Algemene politieke beschouwingen

Echt nodig lijken algemene politieke beschouwingen niet. Het regeerakkoord is al besproken en het oordeel lijkt bepaald. Het is wel een brei van maatregelen met enige samenhang, maar veel visie of verhaal is er toch niet uit te halen. De uitvoerende macht is niet echt sterk. De politiek is zijn eigen vijand en het regeerakkoord een onmachtige hoop maatregelen. Onze wetten en ons bestuur zijn ingewikkeld en verandering is lastig. De politiek is verstrikt in die complexiteit en de media meten de onmacht graag uit. Misschien helpt een regime voor experimenten bij het doorbreken van die onmacht. Misschien ook een juridische strategie, zoals door Urgenda beproefd. “Schiphollen” In Buitenhof houdt Winsemius het werkwoord “Schiphollen” ten doop: als mensen voortdurend wordt wijs gemaakt dat de luchtvaart kan groeien en met meer vliegtuigen de hinder afneemt, raak je je burgers kwijt. Maar hoe je geluidhinder moet meten, die zich nog niet feitelijk voordoet, vertelt hij ook niet. Eerlijk zijn helpt: dus de bewindslieden moeten durven zeggen dat de luchtvaart van economisch belang is en de groei geaccommodeerd moet worden. Dus burger, slik je hinder maar… Maar dat durven we niet. Ik heb hier eerder gefulmineerd tegen het gebrekkige onderscheid tussen bestuur en bureaucratie. Bij de Schiphol problematiek is dat mooi te zien. De bonje over de Lelystad-routes worden getoetst in een second opinion onderzoek, dat door de LVNL (Luchtverkeersleiding Nederland) “op verzoek van staatssecretaris Dijksma” wordt opgedragen. Wie zou adviseren over de uitkomst van dat onderzoek? Ik denk de LVNL, als specialisten veiligheid van V&W. “De slager en zijn eigen vlees…”

Foto: Mike Licht (cc)

Nederland bouwt een surveillancestaat

ACHTERGROND - Seksisme. migratie, basisinkomen, democratie en referenda. In de serie “Tegen de stroom in” spreken wetenschappers, experts en opiniemakers over oude zorgen en nieuwe oplossingen. Wanneer zijn die succesvol? Welke rol speelt geld en neoliberaal denken daarin? En verliest elke stroming uiteindelijk aan kracht en relevantie? Vandaag: Het garanderen van een vrije, veilige online samenleving is een taak van de overheid. Maar moet dat leiden tot een overgecontroleerde samenleving met brave volgzame burgers?

Wie is de baas op het web? Directeur van het Rathenau instituut Melanie Peters en privacy-expert Xander Bouwman over de rol van overheden, bedrijven en burgers.

“Privacy online gaat al lang niet meer over je foto op het internet”, stelt directeur van het Rathenau Insituut dr. ir. Melanie Peters. “Het gaat om al jouw gedrag op internet en de verzameling van die data. Het gaat niet om jou, maar om je profiel. Als dader, risicokind of nieuwsconsument.” Het vraagstuk rondom digitalisering is dan ook breder dan privacy vs. veiligheid. Onze rechtsstaat, democratie en menselijke waardigheid staan op het spel. Hoe autonoom kan je nog denken, wanneer algoritmes het nieuws bepalen dat je te zien krijgt? Hoe vrij ben je nog wanneer de politie voordat je ook maar iets hebt gedaan, je op basis van een dataprofiel al in de gaten houdt?’ Privacy-expert Xander Bouwman maakt zich zorgen over onze internetvrijheid. Gaan we toe naar een overgecontroleerde samenleving met brave volgzame burgers?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

SG-café dinsdag 24-10-2017

Dit is het Sargasso-café van dinsdag 24-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hulspas weet het | Troost voor volwassenen

COLUMN - Ik hoef u niet te vertellen wat ADHD is. En ook niet dat er irritant drukke kinderen bestaan, die vroeger achterin de klas werden geplaatst waar ze geen kwaad konden (voor de juf of meester) maar waar tegenwoordig pilletjes voor bestaan. Gelukkig maar, want dat was niet goed. (Iedereen moet normaal doen, moet meekomen, tegenwoordig, desnoods met een pil.) En ik hoef u ongetwijfeld ook niet te vertellen dat het aantal diagnoses ‘ADHD’ en het aantal receptjes de laatste decennia geëxplodeerd is. Gelukkig maar, want dat geeft aan dat we hier met een enorm groot verborgen probleem te maken hadden. Of accepteren we onze kinderen steeds minder zoals ze zijn? Of neemt het aantal gevallen toe, eerst door de televisie en nu weer smartphone in combinatie met (zoals dat een eeuw gelden heette) ‘de jachtigheid des modernen levens’? Welkom in het mijnenveld van gekneusde gevoelens.

Een van de nieuwste loten aan deze duizendknoop onder de diagnoses is ADHD voor volwassenen, of beter: adult onset ADHD. Mensen die als kind nergens last van hadden, maar zo omstreeks of na hun achttiende ADHD zouden ontwikkelen. Eenmaal bedacht (of ontdekt, u zegt het maar) waren de eerste onderzoeken ronduit schokkend. Vragenlijsten leverden scores van tegen de tien procent. Met andere woorden, miljoenen mensen zouden best wel eens adult onset ADHD kunnen hebben. Altijd normaal geweest, maar eenmaal aan de studie of aan de eerste baan openbaarden zich de verontrustende symptomen: onrust, altijd maar druk, wanorde in de agenda, chaos in het hoofd, et cetera.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ‘joods-christelijke’ cultuur bestaat niet

 

In Trouw reageert C. Verhoef op de aankondiging van rabbijn van de Kamp om zijn CDA-lidmaatschap op te zeggen. Hij ergerde zich aan de stelling van Buma over de ‘joods-christelijke’ grondslag van de Nederlandse samenleving.

Verhoef:

Terecht merkt rabbijn Van de Kamp op dat de ‘joods-christelijke samenleving’ niet bestaat. CDA, CU en PVV maken te pas en te onpas gebruik van de aanduiding ‘joods-christelijke samenleving’, c.q. ‘cultuur’, ‘erfgoed’, ‘gedachtegoed’, ‘waarden en normen’. In de media en de kerken komt men eveneens veelvuldig deze terminologie tegen. Ook het christelijk onderwijs gaat ten onrechte uit van de ‘joods-christelijke traditie’.

Men noemt dan waarden als liefde, eerlijkheid, gerechtigheid, trouw, vrijheid, rechtvaardigheid, gelijkheid, behulpzaamheid, bescheidenheid, barmhartigheid, gerechtigheid enzovoort. Dit zijn echter geen exclusief joodse, noch christelijke waarden. Zij bestonden al eeuwen vóór er joden en christenen waren. Het zijn de fundamentele waarden van vrijwel elke beschaving. Ze zijn van alle tijden en alle plaatsen. Universeel.

Delen van de Bijbelboeken Exodus en Deuteronomium zijn ontleend aan de veel oudere wetten van koning Hammurabi van Babylon. Hele paragrafen van zijn wet kan men letterlijk in de wet van Mozes terugvinden. De Tien Geboden lijken een soort geheugensteuntje te zijn geweest van basisprincipes, die rechtsgeleerden al in de tijd van Hammurabi uit het hoofd leerden.

Ook in het christendom vinden wij weinig authentieke gedachten. Veel nieuwtestamentische morele richtlijnen zijn ontleend aan het Griekse denken. De deugden uit de klassieke oudheid stellen de menselijke waardigheid voorop en bepalen mede het ethisch denken in onze samenleving. De cultuurvermenging in de Oudheid is een proces van eeuwen geweest. De gulden regel ‘Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden’ is afkomstig van de Chinese wijsgeer Confucius en komt, aldus Karen Armstrong in haar boek ‘Compassie’, in alle religies voor.

Jodendom en christendom zijn niet meer dan een doorgeefluik geweest.

Daarentegen hebben wij veel waarden, zoals individuele vrijheid, zelfbeschikking, emancipatie, democratie en seksuele vrijheid eerder ‘op de kerk veroverd’ dan aan de kerk te danken. Het zijn de verworvenheden van het seculiere denken, van Verlichting, rationalisme en humanisme. De gelijkheid van man en vrouw hebben wij verworven via liberalisme en socialisme.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Mira Calix

Zo rond de tijd dat Aphex Twin en Autechre met hun experimentele elektronische muziek een nieuw genre introduceerden – waarvoor ietwat pretentieuze termen zoals IDM, art techno en braindance werden bedacht – waren er ook enkele vrouwelijke artiesten die met knopjes en schuifjes interessante dingen deden. (Als je deze muziek niks vindt, wees gerust: de vrouwen zijn op een hand te tellen, dit wordt een zeer korte serie.)

Mira Calix bracht haar eerste single uit in 1996, deed het goed in clubs maar was ook vernieuwend, en werd door sommigen gezien als de ‘female Aphex Twin’. Het is niet moeilijk te horen waarom: haar minimalistische muziek klinkt vaak chaotisch en regelmatig op het valse af. Beter kan ik het niet verkopen. Dit nummer komt van haar eerste album One On One (2000).

Foto: James Burke (cc)

Hoe bepaal je het effect van immigratie?

OPINIE - Seksisme. migratie, basisinkomen, democratie en referenda. In de serie “Tegen de stroom in” spreken wetenschappers, experts en opiniemakers over oude zorgen en nieuwe oplossingen. Wanneer zijn die succesvol? Welke rol speelt geld en neoliberaal denken daarin? En verliest elke stroming uiteindelijk aan kracht en relevantie? Vandaag: Twee uiteenlopende visies op het migratie- en inburgeringsbeleid.

Het migratie- en inburgeringsbeleid moeten anders. Daar zijn wiskundige en antropoloog dr. Jan van de Beek en politiek filosoof dr. Tamar de Waal het over eens. Maar hoe? Die visies lopen ver uiteen.

Het hoge aantal uitkeringsgerechtigden onder migranten maakt de verzorgingsstaat onbetaalbaar, volgens antropoloog en wiskundige dr. Jan van de Beek. Hij pleit daarom voor het inperken van de immigratie in Nederland. Politiek filosoof dr. Tamar de Waal vindt zijn economische perspectief te smal, de opname van migranten vindt zij in de eerste plaats een moreel vraagstuk. Bovendien hoeft de opname van migranten helemaal niet te betekenen dat de Nederlandse verzorgingsstaat in het gedrang komt. De bijdrage die migranten kunnen leveren aan de Nederlandse maatschappij hangt af van de mogelijkheden die we ze geven. “Je kan niet op basis van slecht inburgeringsbeleid stellen dat immigratie moet worden beperkt,” zegt de Waal stellig. “Sinds 2013 is inburgeringsbeleid feitelijk afgeschaft, we hebben alleen de boetes nog.” Kan je de effecten van immigratie berekenen? En zo ja, wat telt daarin dan mee?

Misbruik van de rechtsstaat in Europa

De Europese consensus over het conflict tussen Spanje en Catalonië gaat voorbij aan de principes van de rechtsstaat, betoogt Albena Azmanova van de Universiteit van Kent.

Zij bekritiseert commissaris Timmermans die met de Spaanse premier Rajoy zei dat het referendum van 1 oktober ongrondwettelijk was. Het daadwerkelijk uitroepen van de onafhankelijkheid is dat misschien wel gezien de Spaanse grondwet, maar een verbod van het referendum en de bijeenkomst van het parlement ter bespreking van de uitslag is in strijd met zowel de grondwet als het EHRM. De acties van de Spaanse regering

Beveiliging mailserver Tweede Kamer zo lek als een mandje

Mailen uit naam van Mark Rutten? Geen enkel probleem. Onderzoek van Follow The Money toont aan dat de beveilig van de mailserver van de Tweede Kamer nogal te wensen overlaat.

Enig gevoel van urgentie lijkt echter te ontbreken:

Ook Boone ergert zich aan de gemakzucht: ‘Het is simpel: fiets je in het donker? Doe dan je licht aan. Op een bouwplaats draag je een helm, en als je onderdeel uitmaakt van de regering, dan zorg je dat je communicatie vertrouwelijk verloopt. En nee, dit is niet altijd gebruiksvriendelijk. Maar wen er maar aan, je bent een land aan het besturen.’

‘Politici gebruiken gewoon hun iPhone, openbare gratis wifi, makkelijk te raden wachtwoorden, en ga zo maar door,’ vervolgt Boone. ‘Dan kun je wel 75 miljoen extra geld vrijmaken voor cybersecurity, maar zonder het besef dat je ook de basis op orde moet hebben is de vraag in hoeverre extra geld helpt. Zolang de politiek niet beseft dat je hier hele linke dingen mee kunt doen, hebben ze zoiets van “het zal wel”. De standaardreactie is óf de schouders ophalen, óf kwaad worden op degene die het lek aantoont’, constateert Oosenbrug.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende