Television rules the nation
Wat is er toch altijd veel kritiek op de publieke omroepen. Menigmaal galmt rond in de huiskamers van verontwaardigd Nederland: ‘En dat van mijn belastingcenten!’. Vaak heeft de omroepbaas dan zijn praatje klaar: dat programma’s een maatschappelijke functie hebben enzo. Van vijfkwartsmaat op North Sea Jazz tot interview met de decorsjouwer van Oerol: prima. Maar wat moeten we met de ontgroeningsgein van BNN met het programma Sterretje Gezocht? Spugen in elkaars gezicht, in beschonken toestand inparkeren, items maken over vaginale winderigheid, in badpak door de modder kruipen, strippen en poppers snuiven. Geef toe, we hebben netjes gewacht tot de serie bijna is afgelopen. Nu mogen de messen geslepen. Dit programma is de grootste wassen neus onder de talentenjachten.
Sterretje Gezocht zoekt, zoals dat modieus heet, de grenzen op. Voor wie het programma niet kent: meiden uit het hele land konden zich inschrijven om uiteindelijk het nieuwe gezicht van BNN te worden. De dames zullen ongetwijfeld contracten hebben ingezien en de voorwaarden hebben gelezen en echt heel goed met de achterban overlegd, en wij zullen alleen maar die vet gemonteerde items zien en niet de oprechte nazorg van de gehele crew, maar er stinkt iets aan dit programma. Het is de ultieme afzeik-tv, waarbij pas in de allerlaatste plaats wordt gekeken of iemand beschikt over mogelijk presentatie- of interviewtechnieken.
Naast veel lof en de grootste literaire prijs van België (de Gouden Uil), ontving de roman Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje de nodige kritiek. ”Klompendanserige stijl”, “Seksistich” en “racistisch” waren maar enkele van de kwalificaties die zowel boek als schrijver in het gezicht kreeg gesmeten. Tijd dus voor Robert Vuijsje om zich tegen zijn grootste criticasters te verweren. En om een paar fans aan het woord te laten.
