Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Detailpolitiek (6): Pasjessysteem
Soms komt detailpolitiek wel erg dichtbij. Enkele keren per jaar surveilleer ik bij mijn tentamens op hogescholen en universiteiten. Een belangrijke regel die een paar jaar geleden bij mijn hogeschool werd ingevoerd is dat studenten niet alleen hun studentenkaart, maar ook een identiteitsbewijs bij zich moeten hebben. Zonder dubbele legitimatie mogen ze niet meedoen. Met de studentenkaart is te makkelijk te frauderen en dan zouden studenten iemand anders hun tentamen kunnen laten maken.
Pasjessysteem
Bij Windesheim in Zwolle bestaat die interne regel kennelijk niet, want de Telegraaf kopte deze week over fraude bij tentamens omdat er gerommeld kan worden met studentenkaarten. Studenten konden hier iemand anders naar het tentamen sturen zonder te worden opgemerkt. Boris van der Ham van D66 stelde meteen Kamervragen: wordt er vaker van dit soort pasjessystemen gebruik gemaakt, wordt er voldoende toegezien op beveiliging en verificatie en hebben onderwijsinstellingen wel voldoende expertise op dit punt? Hoe kan die bevorderd worden?
Het spreekwoord zegt: een gek kan meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden. Dat blijkt ook wel. Van der Ham heeft al jaren geen hogeschool meer van binnen gezien, en weet dus kennelijk niet dat een studentenkaart overal bestaat, niet bekend staat als ‘pasjessysteem’ en dat het overal een papieren of plastic pasje is waar nauwelijks beveiliging op zit. Of er goede controle op deze pasjes zit hangt van de surveillanten af. Dat kan per tentamen verschillen. Een regulier identiteitsbewijs lost het probleem op, zoals bij diverse instellingen al gebruikelijk is.
Boetes en het schuldgevoel van de agent
Mijn vader zat vol vernieuwende ideeën voor de publieke ruimte. Een daarvan was het invoeren van absurd hoge boetes voor afval op straat of asociaal gedrag in het verkeer. “Gewoon 100.000 euro boete. 100.000. Dan is het meteen afgelopen. Heb je ook minder agenten nodig.”
Als economie-student leerde ik dat de combinatie van twee variabelen van belang: de pakkans en de hoogte van de boete. 10% pakkans en 100 euro boete zou het zelfde moeten opleveren (of kosten) als een pakkans van 1% en 1000 euro boete. In de les kwam dan natuurlijk de vraag op: waarom dan de boetes niet flink omhoog doen? Waarom niet 100.000 euro? Dan kun je toch met minder agenten toe en ontzie je toch de staatskas?
De laatste jaren vinden we deze gedachte terug in beleid. In 2008 gingen de boetes al met gemiddeld 20% omhoog, in 2011 komt daar nog eens 15% bij. Door rood licht rijden kost nu 186 euro. Afval op straat kost 104 euro. Zo haalt dit kabinet 50 miljoen euro binnen (en compenseert het misschien het afschaffen van de bonnenquota en het niet leveren van die 3000 beloofde agenten). Maar de oppositie kan er ook wat van: voor de PvdA mag de boete voor het op straat gooien van een leeg patatbakje of colablikje best naar 150 euro. Het gaat al aardig richting de 1000 dollar die je er in Singapore voor neer mag tellen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Vertrekt Mubarak vanavond?
En wat dan? Suleiman? Of wordt het een staatsgreep van het leger?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.