Het PVV, VVD, NSC, BBB kabinet lijkt een feit te worden. Lijkt, want premier, ministers en staatssecretarissen moeten nog gezocht worden. Maar goed, daar gaat dit artikel niet over. Dit artikel is een nabrander, met saillant detail, van ons artikel over patstellingen en hoe men in de Tweede Kamer daar weer uit kwam. We lichten één motie er nog uit, ofwel wat ging er óók vooraf aan het nieuwe kabinet? Joost Eerdmans (JA21) dramde er een motie doorheen waarmee werd opgeroepen werk te maken van een rechts kabinet. 14 februari werd nr. 27 Motie van het lid Eerdmans ingediend. In de tekst van de motie stelt Eerdmans: - dat de kiezer de Kamer een groot rechts mandaat heeft gegeven - dat een kabinet zonder duidelijke rechtse signatuur geen recht doet aan de verkiezingsuitslag - dat er werk moet worden gemaakt van een rechts (minder-heids)kabinet, Nog diezelfde vergadering wijzigt Eerdmans de motie en wordt het nr. 28 Gewijzigde motie met één wijziging waardoor de boodschap nu luidt: - dat er werk moet worden gemaakt van een rechts kabinet De motie komt in dezelfde vergadering ter stemming (bij handopsteken). De uitslag: 75 voor, 75 tegen. Alleen VVD, SGP, BBB, JA21, FVD en PVV waren voor. Het NSC was tegen. De volgende dag (15 februari) wijzigt Eerdmans de motie nog een keer: Nader gewijzigde motie van het lid Eerdmans nr. 30 (t.v.v. 36471-28). Deze keer zegt de motie: - dat de kiezer de Kamer een groot centrum-rechts mandaat heeft gegeven - dat een kabinet zonder duidelijke centrum-rechtse signatuur geen recht doet aan de verkiezingsuitslag - dat er werk moet worden gemaakt van een centrum-rechts kabinet, Eerdmans kan er maar niet uitkomen wat voor soort kabinet hij graag ziet: een rechts (minderheids)kabinet, gewoon een rechts kabinet of een centrum-rechts kabinet. Nog voor er over gestemd kan worden wijzigt Eerdmans de motie nog een keer. In versie nr. 31 staat nu een combinatie van zijn eerste en laatste versie: - dat de kiezer de Kamer een groot rechts mandaat heeft gegeven - dat een kabinet zonder duidelijke rechtse signatuur geen recht doet aan de verkiezingsuitslag - dat er werk moet worden gemaakt van een centrum-rechts kabinet Er wordt gestemd. Eerst bij handopsteken, dat ook weer resulteert in 75 voor en 75 tegen. Het NSC heeft zich nog steeds niet aangesloten bij haar rechtse beoogde coalitiegenoten. Dat doet het NSC ook niet bij de onmiddellijk daarna ingezette hoofdelijke stemming: met 73 voor en 73 tegen is er nog steeds geen geldig besluit. Besloten wordt de exercitie op 27 februari nog eens te doen. Met nog een hoofdelijke stemming heeft de motie nog één kans. Als het weer gelijk eindigt zal de motie komen te vervallen (conform artikel 8.28, lid 2 uit Reglement van orde van de Tweede Kamer). Maar wat geschied? Met 74 voor en 69 tegen wordt de motie aangenomen. Zijn (sommige) leden van het NSC er anders over gaan denken? Van deze fractie was één lid niet aanwezig, de rest stemde, net al de vorige keren, tegen. Een deel van de oppositie liet het afweten. Er waren zeven Kamerleden niet aanwezig en dus telden hun stemmen niet mee in deze procedure. De afwezigen waren van de fracties VVD (1), NSC (1), GroenLinks-PvdA (2), D66 (1), DENK (1) en Partij voor de Dieren (1). Als iedereen er wél geweest zou zijn, was de stemming weer op 75 - 75 uitgedraaid. Het kan zijn dat de afwezige oppositieleden (5 Kamerleden) gedacht hebben dat het een tamelijk zinloze motie was en ze er al van overtuigd waren dat een rechts of centrumrechts kabinet er onvermijdelijk zou komen. En dat stemmen dus even zinloos was. Maar op zijn minst hadden ze er voor kunnen zorgen dat deze motie richting prullenbak ging. Die kans hebben ze laten lopen.
Componist, arrangeur en filmmusicus Andrew Joslyn verwierf bekendheid door zijn samenwerking met andere artiesten. Zo werkte hij mee aan het album The Heist van hiphopduo Macklemore en Ryan Lewis.
Hier laat hij Mark Lanegan wijs advies opdreunen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Nederland staat niet alleen. De Kroatische centrum-rechtse leider Andrej Plenković heeft na de verkiezingen van vorige maand een verbond gesloten met de extreemrechtse DP (Domovinski pokret – Thuislandbeweging). Plenković is sinds 2016 premier en leider van de HDZ (Hrvatska demokratska zajednica -Kroatische Democratische Unie), de grootste partij in Kroatië (34,4%). Voor een derde termijn heeft hij de voorkeur gegeven aan een coalitie met de DP (9,6%), een recente afsplitsing van de HDZ.
De HDZ is aangesloten bij de Europese Volkspartij EPP, de partij van Europese Christendemocraten. De nieuwe Kroatische coalitie leidde in Brussel bij socialistische en groene politici opnieuw tot zorgen over de koers van de EPP. Ursula Von der Leyen, Commissievoorzitter en Spitzenkandidat van de EPP wordt in Brussel nauwgezet gevolgd vanwege een mogelijk flirt van haar partij met het extreemrechtse blok na de aanstaande Europese verkiezingen. Dubravka Šuica, het Kroatische lid van de Europese Commissie vindt dat er geen reden is voor zorgen. Volgens haar is de DP een gematigde partij. De DP is voor alles nationalistisch en anti-Servisch. De Servische minderheid in het land moet volgens de partij worden uitgesloten van regeringsdeelname.
Rechterflank
De kans is groot dat Europese afgevaardigden van de DP zich straks aansluiten bij de extreemrechtse ID-fractie waar ze ook de PVV tegen zullen komen. Von der Leyen heeft drie rode lijnen genoemd voor een eventuele samenwerking in de EU met andere blokken: ze moeten pro-EU zijn, Oekraïne steunen en de rechtsstaat overeind houden. Of de DP binnen de lijntjes blijft moet nog worden bezien. De radicalisering is net als in Nederland begonnen op de rechterflank van centrum-rechts. Hrvoje Klasić, een expert inzake extreemrechts in Kroatië, zegt dat de HDZ in het verleden alle moeite heeft gedaan om extreemrechts uit de partij te verwijderen. Maar nu komen ze via een coalitie met de DP weer terug in het centrum van de macht. Het is niet duidelijk welke concessies Plenković heeft moeten doen om een nieuwe regering te kunnen vormen. Een teken aan de wand is dat De DP heeft geëist subsidie voor een krant van de Servische minderheid stop te zetten. De voorzitter van de Kroatische journalistenvakbond vreest dat het daarbij niet zal blijven. “In haar programma kondigde de DP een aanval aan op HRT [de Kroatische publieke omroep], HINA [het staatspersbureau] en de hele mediascène. Wij zullen ons tegen deze aankondigingen verzetten en ik roep alle collega’s op om solidariteit te tonen, want vandaag wordt Novosti aangevallen en morgen zal het iemand anders zijn.”
In de nu vijf maanden oude Tweede Kamer is het zestien keer voorgekomen dat bij stemmingen een uitslag “niet kon worden vastgesteld”. Die terminologie bezigt de voorzitter als bij stemmen met handopsteken (fractiegewijs stemmen) er 75 voor- en 75 tegenstemmen zijn.
In zulke gevallen kan er worden overgegaan tot hoofdelijk stemmen. In drie gevallen leidde dat opnieuw tot een patstelling (73 voor en 73 tegenstemmen). Uiteindelijk viel er bij dertien casussen toch een meerderheidsbesluit. Drie moties moeten nog in een herstemming aan de orde komen. Het maakt duidelijk dat de verhoudingen in de Tweede Kamer zomaar vaker tot patstellingen kunnen leiden.
In de helft van deze gevallen stond een volledig rechts blok van PVV, VVD, BBB, FvD, SGP en Ja21 tegenover de rest van de Kamer. Zes fracties tegen negen andere fracties resulteerde in 75 voor- en 75 tegenstemmen. Zelfs bij een verhouding van 11 tegen 4 fracties (PVV, VVD, CDA, D66) betekende het een patstelling van 75 – 75.
Zestien stemmingen die resulteerden in patstelling van 75 – 75 in beeld.
Figuur 1 Verdeling fracties bij 75 – 75
Dat de kersverse coalitiepartners PVV, VVD, NSC en BBB zich in de Kamer jegens elkaar nog nergens toe verplicht voelden, zien we terug als we deze vier er even uitlichten. Waren we bij Rutte IV gewend dat de fracties van de coalitiepartners bij de meeste stemmingen elkaar steunden, lag dat nu even anders. Zonder regeerakkoord is er grotere vrijheid een eigen koers te varen. Nu er een ‘onderhandelaarsakkoord’ is zal dat ongetwijfeld wijzigen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat keyboard-riffje uit de intro zal u ongetwijfeld bekend voorkomen. En Daft Punk was niet de enige die leentjebuur speelde bij toetsenist Edwin Birdsong.
COLUMN - De Duitse natuurkundige Sabine Hossenfelder is een van mijn favoriete YouTubers. Tot een aantal jaar geleden werkte ze nog in Amerika aan een carrière in de wetenschap, maar ze werd steeds kritischer op het wetenschappelijk bedrijf – de druk om hippe projecten in te dienen en voorspelbare artikelen te schrijven over onderwerpen die nu eenmaal momenteel goed liggen bij de reviewers, en het gebrek aan wetenschappelijke vooruitgang dat van dit alles het gevolg is.
Sindsdien maakt ze, terug in Duitsland, vrijwel dagelijks filmpjes, voor een groot en nog steeds groeiend publiek. Ze is een nieuwe carrière begonnen als wetenschapcommunicator, waarbij ze niet alleen op een heel heldere manier nieuwe wetenschappelijke inzichten uitlegt, niet alleen uit haar eigen vak, maar ook uit andere wetenschappen.
Soms behandelt ze ook algemene onderwerpen die het hele wetenschapsbedrijf aangaan. Zoals de afgelopen week het geloof in complotten – zoals dat de aarde plat zou zijn en duistere machten ons alleen maar proberen wijs te maken dat ze bolvormig is.
Hossenfelder legt goed uit waarom ze denkt dat er een probleem zit, ook bij een op het eerste oog betrekkelijk onschuldig waanidee als dit: om een en ander te handhaven moet je denken dat meteorologische diensten, luchtvaartindustrieën en alle overheden samenzweren om ons van belangrijke informatie te onthouden. Ze legt ook uit wat de oplossing is: betere voorlichting over wetenschap, meer, meer, meer communicatie.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Ciara Mary-Alice Thompson is een 28-jarige Ierse singer-songwriter uit Dublin. Ze biedt zo’n terugkeer naar de tijd dat popmuziek nog hart en ziel had, dat ze zelfs aanbevelingen krijgt van Robbie Williams en sir Elton John.
Naar verluidt kon gitarist Ritchie Blackmore een gigantische eikel zijn om mee te werken. Dit is dan ook een van zijn laatste concerten met Deep Purple, een maand voordat hij er definitief de brui aan gaf bij deze band.
Zanger Ian Gillan zit er op 48-jarige leeftijd lekker in en heeft het duidelijk naar z’n zin.
Het is vandaag Verantwoordingsdag, ook wel ‘Gehaktdag’ genoemd. De Algemene Rekenkamer publiceert een reeks rapporten die laten zien wat de overheid het afgelopen jaar met ons belastinggeld heeft gedaan. De Rekenkamer trekt ook conclusies over het gevoerde beleid en komt met aanbevelingen die in de Tweede Kamer worden besproken. Dit jaar constateert de Rekenkamer dat er weinig inzicht is op de resultaten die het demissionaire kabinet heeft bereikt. ‘Als voorbeelden van terreinen waar niet duidelijk is of het beleid resultaat heeft gehad, noemt de Rekenkamer het terugdringen van de drugssmokkel en het beschermen van de kwaliteit van de bodem. En de onderzoekers weten ook niet of het geld dat is uitgetrokken voor gelijke kansen in het mbo voldoende oplevert. Volgens de Rekenkamer zijn de doelen niet duidelijk.’
QUOTE - Mieke van Stigt is een fantastische columnist waarvan ik me er vaker over heb verbaasd dat ze niet voor een grote krant schrijft. Maar Sociale Vraagstukken is natuurlijk ook een mooi podium. In haar laatste column Laten we ons regeren door haat? laat ze haar licht schijnen over de verrechtsing van Nederland:
Het is dus niet zozeer dat rechts een goéd verhaal heeft. Ze heeft vooral de beste organisatie en samenwerking: politiek en justitieel, maar ook steun van de grote bedrijven, in de media én op de socials, waar de haters klaarzitten om elk links geluid te bestoken. Ook hier met vergaande gevolgen, zoals het vertrek van oud-minister Sigrid Kaag vanwege bedreigingen naar haar gezin.
Het verhaal van rechts is ook het meest concreet: je afzetten tegen een relatief machteloze groep is veilig en levert saamhorigheid op met de eigen groep, terwijl het bedreigend kan voelen om je te verzetten tegen je groep: jij kunt immers het volgende doelwit zijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.