Wat hebben pubers toch misdaan? Welke vreselijke misdaad hebben ze op hun geweten, dat ze tegenwoordig zó met de nek worden aangekeken? Die vraag drong zich bij me op tijdens het bekijken van het optreden van Bénédicte Ficq in De Wereld Draait Door op 24 september. Ficq zat daar vanwege haar rechtszaak tegen de tabaksindustrie. Ze had rechter Jan Wolter Wabeke gewraakt, die de komende strafzaak moest voorzitten, omdat deze tijdens een gezellig samenzijn gezegd zou hebben dat roken iemands eigen verantwoordelijkheid is. Daarmee toonde hij zich vooringenomen, aldus Ficq, en dus moest hij van de zaak worden gehaald. Hij stapte al heel snel vrijwillig op; de zaak ging de 26e zonder hem verder. Over een paar weken doet de Haagse rechtbank uitspraak. Het gaat me niet om die rechter. Ficq kreeg in de uitzending van Matthijs de vraag voorgelegd of dat dan niet waar was, dat de keuze voor roken ieders vrije keuze was. Dat ontkende ze. Met een merkwaardige redenering.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 02-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
China mengt zich steeds actiever op het wereldtoneel. Het Westen wantrouwt deze ontwikkelingen, maar hoe zien de Chinezen het eigenlijk zelf?
Sinds Xi Jinping in 2013 aan de macht kwam in China is de wereldwijde Chinese invloedssfeer flink uitgebreid. De militaire uitgaven zijn toegenomen en investeringen in het buitenland, bijvoorbeeld in Zuid-Amerika en Afrika, zijn vergroot. De reacties in het Westen zijn argwanend. China zou zich iets te actief willen opwerpen als nieuwe wereldmacht. Maar volgens antropoloog prof. dr. Ching Lin Pang berust de westerse scepsis op een aantal misverstanden over de Chinese ambities, zegt ze in een gesprek met journalist Eelco Bosch van Rosenthal. “Xi heeft niet als doel de nieuwe supermacht te worden, maar wil wel op gelijke voet staan met andere grootmachten.”
China mengt zich steeds actiever op het wereldtoneel – in politieke, economische en militaire zin. Meer dan ooit is er nu een beweging naar het buitenland te zien. Neem bijvoorbeeld het Belt and Road Initiative, een ontwikkelingsstrategie van de Chinese overheid die een groot aantal landen in Eurazië met elkaar via land en zee verbindt, voornamelijk door infrastructuur aan te leggen. Volgens Pang is dit een reactie op Amerikaans beleid, ingezet toen Obama president was.
ACHTERGROND - Vandaag de laatste van drie blogs over relieken (één, twee) en wel over relieken in de Oosters-Orthodoxe Kerk, de verzameling oosterse kerken onder leiding van Oecumenisch Patriarch Bartholomeus I van Constantinopel.
In West-Europa is de betekenis van relieken voor de gelovigen flink afgenomen. In de Oosters-Orthodoxe Kerk ligt dat anders. Een chaos zoals die in het westen ontstond en waarbij namaak, fraude en opportunisme een rol speelden, heeft het oosten niet gekend. Niet dat het allemaal koek en ei was, maar met criminaliteit als in het westen werd de kerk van Constantinopel niet geconfronteerd. Bovendien bleef het oorspronkelijke doel van de reliekenverering hier het best bewaard: deel krijgen aan het heilige. De echtheid van relieken speelt daarbij een ondergeschikte rol. Het kerkvolk kent zijn eigen waarheid.
De meest vereerde oosterse relieken zijn de stukken van het Heilig Kruis. Het grootste stuk bevindt zich in het Xiropotamou-klooster op Athos. De ‘gordel van Maria’ (zoni) die zij bij haar Tenhemelopneming volgens de legende aan de apostel Thomas geschonken zou hebben, is een goede tweede. Van deze gordel zijn meerdere exemplaren bekend. De O.L.V. Basiliek in Maastricht bezit er eentje, maar ook het Vatopedi-klooster op Athos. Deze laatste is gemaakt van kameelhaar en van edelstenen voorzien door keizerin Zoë (978–1050). Op de derde plaats staan botten en kledingresten van heiligen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is weer zo’n clipje dat opeens voorbij komt en waar ik spontaan een beetje verliefd op word. Ik ben dol op dit soort nijvere huisvlijt. Het meisje is in het begin duidelijk wat verlegen met de situatie, maar je ziet het vertrouwen en daarmee het plezier groeien. En daarbij is het gewoon prachtig gezongen. Ik krijg hier een hele grote glimlach van op mijn gezicht.
OPINIE - In deel 1 van dit artikel schreef Hein Vrolijk dat de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen (OBI) tot grotere inkomensongelijkheid leidt. ‘Want iedereen krijgt een extra bedrag bovenop wat hij of zij al verdient, behalve – vreemd genoeg – diegenen voor wie dat basisinkomen eigenlijk is bedoeld: de mensen met een uitkering. (….). Op deze manier krijgen zij ‘evenveel wijn in nieuwe zakken’, terwijl de midden- en hogere inkomens van een extra fles wijn kunnen genieten.’
‘Via de progressieve inkomstenbelasting is dit wel weer recht te trekken’, zo luidt meestal de reactie van OBI-aanhangers. Ik vind het altijd weer verbluffend hoeveel mensen – meestal van linkse signatuur – menen dat je met een progressief marginaal belastingtarief de veelverdieners kunt afromen. Een vergelijkbaar naïef optimisme zien we als het gaat om de invloed van nieuwe wetgeving, zoals ik straks laat zien bij de Wet Werk en Zekerheid (WWZ).
Inkomensongelijkheid
Laat ik beginnen met de inkomensongelijkheid. Zelfs als het mogelijk is de grotere inkomensongelijkheid bij invoering van de OBI te ‘repareren’, scoort de OBI ook daarna een stuk slechter dan de negatieve inkomstenbelasting (NIB), door mij aangeduid als garantie-inkomen. Net als in deel 1 ga ik uit van Bea en Gea die beiden een uitkering van duizend euro per maand netto krijgen als zij hun studie hebben afgerond en nog geen werk kunnen vinden (periode 1). Na enige tijd hebben zij een baan gevonden met een bruto-inkomen van duizend euro per maand (periode 2). Beiden maken voortdurend promotie, zodat hun maandelijkse bruto-inkomen uiteindelijk stijgt naar 4000 euro (periode 5, de laatste jaren van hun werkzame leven). Voor beiden is het marginale belastingtarief 50 procent en netto verdienen ze evenveel, opklimmend van duizend naar 3000 euro per maand.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Mensen die door bezuinigingen geraakt worden, zijn niet per se anti-immigratie of anti-elite. Ze verliezen alleen hun vertrouwen in de staat en politici – ‘het systeem’ – als blijkt dat nieuwkomers moeten mee-eten uit hun krimpende ruif, terwijl grote bedrijven bevoordeeld worden met, bijvoorbeeld, afschaffing van de dividendbelasting.
NRC journaliste Caroline de Gruyter las een Zweeds en een Brits onderzoek naar de groei van de aanhang van populistische partijen. De onderzoekers vonden in beide gevallen een sterk verband met bezuinigingsmaatregelen. Ze konden die groei zelfs vastpinnen op een concrete maatregel.
Dit is het Sargasso-café van maandag 01-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Eric Nouhan en Spymaster – Spontaneous: Oldskool shit. Met een verhaaltje over hoe ik daar toentertijd, ooit, in een ver verleden, way back (geez I’m getting old), kennis mee maakte.
Ik denk dat het ’97 was, toen ik en mijn toenmalige vriend de ongelooflijke mazzel hadden een appartement te vinden naast/boven onze winkel (zie deze Closing Time). Daarvoor woonden we een half jaar (of zo) in de Kalverstraat, in een vrij kloterig en veel te duur appartement, waar ik ook nog dagelijks getrakteerd werd op de orgelman. Die ik nog net niet de hersens heb ingeslagen. Nederlandse cultuur prima, als je eraan voorbij loopt. Maar elke dag een paar uur die herrie onder je raam is echt niet te harden. Zeker niet als je met die verdomde btw-administratie of iets dergelijks bezig bent. Ik heb echt wel eens serieus ruzie met hem gehad, maar hij had een vergunning en ik alleen mijn grote bek. Hij won.
Dat akkoord zou toetreding van Macedonië tot de westerse bondgenootschappen NAVO en -op termijn ook- de EU mogelijk moeten maken door de aanvaarding van een nieuwe naam voor het land: Noord-Macedonië. Tegenstanders van de deal hebben met hun oproep tot een boycot gewonnen. De aandrang vanuit het westen heeft kennelijk averechts gewerkt. De nationalistische Grieken die ook tegen het akkoord waren zullen tevreden zijn.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.