Oscars voor oorlog en Argentinië

Terwijl de crew en cast van het oorlogsdrama the hurt locker met zes oscar-beeldjes aan de haal gingen viel een Argentijnse film de eer te beurt het beeldje voor best foreign language film mee te nemen. De film ‘El secreto de sus ojos’ (the secret in their eyes) is op zijn eigen manier ook een oorlogsdrama, zodat het haast lijkt of oorlog toch ergens goed voor is. De Argentijnse film is de tweede uit het land die de vreemde talen-oscar in de wacht sleept. Eerder lukte dat in 1985 met la historia oficial (the official story), ook al een film die er zonder oorlog niet geweest zou zijn. Beide Argentijnse films zijn drama’s die teruggrijpen op het verleden van de vuile oorlog. In de oscarwinnaar uit ’85 draait het om de perverse adoptiepraktijken van het generaalsregiem, dat de baby’s en kleuters van doodgemartelde ouders toewees aan kinderloze beulenparen. De recente winnaar blikt ook terug op die tijd. Een dertig jaar oude moord moet opgelost en dat brengt de onderzoekers terug in de tijd van de dictatuur, wreedheid en een onverstoorbaar zwijgende bureaucratie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Letter & geest van de kieswet: het gelijk van Bert Visser

Zuid-Afrikaans stembiljet, met partijlogo's en foto's van lijsttrekkers, dus ook geschikt voor wie niet goed kan lezen (foto:flickr/warrenski)

Mensen die niet kunnen lezen of schrijven hebben ook stemrecht. En ik zie heus wel of iemand enkel wordt begeleid, of dat er mensen daadwerkelijk de boel belazeren. Moet ik die oude mensen dan uit het stemhokje pleuren? Mij niet gezien!

Bert Visser, de wegens niet optreden tegen onregelmatigheden vervangen voorzitter van een stembureau in Rotterdam, verdedigt zich fel in het AD van 4 maart (niet online.) En meneer Visser heeft natuurlijk gewoon gelijk.

Volgens de Kieswet moeten mensen zelfstandig stemmen. Dit uiteraard om beïnvloeding – zeg maar de grote man met de knuppel achter je die zorgt dat je het door hem gewenste vakje invult – te voorkomen. De “onregelmatigheden” die zijn aangetroffen, zijn echter van een heel andere aard. Het gaat om het helpen van veelal oudere analfabete allochtonen door familie of leden van het stembureau. Dit mag niet, omdat de Kieswet slechts hulp bij het stemmen toestaat voor mensen met een lichamelijke handicap, niet voor analfabeten of laaggeletterden.

Dit is natuurlijk gewoon een idiote omissie in de Kieswet, waar terecht ook Binnenlands Bestuur al een kritisch artikel aan heeft gewijd. Hier moet iets aan gebeuren, maar dat zal bij de Tweede Kamerverkiezingen in juni nog niet geregeld zijn. Het is daarom verstandig om een pragmatische gedoogregel af te spreken voor die verkiezingen. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat mensen mogen worden geholpen door iemand van het stembureau, maar niet door iemand anders, van wie immers niet vastgesteld kan worden of het een vriend is of iemand die dwang uitoefent een bepaalde keuze te maken. Het nu opdoemende scenario van intimiderend aanwezig zijnde controleploegen van bepaalde politieke partijen, zoals op 3 maart in Rotterdam het geval was, vormt namelijk ook geen positieve bijdrage aan de democratie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Repressie

[qvdd]

“De nieuwe vormen van repressie kosten veel geld, maar leiden niet tot structurele verbeteringen.”

Directeur Ida Haisma van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV) breekt nog maar eens een lans voor de ‘softe’ aanpak van potentieel criminele jongeren. Hard aanpakken bekt lekker, maar werken doet het niet. Of wel?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende