Ik ben pas voor de tweede keer begonnen in mijn een van mijn favoriete boeken. Dat tegelijk ook mijn minst favoriete boek is. Want het is de laatste van de beste schrijver die ooit op deze aardkloot heeft rondgelopen. Een woordkunstenaar, de Meester, met een ongeëvenaard gevoel voor humor, inzicht in de menselijke natuur en een fantasie waar je stijl van achterover slaat. Ik zeg dat met grote stelligheid, omdat ik me niet kan voorstellen dat iemand er anders over denkt. Al zal dat vast het geval zijn. Mocht jij zo iemand zijn, dan heb je vast nooit iets van hem gelezen. Of je humorknobbel is kapot. Terry Pratchett doet mij hardop lachen als ik zijn schrijfsels lees. Niet een beetje grinniken, maar echt onvervalst in een deuk liggen. En tegelijk zit er altijd een diepere laag in zijn verhalen, die je aan het denken zet. Ik heb heel wat kennis en menige wijsheid uit zijn boeken gehaald (en dat zijn er belachelijk veel, meer dan 60 met een totale oplage van zo’n 30 miljoen). Die wijsheid kwam vast uit hemzelf, maar veel kennis ontleende hij aan coauteurs Jack Cohen (bioloog) en Ian Stewart (wiskundige).
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 20-11-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
RECENSIE - Het was een kwart eeuw geleden. Hans Janmaat zat nog in de Tweede Kamer, samen met twee collega-Centrumdemocraten. Ze werden met de nek aangekeken – nieuwe nazi’s waren het, volgens velen. Maar de sfeer was ook aan het omslaan.
Negen jaar daarvoor wist Janmaat maar ternauwernood ontkomen aan een gewelddadige overval door linkse activisten op een CD-partijbijeenkomst in Kedichem. Zijn secretaresse (later zijn vrouw) Wil Schuurman raakte zwaar gewond; het hotelletje op de dijk brandde af. De eerste, wrede reacties van ‘net goed’ maakten daarna al snel plaats voor een gevoel van schaamte. Zoiets hoorde toch niet in Nederland.
En met het besef dat ‘de strijd tegen neonazi’s’ ook te ver kon gaan, groeide het besef dat Janmaat al die jaren misschien toch, zij het op schrille toon, een belangrijk probleem had aangekaart. De immer groeiende groep immigranten in de grote steden.
Desondanks werd Janmaats roep om een immigratiestop weggezet als discriminatie, als nazisme. En dat mocht nooit meer. De Tweede Wereldoorlog was inmiddels uitgegroeid tot het morele ijkpunt van de Nederlandse samenleving. Dat schiep duidelijkheid. Wij waren ‘goed’. Janmaat was ‘fout’.
Hoogtepunt in dit collectieve heldendom was de uitbreiding in 1983 van artikel 1 van de grondwet, op voorstel van CPN-voorman Marcus Bakker. Discriminatie was voortaan verboden ‘op welke grond dan ook’. Bakker (eigenlijk zelf ook maar nét politiek paria af) kreeg voor zijn amendement de ganse politiek mee. De toekomst was immers aan de multiculturele samenleving. Maar na 1990 sloeg de twijfel toe. De oude stadswijken werden islamitische enclaves. De oude bewoners klaagden of verhuisden, en vroegen zich af waarom ze eigenlijk nog op de bestaande partijen stemden.
COLUMN - Ik ben de installateur van de “slimme meter” al een paar keer misgelopen. Toen hij – volgens een keurige brief – zou komen, kwam hij niet. Later vond ik op verschillende andere tijdstippen bericht dat hij langs was geweest, toen ik niet thuis was. Maar ik ben niet zo happig op dat ding, dus ik ben er niet achteraan gegaan. Maar Liander wil het blijkbaar heel erg graag, want pas geleden kreeg ik weer zo’n brief dat ik nu toch echt binnen 4 weken een afspraak moet maken. En ik was van plan dan toch maar overstag te gaan, want je kunt de verbinding (waar ik dus een probleem mee heb, want privacy en hacken en ik wil dat soort shit gewoon niet in mijn huis, rot op met je Internet of Things) ook uitzetten. Het is tenslotte best ouwe meuk wat hier in de meterkast hangt.
Na de uitzending van Kassa van afgelopen zaterdag ga ik eerst maar even uitzoeken welk merk Liander gebruikt. En of dat allemaal wel veilig is. Want een jaar geleden werd al geconstateerd dat de slimme meters van Landis & Gyr niet voldoen aan de eisen, waarna minister Wiebes gesommeerd heeft al die krengen stante pede te vervangen. Dat is voor een groot deel inderdaad gebeurd, maar het blijkt dat de netbeheerders het probleem niet heel erg serieus hebben genomen. Ze hebben daarna Honeywell-meters ingekocht en geplaatst, die zo mogelijk nog gevaarlijker zijn. Het gaat bij beide modellen om niet passend schroefdraad op een onderdeel, waardoor er gas zou kunnen gaan lekken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ik vond Des’ree al indrukwekkend toen haar eerste single Feel So High in Nederland uitkwam. Daar kwam een schepje bovenop toen ze Delicate met Terrence Trent D’arby deed (wat dat met die apostroffen is trouwens, ik weet ’t niet hoor). Maar met Life maakte ze natuurlijk pas echt naam en het bijbehorende album had sindsdien een vrij prominente plek in mijn collectie. Er staat geen nummer op dat ik oversla of niet luidkeels meezing.
Nederland telt enkele gerenommeerde spookkastelen. Daar kan je je schouders over ophalen, je wenkbrauwen diep over fronsen, het maar overlaten aan de parapsychologie of er heilig in geloven. Feit is dat diverse sagen en legenden in Nederland getuigen van gebouwen, meestal kastelen en kloosters, waar het niet pluis is. En de moderne sagenvorming (urban legends, broodjeaapverhalen) doet daar nog eens een stevige schep bovenop: doorzichtige verschijningen die niettemin over een enorme fysieke kracht blijken te beschikken en je met alle plezier van de trap duwen, klopgeluiden maken, stemmen laten klinken en dergelijke. (Voormalige) psychiatrische ziekenhuizen schijnen hierbij toplocaties te zijn. In dit verhaal stel ik mij wat nuchterder op en houd ik mij zoveel mogelijk aan de beschrijving van feiten.
In kasteel Waardenburg in het Gelderse Neerijnen (West-Betuwe) spookt het niet alleen, het heeft ook een bijzondere band met de legendarische doctor Faustus en is daarbij (naast Leeuwarden) één van de bekendste plaatsen in Nederland waar Faust volgens de verhalen geweest zou zijn. We beginnen met twee feitelijke onderwerpen: het bestaande kasteel Waardenburg en de historische doctor Faustus.
Dit oorspronkelijke houten motte-kasteel (ringburcht op een kunstmatige verhoging) dateert uit 1265. Het was niet bepaald uniek, omdat de meeste middeleeuwse kastelen in Nederland zijn begonnen als een houten ringburcht. De stichtingsdatum echter is bij uitzondering exact bekend. In dat jaar deed ridder Rudolph de Cock aan zijn leenheer, graaf Otto II van Gelre, het verzoek een (versterkte) woning te mogen bouwen. Zijn zoon Rudolf en kleinzoon Johan bouwden het kasteel verder uit met onder meer in 1283 ‘den sael ende ronde toern’, ongetwijfeld van steen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
NIEUWS - De SP en CDA in de Tweede Kamer willen dat minister Van Nieuwenhuizen haast maakt met de invoering van een landelijk verbod op varend ontgassen. Nu de minister stelt dat provinciale verboden niet rechtsgeldig zijn, vinden de partijen dat er snel iets moet gebeuren.
De Gelderse gedeputeerde Bea Schouten stelt ondertussen in een reactie namens de 7 provincies met een verbod op varend ontgassen dat de provincies zich al lange tijd inzetten voor een Europees verbod op varend ontgassen. Omdat dit te lang op zich liet wachten hebben ze zelf een verbod ingesteld. Dat gebeurde, zo geeft de gedeputeerde aan, op basis van een niet-openbaar advies van de Landsadvocaat uit 2013, dat ‘ruimte zou bieden voor provinciale verboden op varend ontgassen’. Wat dan weer de vraag oproept hoe dat niet-openbare advies van de Landsadvocaat uit 2013 zich verhoudt tot de stelling van Minister Van Nieuwenhuizen dat het provinciale ontgasverbod niet rechtsgeldig is.
Dit is het Sargasso-café van maandag 19-11-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
NIEUWS - Een paar weken geleden publiceerde De Gelderlander een artikel over ontgastoerisme, het rondje vanuit Duitsland (of België) waarbij binnenvaartschippers vanuit Duitsland of België naar Nederland varen om de resterende benzeendamp uit hun ruim de lucht in te blazen. Deze praktijk levert risico’s op voor de schippers, hun bemanning en de volksgezondheid. Naar aanleiding van deze publiciteit stelde CDA, SP en Partij voor de Dieren Tweede Kamervragen. Inmiddels zijn de antwoorden binnen en is het hoge woord eruit: Het verbod op varend ontgassen, waarmee provincies het vrijlaten van giftige (benzeen)dampen op rijksvaarwegen (zoals de Rijn en de Waal) al jaren tegengaan, is volgens de minister juist op deze vaarwegen helemaal niet rechtsgeldig.
Er zijn hier en daar wel eens vrouwen waarvan ik als heterovrouw zelfs denk; nou, daar zou ik best een beschuitje mee willen eten. Norah Jones is er zo een. Prachtige meid, en dan ook nog zulke mooie muziek maken, met die zwoele stem. Wat ze ook live meer dan waar maakt.
Ik heb dus wel gezocht naar een live-versie van I’ve Got To See You Again, maar ik blijf de studiovariant gewoon mooier vinden. Dat lekkere lijzige vindt ze zelf blijkbaar niet geschikt voor een liveoptreden, want ze gooit er vaak een iets meer uptempo sausje overheen. Dus hier de clip met beelden van de film Under The Tuscan Sun.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.