'vrijdagvraag'

Gisteren veroordeelde het gerechtshof in hoger beroep Samir A., Nouriddin el F. , Mohammed C. en Soumaya S. veroordeeld tot gevangenisstraffen wegens deelname aan een terroristische organisatie en het voorbereiden van terroristische aanslagen.
Is het opleggen van jarenlange gevangenisstraffen voor daden die nog niet gepleegd zijn in verhouding tot de ernst van de bedreiging voor de rechtstaat? Is het terecht dat momenteel alleen voor terrorisme geldt dat de intentie voldoende is om veroordeeld te worden, of hoort dit ook op andere gebieden van toepassing te zijn?
Hoe zeker is de relatie tussen de intentie tot het plegen van daden en het werkelijk komen tot het plegen van die daden?