“Een pikant staatsrechtelijk moment!” De voorzitter van de Tweede Kamer kraaide het bijkans uit van plezier. Wat was er aan de hand? Bij het stemmen over een amendement voor de Wijzigingswet financiële markten 2024 trad een patstelling op. Met 75 stemmen voor en 75 tegen kon er geen uitslag worden vastgesteld. Dat is nog niet het echte pikante. Sinds de beëdiging van de huidige Tweede Kamer komt "gelijkspel" vaker voor. Inmiddels is zo’n patstelling al achttien keer voorgekomen. Anders gezegd: gemiddeld drie keer per maand speelt de Tweede Kamer gelijkspel. De procedure bij het 'niet kunnen vaststellen' van een stemmingsuitslag is als volgt: Als de uitslag bij stemmen met handopsteken (fractiegewijs) niet kan worden vastgesteld, volgt onmiddellijk een tweede poging. Wordt de uitslag weer 75 - 75, volgt een hoofdelijke stemming (reglement van orde, pagina 26, artikel 8.26, 1.b.). Dat kan op verzoek van de indieners van een voorstel onmiddellijk of in een later stadium. Als bij de hoofdelijke stemming de stemmen staken én alle 150 Kamerleden zijn aanwezig, dan wordt het voorstel verworpen. Zijn er minder dan 150 Kamerleden dan wordt de stemming uitgesteld tot een volgende vergadering. Als ook dan de stemmen staken, wordt het voorstel niet aangenomen. Maar waar zit ‘m dat pikante nou in? Voordat tot de hoofdelijke stemming werd overgegaan, zei de voorzitter: Ik verzoek mevrouw Paul om even plaats te nemen in de zaal, zodat zij haar stem als Kamerlid kan uitbrengen. Een pikant staatsrechtelijk moment! Maar daar draaien we onze hand niet voor om. Mevrouw Paul is de demissionaire minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs en tevens lid van de Tweede Kamer. Zij zat niet in de zaal maar in vak K, omdat ze eerder vragen moest beantwoorden tijdens het wekelijkse vragenuurtje. Dat vragenuurtje was voorbij, er volgde nog twee agendapunten, waarna de stemmingen aan de orde kwamen. Eerst passeerden 26 amendementen en 12 moties over de Energiewet de revue. Hierbij zat de verantwoordelijke demissionaire minister overigens gewoon in de zaal. Mevrouw Paul bleef al die tijd in vak K zitten. Toen was het de beurt aan het amendement van Van der Lee (GL/PvdA) voor de Wijzigingswet financiële markten 2024. Het amendement beoogt een verbod op het geven van belastingadvies door trustkantoren. Bij handopsteken (fractiegewijs stemmen) was het resultaat 75 voor en 75 tegen. Er werd overgegaan tot een hoofdelijke stemming. Mevrouw Paul verliet vak K, liep naar de overkant en nam plaats op een van de achterste rijen. Na de hoofdelijke stemming werd ze door de voorzitter weer richting vak K gedirigeerd. Het hele gebeuren kunt u hier terugzien via Debat Direct. Op 11 min. 21” is het amendement Van der Lee aan de orde. Deze pikanterie is natuurlijk het directe gevolg van de twee petten waaronder een zevental demissionaire bewindslieden, annex Kamerleden, opereren. Alsof ze het niet druk genoeg hebben op hun ministeries, zitten ze regelmatig in de Tweede Kamer als lid van hun partijfractie. Allemaal volstrekt legaal (Grondwet artikel 57, lid 3) gedurende de demissionaire status. De hoofdelijke stemming bood geen soelaas. Het bleef gelijkspel: 71 stemmen voor en 71 tegen. Het betekende ook dat de stemming over de wet zelf niet kon doorgaan. Wat ook pikant genoemd mag worden: er waren drie Kamerleden bij de stemming afwezig, die in het verslag van de plenaire vergadering aanvankelijk wel als zijnde aanwezig werden vermeld. Eén Kamerlid van GroenLinks/PvdA, één Kamerlid/bewindspersoon van de VVD en één Kamerlid/bewindspersoon van D66 ontbraken. Zouden zij wel aan de hoofdelijke stemming hebben deelgenomen dan was het amendement met 73 voor en 72 stemmen tegen aangenomen. Vandaag staat de stemming over het amendement opnieuw op de agenda (ergens tussen 15.00 en 15.30 uur). Als alle 150 Kamerleden bij de hoofdelijke stemming aanwezig zijn, dan mogen we een ‘staken der stemmen’ verwachten. Het amendement wordt dan verworpen. Dat zou echt pikant zijn.
Jimm Kerr en gitarist Charlie Burchill zitten inmiddels ook al bijna een halve eeuw in het vak. Ze begonnen hun pop/rock-carrière in een punkbandje in 1977: Johnny & The Self-Abusers.
Die groep was geen lang leven beschoren, maar uit haar as stond een band op die in de jaren tachtig wereldbekendheid zou vergaren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Woensdag kregen we weer een voorproefje van wat ons te wachten staat aan de universiteiten. Jarenlang is ons voorgehouden dat onderwijsinstellingen natuurlijk ‘neutraal’ moeten zijn, en zo staat het zelfs in het hoofdlijnenakkoord van de toekomstige nieuwe regering: politiek neutraal is het ideaal.
Maar ondertussen kunnen de partijen die sympathiek staan tegenover de regering in ruste, nu ze de macht hebben of minstens ruiken, het ook niet laten om zich meteen te gaan bemoeien met het beleid van de universiteiten. Verontrustend was het verslag van het Hoger Onderwijs Persbureau gisteren over een door de SGP ingediende Kamermotie.
In de nu aangenomen motie roept de Kamer de regering universiteitsbesturen op om “niet onder druk de banden met Israëlische instellingen te verbreken”. Die druk zou dan komen van “studenten, academisch personeel en demonstranten [die] op intimiderende wijze druk uitoefenen” voor een boycot van Israëlische academische instellingen.
Ik heb hier al geschreven wat ik van een academische boycot vind: ik ben ertegen. De universiteit is een manier waarop internationaal debat wordt georganiseerd, en zulk debat breek je nooit systematisch af. Ik vind ook niet dat we Rusland moeten boycotten, of Iran, of Noord-Korea. Praten is altijd beter dan niet praten, dat vind ik.
COLUMN - van Jos van der Lans
Zijn ze op de universiteit gek geworden, dacht cultuurpsycholoog en publicist Jos van der Lans toen hij voor een onderzoek een informed consent-formulier moest ondertekenen. Hij ziet er het zoveelste voorbeeld in van bureaucratie die creativiteit en eigen verantwoordelijkheid doodt.
Onlangs werd ik benaderd voor een interview door een buitenpromovendus van de Universiteit Twente over een onderwerp waar ik het nodige over heb geschreven. Aan zo’n eervol verzoek werk ik altijd mee. Een paar dagen voordat het interview zou plaatsvinden, ontving ik een mail met daarin bijgesloten een Informatieblad & Toestemmingsformulier Onderzoek.
Wat is dit voor bureaucratische flauwekul?
In het informatieblad werden doel en werkwijze van het onderzoek, de potentiële risico’s van het vraaggesprek, de vertrouwelijkheid van de gegevens en de vrijwilligheid van mijn deelname in anderhalf A-4tje uitgelegd. In het daaropvolgende toestemmingsformulier kon ik door het zetten van kruisjes toestemming geven dat het gesprek werd opgenomen, dat er een transcript van werd gemaakt, dat er citaten zouden worden gebruikt, dat mijn naam mag worden gebruikt, en dat de verzamelde informatie mag worden bewaard. Zowel de onderzoeker als ik moesten deze verklaring vervolgens ondertekenen.
Wat krijgen we nu, dacht ik. Zijn ze in Twente gek geworden? Wat is dit voor bureaucratische flauwekul? Na enige navraag werd mij duidelijk dat bij álle universiteiten, hogescholen en onderzoeksinstituten studenten, onderzoekers, promovendi die voor hun scriptie, these of onderzoek met mensen spreken met een informed-consent-formulier de boer op moeten.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Viktor Orbán heeft in Peter Magyar een Europees gezinde uitdager
Tisza, de nieuwe partij van Fidesz-dissident Magyar heeft bij de Europese verkiezingen in Hongarije bijna 30% van de stemmen behaald. Fidesz blijft de grootste met 44%, maar haalde met coalitiepartner KDNP het slechtste resultaat in tijden. De opkomst was 15 procentpunten hoger dan vijf jaar geleden. Fidesz krijgt 11 van de 21 te verdelen zetels, Tisza 7, het linkse blok 2 en de extreemrechtse Mi Hazank 1.
We houden al duizenden jaren dieren voor vlees, zuivel en eieren. En dat roept vragen op. Mogen we bijvoorbeeld wel dieren houden enkel en alleen voor ons eigen voordeel? Hierover gingen we in gesprek met filosoof dr. Jeroen Hopster (UU) en bioloog prof. Saskia Arndt (UU).
De filosofie, benadrukt Jeroen Hopster, is van oudsher vooral gecentreerd rondom de mens. Het aantal ethici dat zich uitvoerig over het vraagstuk mens-dier heeft gebogen is schaars, maar ze zijn er wel. De filosoof Pythagoras in de klassieke oudheid en de 18e-eeuwse Engelse filosoof Jeremy Bentham spraken zich uit over het lot van dieren en ethisch veganisme. Bentham stelde, als grondlegger van het utilisme, dat we ook het geluk en lijden van dieren moeten meenemen in ons handelen. “De dag zal komen dat de rest van het dierenrijk dezelfde rechten zal verkrijgen, die hun alleen door tyrannie zijn ontnomen,” voorspelde hij.
Ook de Australische filosoof Peter Singer gelooft dat we het geluk van zowel mens als dier moeten nastreven. Hij is tegen speciëcisme, onderscheid maken op basis van soort. De belangen van het ene wezen wegen niet zwaarder dan dat van een ander, vindt Singer. De 20e-eeuwse Amerikaanse filosoof Tom Regan pleitte voor een betere omgang met dieren vanuit een ander perspectief. Hij zei dat alle dieren een inherente waarde hebben en betoogde rechten voor dieren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Lee Hazlewood was een in 1929 geboren countryzanger uit Oklahoma. Hij schreef onder meer de hit “These Boots Are Made for Walking” waarmee de oudste dochter van Frank Sinatra wereldwijd succes boekte.
Ernst Busch was eigenlijk bestemd tot arbeider, maar ontwikkelde zich al snel tot zanger en toneelspeler. Zijn oeuvre bestaat vooral uit linkse politieke liederen, niet zelden geschreven door de Berlijnse journalist en auteur Kurt Tucholski.
Het jaar is 1919, in Rusland is de communistische revolutie uitgebroken en de jonge Weimar-republiek in Duitsland is broos. Sinds November 1918 staat ook het voormalig keizerrijk op z’n kop. Duitsland lijkt Rusland achterna te gaan: eerst beginnen matrozen te muiten uit onvrede over de oorlog, dan gooien arbeiders in allerlei kuststeden het werk neer. De revolutie verspreidt zich in rap tempo, tot München aan toe.
In het kader van het 40-jarig jubileum van het album Rebel Yell heeft Capitol Records een dubbelalbum uitgebracht.
Daarop staat onder meer deze niet eerder uitgebrachte cover, en die klinkt lang niet slecht.
Alle samenwerkingsverbanden tussen universiteiten en Israëlische instellingen in kaart gebracht
De website is een initiatief van European Legal Support Centre, Stop Wapenhandel, Solid Sustainability Research.
Uit hun persbericht:
Met deze website willen de initiatiefnemers – Stop Wapenhandel, European Legal Support Centre (ELSC) en Solid Sustainability Research – studenten en stafleden die op de universiteiten in actie komen voor het beëindigen van deze banden en alle andere geïnteresseerden van een betrouwbare en zo compleet mogelijke informatiebron voorzien. Het gaat in totaal om ruim 200 relaties met onder meer Israëlische bedrijven, universiteiten en overheidsinstellingen, waarvan een aanzienlijk deel werkt met of voor de Israëlische krijgsmacht.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.