelling – hier gevestigd – een te Marokko afgestempelde envelop te liggen. Door de bevoegde instellingsemployé geopend komt er een brief uit tevoorschijn, duidelijk – te duidelijk? – geschreven door een kind van te schatten maximaal 9 jaar. Verlucht met naïeve, kleurige tekeningetjes wordt in het epistel in gebrekkig Nederlands geklaagd dat de familie naar Marokko terug had gemoeten maar dat de kinderen er niet goed kunnen aarden. NB. In dergelijke gevallen valt vaak het woord ‘aarden’. Ook staat er in dat in Marokko geen kinderbijslag bestaat en of ze nu weer naar Nederland mogen terugkeren.
Het lijkt dat wie die kinderlijke brief werkelijk heeft geschreven, denkt dat die mededeling over kinderbijslag diepe indruk zal maken op de geadresseerden = Nederlanders en ze zal overhalen hun uitwijzingsbevel in te trekken. Een interessante culturele taxatie van Nederlandse waarden met betrekking tot kinderen en kinderbijslag. En hoe daarop in te spelen.
Ook bij andere gelegenheden heb ik van allochtonen opgemerkt dat kinderbijslag ze fascineert en dat ze ons over het ontbreken van die sociale voorziening in hun eigen land vertellen als betrof het een zwaar politieke misstand of een natuurkatastrofe. In zulke gevallen is het begrijpelijk dat je naar een ander land vlucht. Een land met veel kinderbijslag. Nederland!
2] Er is een complementair verhaal. Een Nederlands socioloog vertelt van zijn “ontmoeting met een groepje mannen in een dorpje buiten Marakesh (Marokko). Een van de mannen eruit zei een Nederlands woord te kennen: ‘kin-der-bij-slag’. De rest van de groep barstte daarop in vet lachen uit. Voor zijn acht kinderen ontving hij iedere kwartaal geld uit Nederland, verdui-delijkte de man” (Pum 15, dd 13.11.04).
3] De Marokkaanse bevolking is vanaf 1960 gegroeid van ± 11,6 millioen naar ± 26,2 milli-oen in 1992. Tussen 1972-1997 ging er Fl. 3.000.000.000 aan kinderbijslag naar Marokko.
Algemene conclusie: ‘Spiegels en copulaties zijn afschuwelijk, want ze vermeerderen het aantal mensen’. (Borges).