Asohuurders niet lief tegen corporaties

"Huurders slaan door" kopt de Telegraaf vanmorgen. Steeds meer werknemers van woningcorporaties klagen over agressie van huurders. Mijn eerste reactie toen ik dat las? Ja, duh. Woningcorporaties hanteren in het beheer van hun woningen vaak een beleid waarin huurders onderling hun problemen moeten oplossen en willen pas na interventie door de politie tot bemiddeling overgaan. Alleen hebben niet alle huurders begrip voor klachten van buren en kun je na escalatie lekker de mediation in met Pa Tokkie. Geen aantrekkelijk idee, en zo kunnen aso's vaak ongehinderd hun gang blijven gaan. Woningcorporaties kunnen niet verwachten dat mensen die zich niets aantrekken van hun buren, en die niet worden gecorrigeerd door de enige instantie die dat kan - de woningcorporatie zelf - zich ineens begripvol gaan gedragen als ze worden geconfronteerd met iemand die achterstallige huur komt ophalen. Als oplossing symptoombestrijding zijn de corporaties van plan om agressietrainingen en extra personeel in te zetten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zijn Roma slachtoffer racisme?

, door

“Roma hebben hier niet dezelfde kansen en rechten,” zegt voorzitter van het Landelijk Platform Roma Kostana Jovanovic, en hij is boos. Boos op de minister van Wonen, Wijken en Integratie, Eberhard van der Laan, omdat hij een brief heeft gestuurd over deze bevolkingsgroep. Een paar punten uit de brief zijn disproportioneel hoge criminaliteit, extreem hoog schoolverzuim, overlast, een kwart van de jongeren onder de achttien heeft een strafblad en daarboven ruim driekwart. Ook is het eerder regel dan uitzondering dat de sleutelfiguren uit de gemeenschap een strafblad hebben.

Het hele document kan je hier nalezen (pdf, vanaf pagina 3). Ik kan de bronnen niet inzien, maar volgens Elsevier is het een schatting, van 10 gemeenten waar Roma wonen.

Volgens Jovanovic is deze brief enkel gebaseerd op ‘middeleeuwse vooroordelen’, aangezien het – ook volgens hem – sinds de Tweede Wereldoorlog verboden is Roma te registeren.

Dat Kostana Jovanovic zich direct in een slachtofferrol manoeuvreert en de racisme-kaart speelt, zegt denk ik meer over hem dan over het vermeende racisme van Eberhart van der Laan. Ikzelf ga liever af op het oordeel van de minister en de tien Roma-gemeenten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Literatuur niet meer ‘moeilijk’?

, door

zomerquotes3 “The revolution is under way. The novel is getting entertaining again.”
(Lev Grossman)

De wereld van de literaire roman is behoorlijk aan het veranderen. Volgens literair criticus Lev Grossman (Time, Wall Street Journal) gaat het richting leesbare verhalen. Met een plot dat klopt en te volgen is. De liefde voor een goed verhaal is het dirty secret dat we allemaal met elkaar delen.

Een eeuw lang hebben we volgens Grossman te maken gehad met het idee dat grote literatuur ‘moeilijk’ en compromisloos moet zijn. Pret was verboden. Hij verklaart dat uit de wereld waar de modernisten van zo’n eeuw geleden mee te maken hadden. In één keer kregen de mensen toen massamedia, psychonanalyse en de Eerste Wereldoorlog met tanks en mitrailleurs over zich heen. In zo’n wereld voelde de ordentelijke negentiende-eeuwse roman als een leugen. De roman werd een spiegel die de modernisten moesten breken om hun kapotte wereld des te beter weer te geven. Eén van de dingen die ze daarbij afbraken was het plot. Het bestaan weergeven in een kloppend verhaal was leugenachtig. Enkele namen die de tijdgeest van toen weergeven: James Joyce, Franz Kafka, Marcel Proust, Virginia Woolf.

Maar inmiddels leven we in een andere wereld. Een wereld waarin we zelfs al een paar jaar congressen houden over het einde van het postmodernisme. Grossman waagt zich niet aan een omschrijving van de wereld waarin we nu terecht zijn gekomen. Maar wat hij wel waarneemt is dat we verveeld zijn geraakt met ‘moeilijke’ romans. Hij wijst er in dit verband op dat er een tijd was dat grote literatuur zeer toegankelijk was, zie bijvoorbeeld Charles Dickens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stap van dat skateboard af

, door

Op Sargasso bieden we regelmatig plaats aan gastbijdrages. Dit maal een bijdrage van Remko van Broekhoven, politiek filosoof en docent op de School voor Journalistiek. Het zal niet bij deze ene bijdrage blijven, verwachten wij.

‘Email is voor oude mensen.’ Aldus een oudere man, die het weer van zijn puberdochter had gehoord. Vorige week opende hij er een debat voor HBO-docenten mee waar ik aanwezig was. Jongeren, zo bedoelde hij, chatten, sms-en en – gaap, daar heb je ‘m weer – twitteren.

Leuk bedacht. Of goed gejat. Want deze oneliner zingt al weer jaren rond op internet. Het publiek met vooral meneren en mevrouwen van middelbare leeftijd knikte in elk geval schuldbewust. Ja, ha, ha: die leuke jongens en meisjes in de klas… we moeten echt wat beter onze best doen om bij hun leefwereld aan te sluiten.

Ze kunnen zich de moeite besparen. Je mag je bijvoorbeeld afvragen of de stelling wel klopt. Zo opende de Volkskrant nog geen twee maanden terug: ‘Jongeren twitteren niet’. Een 15-jarige jongen uit Londen had het geconcludeerd na een onderzoekje onder zijn vrienden. Marktonderzoeksbureau Morgan Stanley gaf er vervolgens zijn zegen aan.

Duizenden blogs en tweets uitten woede of instemming. Waarbij ik maar even in het midden laat of die reacties van tieners, twintigers of bejaarden afkomstig waren. Ik vond het nieuws in elk geval een welkome nuancering. De laatste jaren heb ik iets te veel mensen het einde van de huidige technologie horen uitroepen. Die dan geheel toevallig vaak hun brood verdienen met de nog nieuwere media, welke immers ook moeten worden verkocht.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende