Quote van de Dag: “Declare victory and go home?

"As the old saying goes, guests, like fish, begin to smell after three days. [...] Since the signing of the 2009 Security Agreement, we are guests in Iraq, and after six years in Iraq, we now smell bad to the Iraqi nose." Kolonel Reese, een militair adviseur schreef het bovenstaande stuk in een interne memo. Volgens hem hebben de Iraakse veiligheidstroepen 'structurele problemen', maar kunnen ze inmiddels hun taak aan om het land te beschermen. De kolonel constateert dat er een toenemende vijandschap is tegenover de VS, wat zich onder meer uit in het feit dat er een grote bereidheid blijkt om gevangenen vrij te laten die gevangen genomen waren omdat ze 'de VS hadden aangevallen', en de steeds koeler wordende relatie tussen de VS en Irak. De kolonel zegt dan ook: "[It is time] for the U.S. to declare victory and go home." Ondanks dat de kolonel niet het officiële standpunt van het leger uitdraagt, geeft het wel aan aardig inzicht in hoe de zaken er voor staan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Een vuile boer

zomerquotes3 “Farming has always been messy and painful, and bloody and dirty. It still is. “(Blake Hurst, boer in Missouri)

Blake Hurst kwam tot deze reactie toen hij iemand in een vliegtuig hoorde afgeven op grootschalige, industriële landbouw. Het wekte ergernis bij Hurst, want hij kan er niet tegen als hij deze kritiek hoort van mensen die de hele dag met computers werken in omgevingen die vergeleken met een boerderij nogal smetteloos zijn. Hurst heeft zelf al dertig jaar met zijn poten in het vuil gestaan.

Hurst wordt aan het woord gelaten in The American, periodiek van The American Enterprise Institute, een conservatieve denktank. Ze hebben zijn verhaal opgenomen in een serie die ze The Omnivore’s Delusion noemen. Duidelijk een reactie op The Omnivore’s Dilemma van Michael Pollan, een kritisch boek dat ingaat op wat we eten, en een pleidooi om verantwoord voedsel te eten.

Hmm, ja. Laat ik voorop stellen dat ik zelf een stedeling ben, geen groene handjes heb en wat mij betreft komt melk uit het koelvak in de supermarkt. Ook heb ik in het verleden een jaartje vegetarisch gegeten, maar nu eet ik gewoon weer vlees.

De zaak is ingewikkeld. Boeren kunnen bijvoorbeeld omschakelen en biologische groenten gaan leveren, maar dan lopen ze een grote kans te worden afgestraft door de consument die toch meestal het goedkoopste product koopt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opstand CNV-jongeren tegen beoogd voorzitter

Logo CNV

Jesse Klaver (23) is de enige kandidaat om voorzitter te worden van CNV-jongeren, de jongerenvakbond van het christelijk-sociale CNV. Tot 1 augustus blijft Klaver voorzitter van DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks.

De voordracht van Klaver heeft echter tot onrust geleid in (bevindelijk) christelijke kringen. Een handvol leden van CNV-jongeren heeft al protest aan getekent tegen de voordracht, zo meldt het ‘christelijk-betrokken’ Nederlands Dagblad. De reden hiervoor is dat Klaver breekt met de weg die CNV-Jongeren in de laatste jaren is ingeslagen: Klaver wil ‘minder het accent leggen op’ het christelijke karakter van de jongerenvakbond en een sterkere nadruk leggen op milieu. Dat stelde hij in een interview met het datzelfde Nederlands Dagblad.

De huidige jongerenvakbondsvoorzitter Klaas Pieter Derks, zelf afkomstig uit het christelijk-sociale PerspectieF, heeft juist geprobeerd het christelijke karakter van de jongerenvakbond te benadrukken. In hetzelfde interview zegt Jesse ‘Sotomayor‘ Klaver: “Hoewel ik respect heb voor christenen die dat belangrijk vinden, zeg ik nooit dat ik christen ben of dat ik dat niet ben. Ik geef mijzelf geen label.” Een uitermate diplomatiek antwoord. In plaats daarvan benadrukt hij de mix van culturen waarin hij is opgegroeid en hoe hij bidt tot zijn voorvaderen.

De keuze voor de, laten we zeggen, niet orthodox gereformeerde Klaver lijkt opmerkelijk. Maar is misschien ook wel veelzeggend over de koers die de CNV-jongeren willen inslaan. Van de twee grote vakbonden in Nederland (CNV en FNV) is de CNV niet alleen de christelijke, maar ook de meer pragmatische en progressieve. Zo richtte het CNV als eerst een jongerenvakbond op om op te komen voor arbeidsrechten van jongeren in tijden van vergrijzing. (Opvallend trivium: het FNV is de eerste Nederlandse vakbond met een aparte bond voor 50plussers, ik bedoel maar.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

A.F.Th. van der Heijden – Doodverf

Cover van Doodverf (Foto: Site Van der Heijden)

Uit de envelop, die aan de binnenkant gecapitonneerd was met in plastic gevangen luchtbellen, gleed een boek met glanzende kaft. Op de voorkant een zwartwitfoto van een persoon die in gips gewikkeld leek, het hoofd hing licht over zijn rechterschouder. Ver achter de dikke bovenlip, in de schaduw van de geopende mond, was een deel van de tanden te zien. Het verhemelte werd verhuld in een grijs gelijk aan de achtergrond. Grote pseudo-reliëfletters verkondigden dat het hier om de nieuwe roman van A.F.Th. van der Heijden ging: Doodverf.

De manier waarop het boek is vormgegeven is even iets anders dan we van Van der Heijden gewend zijn. Sterker nog, de zeer opvallende buitenkant zou weinig gelijken vinden in de sectie literatuur van de boekwinkel. Doodverf verscheen dan ook niet voor niets tijdens de maand van het spannende boek en misstond toen niet tussen alle andere boeken met om aandacht schreeuwende hoogglansomslagen en liefst tweelettergrepige titels. Het kan verbeelding zijn, maar zelfs de grillige rimpels op de rug van het boek, ontstaan tijdens het lezen, doen denken aan een thriller die op een ligbed in de zon doorgeploegd is.

Afgaande op het uiterlijk, heeft het er dus veel van weg dat Van der Heijden een thriller heeft willen publiceren. Toch is het waarschijnlijker dat hij een roman in vermomming heeft gemaakt. Belletrie in travestie. Met een inhoud die nog donkerder is dan de buitenkant doet vermoeden.

Terug in de (tandeloze) tijd
Sinds 2003 publiceert Van der Heijden regelmatig een deel uit zijn tweede grote cyclus Homo Duplex. Het is zaak aan de verschijningsvolgorde vooral geen conclusies over de opbouw van de cyclus te verbinden: het deel dat het eerst verscheen, De Movo tapes, is deel 0. Drijfzand koloniseren is de sleutel tot Homo Duplex en van Het Schervengericht is nog geen plaats bekend.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Geluk is een overschatte emotie

“Geluk is een overschatte emotie.”

Heleen Mees is verantwoordelijk voor waarschijnlijk het meest bizarre citaat van het jaar. Het is haar antwoord als De Groene Amsterdammer haar de stelling voorlegt dat veel mensen gelukkiger zijn als ze niet keihard een carrière nastreven, maar proberen te genieten van het leven. (alleen voor abonnees)

En passant introduceert Mees ook nog de term ‘statistische discriminatie’:

“Dan zit ik op een terras, prachtig weer en zie ik goed opgeleide vrouwen die met hun kinderen in de weer zijn. Dan lijkt het leven bijna perfect. En, denk ik, waarom stoort dit me? Dan word ik met mezelf geconfronteerd en denk: wat vind ik hier nou verkeerd aan? Weet je wat het is? Die deeltijdvrouwen zitten die vrouwen die méér willen dan kinderen in de weg. Daarom stoort het me. Dat is statistische discriminatie.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Loting geneeskunde sluit gemotiveerde studenten uit

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is een open brief van Jaron van de Wardt, die graag geneeskunde zou studeren, aan minister Plasterk en verscheen in aangepaste vorm eerder in de Volkskrant

Hooggeachte heer Plasterk,

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: ik baal, ik baal als een stekker. Dit ten eerste omdat het mij voor de derde keer op rij niet is geluk ingeloot te worden voor de opleiding geneeskunde, de studie die ik al vanaf het begin van de middelbare school wil gaan volgen. En dit ten tweede omdat er volgens mij op veel punten zaken te verbeteren of aan te passen vallen op het gebied van de numerus fixus, hier betreffende geneeskunde. Vandaar dat ik in deze brief zal proberen duidelijk te maken op welke punten het volgens mij mis gaat en waarom iemand zoals ik het toch echt wel verdient om geneeskunde te mogen studeren. Dit in de hoop dat daar iets mee en ook aan gedaan kan worden. In het volgende gedeelte zal ik deze punten aandragen en uiteenzetten.

Ik heb veel aandacht gekregen voor deze zaak doordat de vader van mijn vriendin, Koen Gerritsen, de Tweede Kamerleden een e-mail heeft gestuurd waarop veel reacties zijn binnengekomen. Hieronder was ook PvdA-kamerlid Angelien Eijsink. Zij tipte ons dat er het beste een brief gestuurd kon worden aan de minister van onderwijs, cultuur en wetenschap zelf. Wel, zie hier het resultaat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende